ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!

Του Σπύρου Δημητρέλη

Στη ζωή και ειδικά στην πολιτική τα μεγαλύτερα λάθη γίνονται από βεβαιότητες που αποδεικνύονται λανθασμένες. Γίνονται από μια έμφυτη τάση του ανθρώπου να θεωρεί πραγματικότητα τις ιδέες και τις απόψεις του, σε σημείο που ο πραγματικός ρεαλισμός να θεωρείται εξαιρετικό προσόν. Ειδικά για τους πολιτικούς και πολύ περισσότερο για τους κυβερνώντες και τους επίδοξους κυβερνώντες. Αν ο ρεαλισμός ήταν ένα καθολικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό, η ζωή και ο κόσμος γύρω μας θα ήταν σίγουρα πολύ διαφορετικός. Χωρίς ανάληψη ανόητων ρίσκων. Με λιγότερες αστοχίες και σίγουρα λιγότερες καταστροφές.

Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε τις φωνές του δεξιόστροφου λαϊκισμού να ανεβάζουν τους τόνους. Μιλούν για μια Ευρώπη σε βαθιά κρίση. Κάνουν λόγο για μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς. Ζητούν απεμπλοκή της Ευρώπης από τον "μάταιο" πόλεμο στην Ουκρανία με συνθηκολόγηση της τελευταίας, στη λογική του "ότι έγινε έγινε, πάμε να το τελειώσουμε". Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Ας δούμε μερικούς μύθους και τις αλήθειες πίσω τους:

- Στις Βρυξέλλες υπάρχει ένα "διευθυντήριο" που έχει τη δική του ατζέντα και την προωθεί "ερήμην των λαών της Ευρώπης". Η αλήθεια είναι ότι ούτε μια λέξη ευρωπαϊκής νομοθεσίας δεν τίθεται σε ισχύ χωρίς να παίρνει την έγκριση των ευρωπαϊκών λαών. Η έγκριση, βέβαια, γίνεται μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων των Ευρωπαίων πολιτών, είτε στα Συμβούλια Υπουργών και στο Συμβούλιο Κορυφής είτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι αυτό που εκλέγει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την -θα μπορούσε να πει κανείς- "κυβέρνηση" της Ευρωπαϊκής Ένωσης

- Η ακροδεξιά "καλπάζει” στην Ευρώπη. Πρόκειται για έναν ακόμη μύθο. Πράγματι, τα κόμματα της πέραν της κεντροδεξιάς δεξιάς σημείωσαν άνοδο στις τελευταίες ευρωεκλογές. Αυτή η άνοδος, όμως, δεν είναι ενιαία και σίγουρα δεν είναι καθαρή ακροδεξιά ψήφος. Σε γενικές γραμμές από το περίπου 20% των εδρών, η ακροδεξιά πήγε περίπου στο 25%. Όμως σε αυτήν την άνοδο περιλαμβάνεται και η light, όπως έχει αποδειχθεί, ακροδεξιά εκδοχή της Μελόνι στην Ιταλία. Την ίδια ώρα, το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα στην ευρωβουλή, που μόνο ευρωσκεπτικιστικό δεν είναι, κέρδισε και αυτό 12 έδρες, από τις 176 στις 188. Η γενικότερη εικόνα, λόγω της πτώσης Πρασίνων και Σοσιαλιστών, είναι ότι πράγματι το πολιτικό φάσμα κινήθηκε προς την κεντροδεξιά αλλά όχι εντυπωσιακά προς την ακροδεξιά. Η άνοδος του AfD για παράδειγμα στη Γερμανία συνοδεύτηκε από μεγάλη πτώση του Όρμπαν στην Ουγγαρία που συμβολικά λέει πολλά.

- Οι Ευρωπαίοι έχουν κουραστεί από την Ευρώπη και κοιτάζουν εθνικά. Ουδέν αναληθέστερο τούτου. Σύμφωνα με το τελευταίο ευρωβαρόμετρο, πάνω από τα τρία τέταρτα των Ευρωπαίων (77%) τάσσονται υπέρ μιας κοινής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας μεταξύ των χωρών της ΕΕ, ενώ πάνω από επτά στους δέκα πολίτες της ΕΕ (71%) συμφωνούν ότι η ΕΕ πρέπει να ενισχύσει την ικανότητά της να παράγει στρατιωτικό εξοπλισμό (η οδυνηρή εμπειρία της Ουκρανίας δεν παίζει εδώ κάποιο ρόλο;). Ταυτόχρονα, σχεδόν επτά στους δέκα πολίτες της ΕΕ (69%) τάσσονται υπέρ κοινής εξωτερικής πολιτικής των κρατών μελών. Πάνω από τα δύο τρίτα των πολιτών συμφωνούν ότι η ΕΕ αποτελεί τόπο σταθερότητας σε έναν ταραγμένο κόσμο (67%) και ότι η ΕΕ διαθέτει αρκετή ισχύ και εργαλεία για την προάσπιση των οικονομικών συμφερόντων της Ευρώπης στην παγκόσμια οικονομία (69%). Πόσο πιο Ευρωπαίοι, λοιπόν, να δηλώσουν οι Ευρωπαίοι; Και όταν ζητούν κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα μάλλον θέλουν περισσότερη Ευρώπη και όχι λιγότερη, όπως ονειρεύονται οι διάφοροι λαϊκιστές που προτάσσουν "εθνικές ταυτότητες" και "επιστροφή στις εθνικές αξίες". Οι αριθμοί τους διαψεύδουν.

Πηγή: https://www.capital.gr