Του Νίκου Τσούλια //
Άσε τις σκιές να φεύγουν…
Μην αφήνεις τις σκιές να μεγαλώνουν. Ρίξε τους φως ή μάλλον μην εμποδίζεις το φως να πέσει πάνω τους. Σκέψου και στοχάσου. Αν κάτι σε κρατάει επίμονα στο παρελθόν, αν κάτι δεν αφήνει το χρόνο να κυλάει, στοιχειώνει. Και μετά σε βυθίζει στη μαύρη άβυσσο. Σου ρουφάει τη ζωτικότητα. Δεν σε αφήνει να προχωρήσεις στη ζωή.
Και δεν είναι αυτό που ρίχνει βαριά τη σκιά πάνω σου ένα ανεκπλήρωτο όνειρο μιας φιλοδοξίας σου ή μια χαμένη ευκαιρία στην κοινωνική ή στην επαγγελματική σου ζωή. Είναι ένας χαμένος έρωτας που δεν τον αφήνεις να χαθεί, ένα πάθος που έγινε νεύρωση και σε καθηλώνει. Είναι μια υποταγή σου σε κάτι που έχεις εξιδανικεύσει, γιατί δεν τον κατέκτησες. Αν είχες κάνει δικό σου το είδωλο εκείνης, θα είχες άλλη άποψη, άλλη συμπεριφορά.
Και όταν κάθε εκπλήρωσή σου βαδίζει στους τόπους της πραγματικότητας και σου αποκαλύπτει τη γήινη όψη του, αναβιβάζεις εκείνο που παραμένει στην ονειροχώρα σου ανέγγιχτο και ανικανοποίητο ως θεότητα που αξίζει τη λατρεία σου. Είναι μια αυταπάτη, μια δική σου επιλογή που νομίζεις ότι είναι θεόσταλτη ευκαιρία, ότι είναι ο χαμένος σου παράδεισος, ότι θα μπορούσες να αγγίξεις την απολυτότητα του έρωτα και την έχασες. Αλλά δεν είναι έτσι. Όλα είναι μια επινόησή σου, μια φυγή από την πραγματικότητα, μια ευκαιρία απόδρασης από την ομορφιά που συναντάς και ξανασυναντάς στη ζωή σου και δεν μπορείς να τη δεις γιατί έχεις κολλήσει σε ψυχικό βρόγχο.
Και κάνεις το λάθος που βρίσκεις ευκαιρίες να ζωντανεύεις τις σκιές βλέποντας ότι το είδωλό σου, έχει και εκείνο μετανιώσει. Το ίδιο λάθος κάνει και αυτή και θεωρείτε ότι τίποτα δεν έχει χαθεί. Όταν ένα συμβάν δεν μπορεί να φέρει πίσω το χρόνο και να ξαναπιάσει το νήμα του από την αρχή, από εκεί που τα γεγονότα διχοτομήθηκαν από τις επιθυμίες, δεν έχει καμιά δυνατότητα έχει λήξει οριστικά. Και αν νομίζεις ότι υπάρχει ευκαιρία, ότι μπορείς
να διώξεις όλο βάρος των σκιών από ό,τι έχει μεσολαβήσει, κάνεις λάθος. «Δεν μπορείς να ξαναμπείς στο ίδιο ποτάμι δυο φορές». Ακόμα και αν πας στο ίδιο σημείο, το ποτάμι έχει αλλάξει – δεν είναι πια το ίδιο.
Μην τα βάζεις με το χρόνο. Μην παίζεις μαζί του. Άφησε το παρελθόν στον τόπο του και καβάλα πάνω στο ρεύμα του χρόνου. Αλλιώς θα καταναλώσεις τη ζωή σου, χωρίς να το καταλάβεις, χωρίς να νιώσεις το μεγαλείο της. Θα γίνεις και εσύ σκιά και δεν θα είσαι ούτε σκιά του εαυτού σου. Θα είσαι σκιά – σκιάχτρο. Κόψε όλες τις ρίζες. Άφησέ τες να ξεραθούν από του ήλιου τη θέρμη. Απόλαυσε το παιχνίδι. Δες τες πως μαραζώνουν και εξαϋλώνονται σαν δεν έχουν την υγρασία του χώματος, σαν δεν έχουν τη δική σου ψύχωση.
Ναι, υποφέρεις, όταν κόβεις ό,τι σε βαστάει στο παρελθόν. Αλλά είναι αυτό το κόψιμο η μόνη λύτρωση. Γιατί δεν αφήνεις τη σκέψη σου να αποικιστεί από το μύθο και από τη βαρβαρότητα της φαντασίωσης. Η φαντασία είναι φτιαγμένη για να υπερβαίνουμε θετικά την αρνητικότητα της πραγματικότητας, για να δίνουμε φως στη ζωή μας ˙ όχι για να σκάβουμε μέσα στα βαθιά χώματα της ψευδαίσθησης. Η φαντασία είναι το δώρο του Θεού στον άνθρωπο και είναι σταλμένο μόνο για να ονειρεύεται διαρκώς ένα μέλλον φωτεινό, για να τον ενθαρρύνει και να μην στομώνει πουθενά στου δρόμους που ανοίγει, να διαστέλλει συνεχώς τους ορίζοντές του.
Οι σκιές φεύγουν μόνες τους˙ εσύ τις κρατάς και δεν το έχεις συνειδητοποιήσει. Έχεις χάσει όχι μόνο την ελευθερία σου αλλά και τη δυνατότητα να την κατακτήσεις. Έχεις υποδουλωθεί μόνος σου – γι’ αυτό δεν μιλάς σε κανέναν για τις σκιές σου. Γιατί ξέρεις ότι θα συναντήσεις την απορία. Μόνος σου κάθεσαι στις σκιές σου. Τόσο καιρό στο σκοτάδι φοβάσαι το φως, φοβάσαι να βγεις έξω από το κουκούλι σου. Έγινε η πεταλούδα κάμπια. Και δεν κατάλαβες ότι η φύση δεν παραβιάζεται.
Οι σκιές του παρελθόντος έχουν νόημα μόνο όταν είναι καμωμένες από ενοχές και επιζητούν κάθαρση. Τότε πρέπει αναμετρηθείς μαζί τους στον κόσμο του παρόντος, να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου! Πες οριστικά «τέλος» στο παρελθόν που εγκλωβίζει και ακυρώνει τη ροή των πραγμάτων. Τίποτα στη ζωή δεν έχει απόλυτη αξία. Λάτρεψε το παρελθόν που μεταπλάθεται δημιουργικά σε μέλλον. Είσαι φυλλαράκι που ταξιδεύει στο ρεύμα του ποταμού και πρέπει να βγεις στην ανοιχτή θάλασσα. Άμα κολλήσεις, έχασες το δρόμο, έχασες τη ζωή σου!
Πηγή: https://www.fractalart.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.