Γράφει η Πόπη Ντόβα – Μπαζάκα // *
Ερευνώντας τη σύγχρονη κοινωνική ζωή, διαπιστώνει κανείς την αμφισβήτηση, την αβεβαιότητα, την αγωνία και το άγχος.
Η εμφανής αυτή τάση προς τον υλισμό ενεργοποιείται από την επιθυμία ικανοποίησης του υπερεγώ που, δυστυχώς, οδηγεί το άτομο στην περιθωριοποίηση και στην κοινωνική απομόνωση.
Μέσα σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου καλείται ο άνθρωπος να διαδραματίσει ένα σοβαρό ρόλο. Οπλισμένος με λελογισμένη φιλοδοξία και αγωνιστική διάθεση οφείλει να στοχεύει στην ποιοτική αναβάθμιση της ζωής του, η οποία εδράζεται σε ουσιαστικές παραμέτρους, όπως το φυσικό περιβάλλον, η ισορροπία με τον εαυτό του και η διαμόρφωση ομαλών διαπροσωπικών σχέσεων.
Ως γνωστόν, η σχέση του ανθρώπου με τη φύση ανάγεται στο απώτερο παρελθόν, όταν, ως τροφοσυλλέκτης και κυνηγός, εξασφάλιζε τα προς το ζην.
Η φύση με τη γενναιοδωρία της χαρίζει σωματική ευεξία και ανατάσσει τις ψυχοπνευματικές του δυνάμεις. Η βίωση και η αμεσότητα με το φυσικό περιβάλλον μετουσιώνουν τον άνθρωπο και του μεταποιούν το είναι, γιατί προκαλούν τα συναισθήματα της χαράς του ωραίου και της αρμονίας.
Μέσα στη φύση καλλιεργείται το μέτρο, η απλότητα και η ομορφιά της ψυχής. Η φύση είναι πηγή δημιουργικής έμπνευσης και τέχνης. Ο Κικέρων υπογραμμίζει “η φύση μας δίνει την τέχνη και η τέχνη μας υμνεί τις άγνωστες ομορφιές της ζωής”.
Επειδή, όμως, η φύση λειτουργεί με λεπτές ισορροπίες, καλείται ο άνθρωπος να ελέγχει συνειδητά και υπεύθυνα όλες του τις ενέργειες απέναντι στο φυσικό πλούτο.
Είναι βέβαιο ότι η ανθρώπινη παρέμβαση είναι αισθητή σε πολλά σημεία, όπως η υπερσυγκέντρωση του πληθυσμού στα αστικά κέντρα, με συνέπειες τη ρύπανση ή όπως η κατασκευή ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, που αφαιρούν πνεύμονες πρασίνου και γενικώς η άναρχη δόμηση υποβαθμίζει το φυσικό περιβάλλον.
Όταν προτάσσεται ο ιδιωτικός πλουτισμός και η έλλειψη κοινωνικής συνείδησης μεγιστοποιείται το οικολογικό πρόβλημα.
Επίσης, στην ποιότητα ζωής συμβάλλει και η ομαλή σχέση του ατόμου με τον εαυτό του.
Σήμερα παρακολουθούμε την παρέκκλιση του ανθρώπου από το αληθινό νόημα της ζωής, γιατί σύρεται και ελαύνεται από υλιστικές κατευθυντήριες γραμμές. Ακόμη τον ενδιαφέρει η απόκτηση κοινωνικού γοήτρου, χωρίς να υπάρχουν τα κατάλληλα ουσιαστικά ερείσματα.
Έτσι απουσιάζει ο αυτοσεβασμός που είναι ένα βασικό προτέρημα, γιατί βοηθάει στην ολοκληρωμένη συγκρότηση της προσωπικότητας, αφού αποστασιοποιει τον άνθρωπο από ταπεινές πράξεις και του τονώνει την αξιοπρέπεια.
Όταν ο άνθρωπος πειθαρχεί στους κανόνες που του προσφέρουν σωματική και ψυχική υγεία, όταν μειώνει στρεσογόνες καταστάσεις, όταν καλλιεργεί το πνεύμα του με την παιδεία και την κοινωνική του μόρφωση, τότε συνειδητοποιεί τον προορισμό του και αναβαθμίζεται ποιοτικά.
Με την πνευματική του καλλιέργεια, τη σωστή του διαπαιδαγώγηση, το σεβασμό σε αρχές και πεποιθήσεις που στηρίζονται στην ορθή κρίση, η οποία είναι πηγή δύναμης για την κατάκτηση της Αλήθειας, συγκροτείται μία υγιής προσωπικότητα.
Έτσι, η ποιοτική ζωή του ατόμου λειτουργεί σε ένα πλαίσιο ορθής αντιμετώπισης της ζωής χωρίς βεβιασμένες ενέργειες, με ψυχραιμία, μακριά από ευτελείς πράξεις που τον υποβιβάζουν στο επίπεδο των ζώων.
Επιπροσθέτως , οι υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις συμβάλλουν τα μέγιστα στην ποιότητα ζωής, γιατί δημιουργούνται ανώτερες αξίες, όπως η φιλία, ο αλτρουισμός, η συνεργατικότητα, οι υγιείς κοινωνικές σχέσεις, η ανιδιοτελής προσέγγιση, με αποτέλεσμα το άτομο να μην απομονώνεται και να μην περιθωριοποιείται, γιατί, όταν αναπτύσσονται ιδανικές σχέσεις, απομακρύνεται η ιδιοτέλεια και δεν καταρρακώνεται η προσωπικότητα στο βωμό του ατομικού κέρδους.
Απεναντίας, δεσπόζει ο ανθρωπισμός, η πίστη στις ανθρώπινες δυνατότητες που στηρίζονται στο πνεύμα της ισότητας και της αλληλεγγύης.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο η ποιότητα της ατομικής ζωής δημιουργεί και την ποιότητα του κοινωνικού συνόλου, γιατί ο σεβασμός προς το συνάνθρωπο και η αξιοπρέπεια συμβάλλουν στη συνεργασία, στη σύμπνοια και στη δημιουργικότητα, με αποτέλεσμα την κοινωνική πρόοδο και ευημερία.
Όταν, όμως, το άτομο δεν επιδεικνύει σεβασμό και δεν ενστερνίζεται τις ανθρωπιστικές ιδέες, θεοποιώντας το υλικό κέρδος, τότε επιβεβαιώνεται η ρήση “ο άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο”.
Εν κατακλείδι, απαιτείται να ενεργοποιήσουμε την αυτοπεποίθησή μας και την πίστη στη ζωή, να προσεγγίσουμε τις ηθικοπνευματικες αξίες και να αποτρέψουμε κάθε αρνητικό στοιχείο που αποτελεί εμπόδιο στην ποιοτική ζωή.
Ακόμη, η συνεργασία, ο διάλογος ως υψηλή μορφή επικοινωνίας και η θετική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου μας με ωφέλιμες δραστηριότητες θα μας οδηγήσουν στο στόχο μας, δηλαδή στην ποιότητα ζωής.
* Η Πόπη Ντόβα – Μπαζάκα είναι απόφοιτος του κλασσικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εργάστηκε για 35 χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση και έχει γράψει πολλά άρθρα και δοκίμια. Κάποια από αυτά έχουν δημοσιευθεί στην τοπική εφημερίδα Αγρινίου “Παλμός”, με την οποία συνεργάζεται σε εβδομαδιαία βάση.
Πηγή: https://www.fractalart.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.