ΜΕΛΤΕΜΙΑ ΨΥΧΗΣ!

Του Γιάννη Πανούση

Μην ξεχνάς

πως η ζωή με ζωή πληρώνεται

Γιώργος Φραγκούλης, Αιρέσεις κι αφαιρέσεις

Τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα (δολοφονία/βίαιος θάνατος αθώου επιβάτη πλοίου στον Πειραιά, θεομηνίες πυρκαγιών/κατακλυσμών με πολλούς νεκρούς στη χώρα κλπ) πέραν των αυτονόητων πολιτικών και ποινικών ευθυνών εγείρουν και άλλα μεγάλα ζητήματα, όπως π.χ η έλλειψη αισθήματος φιλαλληλίας μεταξύ των συν-ανθρώπων ή η περιφρόνηση των κερδοσκόπων "στους νόμους της φύσης".

Πολλοί ισχυρίζονται ότι ζούμε σε μία ιδιόμορφη "φιλελεύθερη ευγονική", με μία ψευδαίσθηση τεχνο-κρατικής ισότητας ευκαιριών, την οποία υπο-στηρίζουν οι διάφοροι Μεσσίες των ΜΜΕ, η οποία όμως οδηγεί αμετάκλητα σε δύο ή τρεις κόσμους διαφορετικών κοινωνικών και οικονομικοαναπτυξιακών ταχυτήτων. Άλλοι διατείνονται ότι επιβιώνει ακόμα και σήμερα μία οιονεί-ανιμιστική ερμηνεία της ανθρώπινης ύπαρξης και ότι οι δοξασίες των πρωτόγονων είναι αυτές που καθοδηγούν τις δράσεις μας κι όχι οι νεο-μηχανές. Η Θεολογία εξ Αποκαλύψεως αντικαθίσταται άλλοτε από μία Παφλοφική απομίμηση της πραγματικότητας (της μικρής επιβίωσης) κι άλλοτε από ποικίλων ειδών αντανακλάσεις της Επιστήμης (των μεγάλων αφηγημάτων). Προκαταλήψεις, φόβοι και αποπλανήσεις των υλικομηχανιστικών μονοδιάστατων προσεγγίσεων σε σύγκρουση με θεωρίες επιστημονικής πλάνης θολώνουν το μυαλό και την ψυχή των απλών ανθρώπων. Μπορεί σε κάποια φάση της ιστορικής εξέλιξης "τα κακά πνεύματα" να χρεώθηκαν στον πρώιμο "κακό καπιταλισμό", όμως αργότερα το όπιο του λαού κοίμησε τη λογική κι άφησε χώρο για "αγιοποίηση", άλλοτε των μυστών της διαρκούς (και διαρκώς αναβαλλόμενης) επανάστασης κι άλλοτε των υπερτεχνοκρατών που τα πάντα μπορούν να κάνουν.

Σήμερα ο αναδεικνυόμενος μετα-βιολογικός άνθρωπος αναζητά την (ατομική;) αθανασία, την υπέρβαση της θνητότητάς του κι όχι την ταξική του δικαίωση. Αμφισβητεί τον Θεό μέσω της Τεχνητής Νοημοσύνης και της Γενετικής μηχανικής κι όχι μέσω της υλιστικής Αθεΐας.Την ίδια όμως ώρα η παντοδυναμία του (sic) διαψεύδεται από την Πανδημία και τη φονική εκδίκηση των δυνάμεων της Φύσης, ενώ η ψυχική του αδυναμία απο-δεικνύεται από την έλλειψη ανθρωπιάς και οίκτου προς τους ασθενέστερους ή τους άτυχους.

Ο έλεγχος του μέλλοντος της Ανθρωπότητας, η ηθική των σχέσεων, η ουσία του Ανθρωπισμού, η ευτυχής διαβίωση όλων κι εντέλει ο σκοπός της ύπαρξης κρύβεται μέσα σ’ ένα σύγχρονο Κουτί της Πανδώρας ή υποτάσσεται στην τυραννική ολιγαρχία των χειριστών των αλγορίθμων; That’s the question.

Ένα μέλλον που μοιάζει αντιανθρωπιστικό, αντιδιαφωτιστικό, ίσως και βλάσφημο (κατά του Θεού και της Φύσης) ,αλλά αυτό θά’ναι;

Take it or leave it…?

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη

Πηγή: https://www.capital.gr