ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ!

Η λαϊκή στήριξη που απολαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, η οποία βασίζεται στις συνέπειες της κρίσης και στις υποσχέσεις της νέας κυβέρνησης ότι τα βάσανα τελείωσαν, θα μπορούσε να οδηγήσει προς μια πιο αποτελεσματική πολιτική.
Οι εταίροι μας, επίσης, διαπιστώνουν τη ζημία που προκλήθηκε στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια και θα ήθελαν και αυτοί να βρουν τρόπο να στηρίξουν την Ελλάδα, χωρίς να ξεφύγουν από το γενικό πλαίσιο της πολιτικής που επέβαλαν: οικονομική στήριξη με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις. Η συμφωνία που σφυρηλατήθηκε στο Eurogroup, στις 20 Φεβρουαρίου, εξέφραζε την ανάγκη των δύο πλευρών να βρουν μια λύση. Πώς έγινε, λοιπόν, κι ένα μήνα αργότερα η Ελλάδα ασφυκτιά, βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία ενώ οι εταίροι δυσανασχετούν, σαν να μην πέρασε μία μέρα από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου; Και οι δύο πλευρές είναι παγιδευμένες μέσα στις πολιτικές και τις νοοτροπίες τους, αλλά και μέσα στην καχυποψία τους για τις κινήσεις και τα κίνητρά τους. 

Οι δανειστές θέλουν να κρατήσουν τη χώρα μας στην Eυρωζώνη, αλλά δεν ξέρουν πώς μπορούν να την αναγκάσουν να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις χωρίς να προκαλέσουν μια ρήξη που θα επιδείνωνε την κατάσταση. Η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου είναι, ουσιαστικά, ένα παιχνίδι με τον χρόνο: οι δανειστές έδωσαν στην Ελλάδα μια ευκαιρία να τους πείσει ότι θα εφαρμόσει κάποιες μεταρρυθμίσεις, ενώ η Αθήνα δέχθηκε να παρατείνει τη δανειακή συμφωνία που είχε περιγράψει ως «νεκρή». 

Ο χρόνος, όμως, συνδέθηκε με χρήμα –το χρήμα το οποίο δεν θα δινόταν στην Αθήνα έως την ώρα που θα έπειθε τους δανειστές ότι πράγματι εφαρμόζει τις δεσμεύσεις της. Απολαμβάνοντας τόσο μεγάλη στήριξη εντός Ελλάδος, αλλά και αντιμέτωπη με τόσο μεγάλη κρίση ρευστότητας, η κυβέρνηση θα μπορούσε να δικαιολογήσει έναν συμβιβασμό με τους δανειστές, που θα επέτρεπε την εισροή μέρους του φθηνού χρήματος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που εισπράττουν οι εταίροι μας στην Eυρωζώνη. Προτίμησε να επιμείνει στις θέσεις που διακήρυττε πριν από τις εκλογές. Δηλώνοντας ότι η Ευρώπη πρέπει να υποχωρήσει, η κυβέρνηση δεν λογαριάζει πόσο απομονώνεται η Ελλάδα ούτε ότι η χώρα μας είναι αυτή που επείγεται για χρήματα, την ώρα που τα έσοδα καταρρέουν και η οικονομία «παγώνει». 

Πολιτικοί που βάζουν την τύχη της χώρας πάνω απ’ όλα θα τολμούσαν να υποστούν το όποιο πολιτικό κόστος ενός συμβιβασμού με τους δανειστές. Η κυβέρνηση απέδειξε πόσο αμφισβητεί την πολιτική των δανειστών, αλλά δεν τους δίνει την ευκαιρία να συμβιβαστούν κι αυτοί. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με την ενθουσιώδη παρότρυνση των ΑΝΕΛ, επιλέγει νοοτροπία πολιορκίας, εκλαμβάνοντας κάθε έκφραση ανησυχίας ή διαφωνίας ως επιβεβαίωση της ορθότητας των δικών της επιλογών. Η σύμπραξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς με την εθνικιστική Δεξιά λειτουργεί σαν αίθουσα καθρεφτών, όπου βλέπουν ο ένας τον άλλον και ό,τι θέλουν, αδιάφοροι για την πραγματικότητα, αδιάφοροι για τις συνέπειες. Και όσο ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι ηγείται ενός ευρωπαϊκού λαϊκού κινήματος, θα αδυνατεί να λογαριάσει τη ζημία που προκαλεί στην ίδια του τη χώρα. 

Πηγή: εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ