Γράφει ο Ευάγγελος Ι. Τρυψιάνης // *
Άκτιο. 31 π.Χ. Ένας εμφύλιος, δύο κόσμοι διαφορετικοί. Αντώνιος εναντίον Οκταβιανού ή Ανατολή εναντίον Δύσης. Η έκβαση τής ιστορίας γνωστή. Όσο οι συντεταγμένες λεγεώνες «πατούσαν με το πόδι τους» το χώμα της Αιγύπτου, τόσο τα γλέντια και τα ερωτικά παιχνίδια «των Αμιμητόβιων» φούντωναν! Ο θάνατος και ο έρωτας σε απόσταση μίας ανάσας. Ο Οκταβιανός κέρδισε – αναμφισβήτητα – στρατιωτικά και πολιτικά, αλλά ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα μία ζωή γεμάτη απολαύσεις και ενσαρκωμένες επιθυμίες…
Ωστόσο, το θέμα του ποιήματος: «Εν δήμω της Μικράς Ασίας», αν και συνδέεται άμεσα με την έκβαση τής ναυμαχίας στο Άκτιο, θα μας απασχολήσει σ’ ένα άλλο διττό επίπεδο.
Από τη μία καταδεικνύει το μετασχηματισμό του πολίτη – που σκέφτεται κριτικά και δρα ελεύθερα – σε υπήκοο, δηλαδή σ’ ένα υποκείμενο που σκέφτεται και δρα βάσει ατομικού συμφέροντος, έτοιμο να «γλείψει» κάθε κραταιό άρχοντα για να πετύχει τα σχέδιά του – όσο ποταπά και αν είναι. Μάλιστα, δε θα διστάσει να μεταπηδήσει (αμέσως) σ’ άλλο στρατόπεδο και αφεντικό, αν τα πράγματα «αλλάξουν».