ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ "ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ" ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ Ή ΤΡΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ!

 Του Γιάννη Πανούση

Τα γυάλινα τα όνειρα

έπεσαν χτες και σπάσαν

Θρύψαλα γενίκανε

τα πρόσωπα και οι στιγμές

Νίκος Παυλίδης, Τα γυάλινα όνειρα

Δεν μπορώ να αμφισβητήσω συλλήβδην την εθνική, πατριωτική, κοινοβουλευτική συνείδηση των Ελλήνων πολιτικών. Όμως τα τελευταία χρόνια μιά δια-κομματική "ελευθερομιξία" και μία οιονεί-ιδιοκτησιακή αντίληψη του Κόμματος έχουν μετατρέψει την ηθική σε λάστιχο.

Εξηγούμαι

Προφανώς σε κάθε εκλογική διαδικασία υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Αυτό ισχύει και ανάμεσα στα αντίπαλα κόμματα, αλλά και μέσα στα ίδια τα κόμματα. Έτσι μετά το τέλος της αξιολόγησης των αποτελεσμάτων ξεκινάει μία διαγκωνιστική περίοδος, όπου οι νικητές διεκδικούν όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι από την πίττα της εξουσίας, οι δε ηττημένοι ανασυγκροτούνται για να επανέλθουν (με άλλη σύνθεση της ηγετικής παρέας) δριμύτεροι.Το μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον έχει η πάντοτε υφέρπουσα πάλη διαφόρων ομάδων εντός των κομμάτων για κάθε είδους "παλινορθώσεις".

Το φαινόμενο αυτό το παρατηρούμε και στα τρία βασικά κόμματα.

Στη νικήτρια των εκλογών ΝΔ εμφανίζονται κινήσεις παλαιών ανώτατων πολιτικών της δεξιάς παράταξης (οι οποίοι είχαν συνεργασθεί αγαστά και κοινή ωφελεία με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ), που μοιάζει να στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης του κόμματός τους (sic), προφανώς γιατί δεν τους αρέσει ο νυν αρχηγός της. Το περίεργο είναι ότι έχουν αρχίσει να στρατολογούν (αφελείς;) επιστήμονες, επικαλούμενοι εθνικούς κινδύνους και να υπο-στηρίζονται από αριστερές εφημερίδες(;).

Στο ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα είναι διαφορετικά, λόγω της αποχώρησης του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία. Οι μέχρι σήμερα ευρισκόμενες σε χειμερία νάρκη συνιστώσες και ομαδοποιήσεις ξιφουλκούν, όλοι εναντίον όλων, χρησιμοποιώντας όλα τα θεμιτά κι αθέμιτα μέσα. Το χειρότερο είναι ότι ψάχνουν συμμάχους σε ΜΜΕ και επιχειρηματίες, οι οποίοι στο πρόσφατο παρελθόν είχαν χτυπήσει λυσσαλέα και τον τότε αρχηγό τους και το κόμμα τους.

Το ΠΑΣΟΚ (δεν νομίζω ότι έχει σήμερα κάποιο νόημα να προστίθεται το πρόσημο ΚΙΝΑΛ) έχει χαράξει μία πολύ soft πορεία, τόσο χαλαρή, που μέσα στη συγκυρία αναδιάταξης της συνολικής Κεντροαριστεράς, να μοιάζει ότι ενδιαφέρεται αποκλειστικά με τις εσωτερικές ισορροπίες. Ίσως πάλι αυτή η στάση να συνιστά μέρος κάποιου σχεδίου, στο οποίο πρώην πρωθυπουργοί και διάσημοι υπουργοί να έχουν πρωτεύοντα ρόλο.

Αναρωτιέμαι: γιατί άπαντες οι συνωμοτούντες επικαλούνται μελλοντικά αρνητικά γεγονότα;

Εξέδωσε το Μαντείο της Πυθίας κάποιο χρησμό, πρόκειται για προϊόν υποκλοπών των μυστικών συζητήσεων, για εκδικητική (λόγω μη-εκλογής) αντί-δραση ομάδων (με ονοματεπώνυμο) εντός των κομμάτων, για παιχνίδια των ΜΜΕ;

Ουδείς, πλην των ιδίων των πρωτεργατών, γνωρίζει το "πώς" και το "γιατί".

Κατά την άποψή μου όποιος διαφωνεί με τη χαρασσόμενη (αλλά μη εισέτι ασκηθείσα) πολιτική του κόμματός του πρέπει να παραιτείται και να καταθέτει δημοσίως τις αντιρρήσεις του, ώστε να κριθεί κι αυτός αν έχει κάνει λάθος εκτίμηση. Άνθρωποι-σκιές και πονηρές διαρροές δεν έχουν θέση σε εθνικά ή ευρύτερης σημασίας θέματα. Εκτός αν το ζητούμενο για κάποιους εκ-πεπτω-κότες είναι να πάρουν πίσω "το μαγαζί" που έχασαν, δηλαδή να επιτευχθεί με τον επικίνδυνο αυτό τρόπο η παλινόρθωση της ομάδας τους και απλώς έχουν βρει ως πρόσχημα τα "μεγάλα (κούφια) λόγια¨για να βρουν δυσαρεστημένους οπαδούς.

Αυτό όμως δεν λέγεται "πολιτική στρατηγική", αλλά υπονόμευση θεσμών και έλλειψη πολιτικής ηθικής.

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη

Πηγή: ήhttps://www.capital.gr