ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ!

Του Θοδωρή Πετρόπουλου // *

Περπατώντας στιγμές

ζωής που αφαιρέθηκε

διασχίζοντας στενά

και εισόδους πολυκατοικιών

ίσως αντικρίσουμε το δέντρο μας

με καταπράσινο το θρόισμα

με τα σπουργίτια μας πάνω του

να ταΐζονται

ψίχουλα κι αγάπη

ίσως αντικρίσουμε

αρμούς χαμόγελου

στα πλακάκια του σπιτιού

τα δάκτυλα μας ν’ αγγίζονται

στο σεντόνι

μετά τον έρωτα.

Πολλά μπορείς

μ’ ένα ” αν” προσαρτημένο στη μνήμη

να αιτηθείς.

Πρέπει να σε προειδοποιήσω μοναχά

ο δρόμος αυτός

μοιάζει να στενεύει

προς το τέλος του

δύσκολα κάπως

διακρίνονται

η είσοδος κι εμείς και όλα

ίσως γιατί φτάνοντας εκεί

όλα είναι κάπως χτες

και πικρά

και δύσκαμπτα

σάμπως να σβήνουν

τα βήματα

και ξεθωριάζουμε

λίγο προτού αιτηθούμε

ζωή ξανά

ακριβώς εκεί η μνήμη τείνει

ν’ αποχωρίζεται

το ολιγόλεπτο “αν”

και απλώς στη λέξη

“σήμερα”

καταλήγουμε πως λείπουν

– όσο κι αν τα ψάχνουμε με ζήλο- γράμματα όπως

χ τ ε ς

Γιατί όσα “αν” κι αν υποθέσουμε

αυτά μοιάζουν με δήθεν κλειδιά

ανοίγουν δήθεν πόρτες

κι αντικρίζουμε δήθεν εαυτούς μας

Να μας κοιτάνε

* Ο Θοδωρής Πετρόπουλος γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο τμήμα Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. καθώς και Συμβουλευτική και Προσανατολισμό στο Τμήμα ΣΥ.Π της ΑΣΠΑΙΤΕ ΣΕΛΕΤΕ. Φοιτά στο διιδρυματικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Δημιουργική γραφή και λογοτεχνική συγγραφή». Εργάζεται 29 χρόνια στην ιδιωτική μέση εκπαίδευση ως φιλόλογος. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα σε ηλεκτρονικά περιοδικά όπως το Culture book, το Fractal, το Περί Ου και τον Μανδραγόρα. Η πρώτη ποιητική του συλλογή είναι υπό έκδοση. Επίσης έχει ασχοληθεί με τη στιχουργική και τη σύνθεση τραγουδιών, ενώ εμφανίζεται περιοδικά σε μουσικούς χώρους της πόλης.

Πηγή: https://www.fractalart.gr