ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΧΑΛΕΛΗΣ
Πηγή Φωτογραφίας: Αρχείου
PAGENEWS.GR / ΑΠΟΨΗ / Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Ο Δημήτρης Μιχαλέλης γράφει στο pagenews.gr για τις αλλεπάλληλες κρίσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν ευκαιρία για νέες πολιτικές ισορροπίες και ιδεολογικές προσεγγίσεις.
Και με αυτό το τόσο θεμελιώδες πρόβλημα, που αποτελεί μάθημα πρωτοετούς φοιτητή, βρίσκεται αντιμέτωπη η Κυβέρνηση. Θα έλεγε δε κάποιος ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με μια διπλή εκδοχή αυτού του προβλήματος: Τόσο σε πρακτικό, όσο και σε θεωρητικό επίπεδο. Και για όσα κάνει, αλλά και για εκείνα που θα ήθελε να κάνει.
Ο κύκλος των κρίσεων
Αυτό το οποίο κάνει η Κυβέρνηση, ορίζεται και καθορίζεται από την πολιτική της: τόσο από τα έργα της, όσο και από ενέργειες (ή και δηλώσεις ή συμπεριφορές) όλων των στελεχών της. Κάθε ψύχραιμος παρατηρητής δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει ότι από τις εκλογές του Ιουλίου 2019 η Κυβέρνηση Μητσοτάκη διαχειρίστηκε (πετυχημένα, ή όχι, είναι άλλης τάξεως ζήτημα) ουκ ολίγες κρίσεις.
Για την ακρίβεια, δεν θα ήταν υπερβολικός κάποιος, αν ισχυριζόταν ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη ζει με συνεχόμενες και διαφορετικών κατευθύνσεων κρίσεις. O ίδιος ο Πρωθυπουργός σε κάθε κρίση επιδιώκει να «απαντά» με τρόπο που να είναι συνεπής με την απόφασή του να έχει εικόνα «θεσμικού παίκτη». Κι αυτό σε αντιδιαστολή με την εικόνα του «πολιτικού των ευκαιριακών επιλογών» όπως επιδιώκει να παρουσιάσει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Και γι’ αυτό το λόγο, αλλά και λόγο χαρακτήρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει υιοθετήσει έναν ήπιο και μετριοπαθή λόγο, αποβλέποντας και στην προσέγγιση του μεσαίου χώρου που δεν επιθυμεί την οξύτητα.
Η μεσαία τάξη
Στο θεωρητικό επίπεδο
Μια τέτοια στρατηγική εκτός από λόγια και διακηρύξεις πρέπει να υπηρετείται και με πράξεις. Προς τούτο, η Κυβέρνηση επιχειρεί να λαμβάνει και να αναδεικνύει μέτρα που να ενισχύουν το προφίλ της συνετούς οικονομικής διαχείρισης», ενώ την ίδια στιγμή επιχειρείται να θεμελιωθεί και η άποψη περί κυβέρνησης που νοιάζεται για τη μεσαία τάξη. Μια τάξη που επλήγη από τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ με υπερφορολόγηση. Τα πρώτα δυο χρόνια, η στρατηγική αυτή της Κυβέρνησης Μητσοτάκη απέδωσε καρπούς στο οικονομικό επίπεδο, τέτοιους και τόσους που να καταστεί δυνατή η ενίσχυση των εισοδημάτων και των επιχειρήσεων την περίοδο της πανδημίας. Κι ενώ καταβάλλονταν προσπάθειες να βρεθούν νέους ισορροπίες, αυτές διαταράχθηκαν από την ενεργειακή κρίση.
Τότε έπρεπε το κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης να φανεί ακόμη περισσότερο. Δόθηκαν πάνω από 2 δις για την αντιμετώπιση των ενεργειακών επιπτώσεων, μέχρι που ήρθε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Και πλέον όλα τα οικονομικά σχέδια πήγαν… στο καλάθι των αχρήστων! Για όλη την Ευρώπη, η οποία και γεωπολιτικά και οικονομικά υποχρεώνεται να επανασυντάξει σχέδια και χάρτες πορείας…
Ορθός λόγος vs Δημαγωγίας
Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια ευνοούν την ανάπτυξη φυγόκεντρων κοινωνικών δυνάμεων και την ανάπτυξη δυναμικής αμφισβήτησης που μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη. Ήδη, παρατηρούν στο Μέγαρο Μαξίμου, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας επενδύουν στο θυμό την οργή, την απογοήτευση των πολιτών, με ένα δημόσιο λόγο που απευθύνεται περισσότερο στο θυμικό. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο Πρωθυπουργός αντιτάσσει τον ορθό λόγο.
Κι ενώ η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός με έργα, αλλά και με λόγια θέλουν να εμφανιστούν ότι έχουν μέτωπο με τη «δημαγωγία» παρατηρούνται μεμονωμένα, πλην όμως έντονα, περιστατικά στα οποία κορυφαία στελέχη είτε δείχνουν να ξεπερνούν τις κόκκινες γραμμές εμφανίζοντας αντιδημοφιλείς θέσεις, είτε διατυπώνουν απόψεις που προκαλούν αντιδράσεις ή το κοινό αίσθημα. Και οι οποίες απόψεις πόρρω απέχουν από τον ορθό πολιτικό λόγο που θέλει να υπηρετεί το Μέγαρο Μαξίμου. Τελευταίο παράδειγμα η άποψη του Άδωνι Γεωργιάδη ότι αν μειωθεί ο ειδικός φόρος κατανάλωσης θα ευνοηθούν οι ιδιοκτήτες… Πόρσε καγιέν και Τζάγκουαρ!!!
Αντιφατικά μηνύματα
Δεν μπορεί όταν μιλάει για δημαγωγία και καταγγέλλει ορθώς τον «Πολακισμό» να διατυπώνονται σκέψεις και πολιτικός λόγος που απάδει του μέτρου, της μετριοπάθειας και του ορθού πολιτικού λόγου. Η αντιφατικότητα των μηνυμάτων ως προς την ασκούμενη πολιτική είναι αυταπόδεικτη!
Δεν έχει πολιτική λογική, όταν γνωρίζει η κυβέρνηση πως παίρνει μεν μέτρα, αλλά δεν είναι επαρκή, καθώς δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια και δημοσιονομικός χώρος, η επιχείρηση πειθούς των πολιτών να γίνεται με επιθετική προσέγγιση κι όχι με διάθεση να γίνει κατανοητή κι άρα αποδεκτή η υπερπροσπάθεια που έχει καταβληθεί.
Στο θεωρητικό επίπεδο
Κι αν η ασκούμενη πολιτική είναι αυτό που αναφέραμε πιο πάνω ως «πρακτικό επίπεδο¨, υπάρχει και το «θεωρητικό». Η δεύτερη πράξη στην εκπομπή αντιφατικών μηνυμάτων
Υπάρχουν πολλά στελέχη της Κυβέρνησης, αλλά και της ΝΔ, που θέλοντας να εμφανίσουν πιο «παραταξιακό» (ή ιδεολογικό) πολιτικό προφίλ μιλούν συχνά για «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς» με μια δόση απαξίωσης. Το δυσάρεστο είναι ότι όσοι διατυπώνουν αυτήν τη «θεωρία» είναι σαν να αποδέχονται εκ των προτέρων είτε την ιδεολογική αδυναμία της Δεξιάς, είτε πολύ χειρότερο την ιδεολογική της ήττα. Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση που δεν είναι της παρούσης.
Αντιθέτως, της παρούσης είναι να καταστεί σαφές ότι οι αλλεπάλληλες κρίσεις (μνημονίου, πανδημίας, ακρίβειας, ενεργειακή, Πόλεμος) παρέχουν μια… μοναδική ευκαιρία. Οξύμωρο μεν, αληθινό δε! Τέτοιες κρίσεις, εφόσον υπάρχει υπεροπλία και ιδεολογικά και πρακτικά, μπορούν να αναδείξουν τις σοβαρές πολιτικές διαφορές. Και να οδηγήσουν ακόμη και σε μεγάλη αλλαγή του πολιτικού χάρτη. Πρόκειται για ευκαιρία να διαφοροποιηθεί κάποιος απέναντι τόσο στον κρατισμό και τη δημαγωγία (της Αριστεράς) όσο και στην ασύδοτη-ανεξέλεγκτη και αυθαίρετη δράση ενός γιγαντωμένου ιδιώτη (των νεοφιλελεύθερων).
Κοινωνικό κράτος
Η κρίση προσφέρει την ευκαιρία στην Πολιτεία και στους πολιτικούς να απελευθερώσουν μεν το επιχειρηματικό περιβάλλον, αλλά να προστατέψουν το κοινωνικό κράτος, τις ευπαθείς και αδύναμες ομάδες και να εμπνεύσουν κοινωνική δικαιοσύνη.
Τα μέτρα που έχει ανακοινώσει η Κυβέρνηση κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση. Όμως απαιτείται και πολιτικός λόγος που να ευθυγραμμίζεται με αυτήν την προσέγγιση και να μην είναι εμπρηστικός ή προκλητικός απέναντι σε πολίτες που δείχνουν να δυσφορούν. Προφανώς δεν θα πειστούν όλοι οι πολίτες. Το ζητούμενο για τους (μεμονωμένους) πολιτικούς μπορεί να είναι η κομματική απήχηση. Για τον Πρωθυπουργό , όμως, είναι η αποτελεσματικότητα και η αναγνώριση του -όποιου- έργου έχει επιτευχθεί. Μακριά από παραμορφωτικούς καθρέφτες και φωνές αποπροσανατολισμού…
Πηγή: https://www.pagenews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.