ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΦΥΛΑΚΗ!

Του Μανόλη Κάψη

Με την ανακοίνωση της απόφασης για το Μάτι όλοι μούδιασαν. Μετά το πρώτο σοκ, άλλοι ξέσπασαν σε κλάματα, άλλοι άρχισαν να βρίζουν τους δικαστές, άλλοι έμειναν άφωνοι. Μια βγήκε "ατσαλωμένη". Για να συνεχίσει να αγωνίζεται να γίνει η πατρίδα μας καλύτερη. Η Ρένα Δούρου. Που μπορεί ο εσωτερικός πυρήνας αξιών της να την εμπόδισε να πανηγυρίσει, αλλά δεν την εμπόδισε να εκδώσει μια ανακοίνωση ποταμό -σχεδόν χίλιες λέξεις- για την αθώωσή της, στην οποία έκανε ακόμα και απολογισμό του έργου της ως Περιφερειάρχη. Θυμίζοντάς μας, έτσι για να ξεχαστούμε για λίγο από το δράμα των συγγενών, ότι επί της θητείας της, "δρομολογήθηκαν 1.250 έργα, προϋπολογισμού πάνω από 2,7 δισ. σε κάθε γωνιά της Αττικής", τις προσλήψεις που έγιναν στα κέντρα υγείας και άλλα πολλά, που "ακόμα και σήμερα οι πολιτικοί της αντίπαλοι αποκρύπτουν". Χαρά στο κουράγιο της.

Ο τίτλος που αποδίδει σωστά την απόφαση του δικαστηρίου, την απόφαση που μας σόκαρε όλους, είναι το "Ούτε μια ημέρα φυλακή για το Μάτι", που ήταν ο τίτλος μιας καθημερινής εφημερίδας την επομένη. Ούτε μια ημέρα φυλακή για 104 νεκρούς. Και όμως, όπως αναφέρουν νομικοί, το δικαστήριο θα μπορούσε να εξαντλήσει την αυστηρότητά του και να προβλέψει και την έκτιση της ποινής - ακόμα και αυτής της μικρής ποινής που προβλέπει το αδίκημα για το οποίο παραπέμφθηκαν τελικά στο δικαστήριο οι κατηγορούμενοι- την έκτιση της μικρής αυτής ποινής των 5 χρόνων. Να μην αποφάσιζε δηλαδή να μετατρέψει την ποινή σε εξαγοράσιμη και κάποιοι να πήγαιναν τουλάχιστον στη φυλακή, να εκτίσουν ένα μέρος μόνο φυσικά της μικρής τους έστω ποινής. Ούτε καν αυτό δεν έκανε το δικαστήριο. Αντίθετα τους αναγνώρισε και ελαφρυντικά…

Αλλά το κακό είχε συμβεί νωρίτερα φυσικά. Γιατί η κατηγορία που αντιμετώπιζαν οι κατηγορούμενοι ήταν "εμπρησμός από αμέλεια" και για να είμαστε δίκαιοι με τους δικαστές, έδειξαν μεν να μην αντιλαμβάνονται την απαξία των αδικημάτων τα οποία αντιμετώπιζαν οι Πυροσβέστες και οι λοιποί κατηγορούμενοι από την Πολιτική Προστασία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, έδειξαν να μην έχουν συναίσθηση τι ήταν το δικαστήριο στο οποίο προήδρευαν και συμμετείχαν, αλλά πολύ διαφορετικές ποινές δεν θα μπορούσαν να επιβάλουν. Έχει ταβάνι ο νόμος για τον εμπρησμό από αμέλεια.

Το κακό είχε συμβεί νωρίτερα. Όταν ο ανακριτής είχε ζητήσει να ασκηθεί κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος για το αδίκημα της "έκθεσης σε κίνδυνο", αλλά κανείς δεν τον άκουσε. Κανείς δεν τον άκουσε από τους δικαστές στα συμβούλια που παρέλαβαν το αίτημα εννοώ. Στον κόσμο τους και αυτοί. Business as usual. Αν και ορισμένοι βλέπουν και πολιτικό δάχτυλο πίσω από την άρνηση.

Η ποινή είναι αναντίστοιχη για το μέγεθος της τραγωδίας, σχολίασε ο Μάκης Βορίδης και έχει δίκιο. Ποια θα ήταν όμως η σωστή ποινή; Εδώ είναι λίγο πιο δύσκολο το πράγμα. Δεν αρκεί ο θυμός μας, δεν είναι γνώμονας και κριτήριο, μπούσουλας των δικαστών η οργή των συγγενών. Το δικαστήριο οφείλει να δικάσει και να επιβάλει τις ποινές αδιαφορώντας για το τι λέει ο κόσμος και τι απαιτεί η κοινή γνώμη. Δεν είναι λαϊκό το δικαστήριο. Οφείλει να δικάσει με βάση τα όσα θα καταθέσουν οι μάρτυρες, με βάση τα στοιχεία. Σωστό.

Αλλά είναι δυνατόν ο άνθρωπος που έβαλε τη φωτιά και έκαψε τους ανθρώπους -να σημειωθεί είχε και ύφος στο δικαστήριο, σχεδόν ότι ταλαιπωρείται αδίκως…- είναι δυνατόν η ποινή γι' αυτόν να είναι μόνο 3 χρόνια; Όχι δεν είναι, είναι η σωστή απάντηση (και σημειώστε ότι ανάλογη ήταν η ποινή που επιβλήθηκε και στην ηλικιωμένη που έκαψε τους ανθρώπους στην Ηλεία το 2007). Φταίνε οι Κώδικες του ΣΥΡΙΖΑ λένε ορισμένοι και ίσως δεν έχουν και τελείως άδικο. Η υιοθέτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ του νέου Ποινικού Κώδικα, λίγο πριν τις εκλογές και έναν χρόνο ακριβώς μετά την τραγωδία, όπου προβλέπονταν ακόμα μικρότερες ποινές για τους εμπρηστές από αμέλεια, σε βάζει σε σκέψεις. Σε πολλές σκέψεις. Και ίσως δικαιώνει τον Φλωρίδη και τις πιο αυστηρές ποινές που προβλέπουν οι δικοί του Κώδικες.

Όπως είπε χθες, αν ίσχυαν ήδη οι προβλέψεις του νέου Κώδικα, οι ποινές που θα είχαν επιβληθεί στους κατηγορούμενους θα ήταν από 10 έως 20 χρόνια και ορισμένοι τουλάχιστον θα είχαν μπει φυλακή.

Για τους πυροσβέστες ποια θα ήταν η σωστή ποινή, αφού το δικαστήριο έκρινε (παραδόξως) ότι κανείς από την Πολιτική Προστασία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είχε ευθύνη για την καταστροφή -σε αντίθεση με τον Εισαγγελέα- να το πούμε κι αυτό. Ποια είναι η σωστή ποινή για κάποιον λειτουργό που αναμφίβολα και αποδεδειγμένα δεν κάνει καλά τη δουλειά του και οδηγεί στον θάνατο δεκάδες ανθρώπους;

Ή έχουμε ακόμα αμφιβολίες αν στάθηκε ή όχι στο ύψος των ευθυνών της στο Μάτι η Πυροσβεστική και οι αξιωματικοί της; Όπως φαίνεται να υπονοεί η απόφαση του δικαστηρίου. Ξεχνάμε ότι την πρωτοβουλία των κινήσεων και των αποφάσεων για τη διαχείριση της φωτιάς, είχε ένα πολιτικό πρόσωπο που βγήκε τελικά λάδι και όχι οι έμπειροι πυροσβέστες; Ξεχνάμε ότι τις αποφάσεις για το πού θα κατευθυνθούν τα ελάχιστα μέσα, για το πώς θα δράσουν οι πυροσβέστες, είχε ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Τόσκας; Ξεχνάμε ότι Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας ήταν έναν πυροσβέστης από τις Δημόσιες Σχέσεις, διορισμένος από την πολιτική ηγεσία γιατί ήταν στέλεχος του Κοτζιά; Ξεχνάμε ότι τα πυροσβεστικά πήγαν πρώτα στο σπίτι του Δημάρχου "γιατί τα έχει καλά με τα κανάλια"; Ξεχνάμε το μπάχαλο που προέκυψε από τις τηλεφωνικές επικοινωνίες των πυροσβεστών;

Ποια είναι η ποινή γι΄ αυτούς που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους και άφησαν τους ανθρώπους να καούν; Σίγουρα πάντως όχι ένα πρόστιμο 38 χιλιάδων ευρώ.

Και φυσικά μετά από αυτό το αποτέλεσμα, όταν πλέον θα ακούμε από χείλη αρμοδίων ότι την υπόθεση τη χειρίζεται η Δικαιοσύνη, π.χ. για τα Τέμπη, θα δικαιούμαστε να δυσπιστούμε ότι θα βρεθούν ποτέ οι απαντήσεις. Και ας είναι επιμελής ο εφέτης ανακριτής και ας δουλεύει αθόρυβα και αποτελεσματικά, όπως λένε οι πληροφορίες. Με δύο λόγια, όλα έγιναν λάθος.

Υ.Γ. Το έχω ξαναγράψει και θα το ξαναγράψω. Θα το γράφω κάθε φορά που θα ασχολούμαστε με το Μάτι. Γιατί αποκαλύπτει τον κυνισμό του προσώπου. Μετά την τραγωδία, ο τότε πρωθυπουργός δεν δέησε ποτέ να πάει στα νοσοκομεία να επισκεφθεί τους τραυματίες. Να τους παρηγορήσει, να δείξει ότι συμπαραστέκεται στο δράμα τους. Φοβήθηκε τις αποδοκιμασίες και απέφυγε να πράξει το καθήκον του. Αντ' αυτού έφυγε διακοπές με το κότερο.

Πηγή: https://www.capital.gr