Γράφει ο Ηλίας Μαγκλίνης
Η μία συνέντευξη έκανε τον γύρο των κοινωνικών δικτύων.
Αναφέρομαι φυσικά σε αυτή του ζεύγους Βαρουφάκη-Στράτου στο γαλλικό Paris Match.
Στην κυριολεξία, το περιεχόμενό της πέρασε τελείως απαρατήρητο σε αντίθεση με τη σημειολογία της φωτογράφισης, που θα μπορούσε να συνοψιστεί ως μια συνθήκη κατά την οποία ένα ζευγάρι «ζει το όνειρό του» απολαμβάνοντας κάθε στιγμή της προσοχής που τραβάει πάνω του. Το καταραμένο lifestyle, το οποίο η ελληνική αριστερά τόσο εμίσησε και λοιδώρησε χρόνια τώρα, βγήκε στην κυβέρνηση... «από τα αριστερά». Ενας αχαλίνωτος ναρκισσισμός, από αυτόν όμως στον οποίο μας έχει συνηθίσει ο υπουργός των Οικονομικών, και μια γενική κατάσταση «μέσα στην καλή χαρά» κάτω απ’ την Ακρόπολη ήταν τα βασικά συστατικά του φωτογραφικού προφίλ ενός πρώτης γραμμής εκπροσώπου μιας κυβέρνησης, ο οποίος όμως, την ίδια στιγμή, δεν παύει να ομιλεί περί «ανθρωπιστικής κρίσης» στη χώρα. Μάλιστα, στο κείμενο της συνέντευξης, ο κ. Βαρουφάκης επιχειρηματολογεί πάνω στο πώς θα προσπαθήσει να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Εκ των υστέρων, ο φωτογραφημένος υπουργός δήλωσε μετανιωμένος για τις εικόνες αυτές – για να του απαντήσει δημοσίως το γαλλικό έντυπο και να στηλιτεύσει τις υπόνοιές του περί «κακής αισθητικής» του όλου στησίματος, αφού, όπως ισχυρίστηκαν οι Γάλλοι, ο ΄Ελληνας υπουργός συνεργάστηκε αρμονικά με το συνεργείο της δημοσιογραφικής αποστολής.
Με ποδοσφαιρικούς όρους, ο κ. Βαρουφάκης «θέλει μια μπάλα μόνος του», με άλλα λόγια, κινείται περίπου αυτόνομα και δύσκολα θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι η όλη στάση του, αυτή η εκρηκτική, σε βαθμό ναυτίας πια, πληθώρα δηλώσεων, συνεντεύξεων, δημοσίων εμφανίσεων αντιστοιχεί στο γενικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς, δεν επιβεβαιώνει τον αρχικό μας ισχυρισμό πως ίσως να εκφράζει το επίπεδο της κυβέρνησης. Όχι απόλυτα· ωστόσο, είναι στέλεχος πρώτης γραμμής και, μάλιστα, στο πιο κρίσιμο, αυτή τη στιγμή, κυβερνητικό πόστο. Από μια σκοπιά, λοιπόν, μάλλον αναδεικνύει μια στάση που φαίνεται να είναι ο κανόνας στο κυβερνητικό σχήμα της 25ης Ιανουαρίου: ότι οι άνθρωποι, για να το πούμε λαϊκά, ζούνε στον δικό τους κόσμο.
Εν μέρει το παραδέχθηκε, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, και ο υπερυπουργός κ. Αλέκος Φλαμπουράρης στο «Γεύμα με την Κ»: Μήπως είναι εξιδανικευμένη η εικόνα που έχετε για την κοινωνία, τον ρωτάει η Μαρία Κατσουνάκη, κι εκείνος απαντά: «Νομίζω ότι είναι η πραγματική. Βέβαια και η γυναίκα μού λέει ότι ζω σε άλλο κόσμο». Όντως, άλλη κατάσταση εδώ, ίσως πολύ περισσότερο αντιπροσωπευτική του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνησης και πολύ μακριά από το βαλκανικό γκλάμουρ της ταράτσας κάτω από τον Ιερό Βράχο. Λιτά πράγματα: το «γεύμα» περιλάμβανε μόνο καφέ και αφορισμούς που θυμίζουν τη λαϊκή σοφία του παραδοσιακού καφενέ: ο κόσμος να μπορεί «να φάει, να πάει σινεμά –δεν αρκεί μόνο το φαγητό–, μια εκδρομή, να δει τα παιδιά του να ζουν καλά... Απλά πράγματα. Και με μια μπακατέλα αυτοκίνητο σαν το δικό μου, ένα Atos, μια χαρά είναι». Από την άλλη, βέβαια, προκύπτει και μια ψευδαίσθηση μεγαλείου: «Αυτό που υπερασπιζόμαστε μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση στην Ευρώπη». Ο δε κ. Τσίπρας είναι «ξεροκέφαλος... πολύ καλό παιδί, χαμογελαστό, συμπονετικό». Γενικολογίες κι ευχολόγια, ιδεοληψίες και αγκυλώσεις εκ μέρους των μελών μιας κυβέρνησης που ακόμη ψάχνει τον βηματισμό της. Λόγια, λόγια λόγια, κατά το σαιξπηρικό μότο. Ειλικρινά, μακάρι να σφάλουμε και εμείς να είμαστε αυτοί που είμαστε στον κόσμο μας...
Πηγή: http://www.kathimerini.gr
Αναφέρομαι φυσικά σε αυτή του ζεύγους Βαρουφάκη-Στράτου στο γαλλικό Paris Match.
Στην κυριολεξία, το περιεχόμενό της πέρασε τελείως απαρατήρητο σε αντίθεση με τη σημειολογία της φωτογράφισης, που θα μπορούσε να συνοψιστεί ως μια συνθήκη κατά την οποία ένα ζευγάρι «ζει το όνειρό του» απολαμβάνοντας κάθε στιγμή της προσοχής που τραβάει πάνω του. Το καταραμένο lifestyle, το οποίο η ελληνική αριστερά τόσο εμίσησε και λοιδώρησε χρόνια τώρα, βγήκε στην κυβέρνηση... «από τα αριστερά». Ενας αχαλίνωτος ναρκισσισμός, από αυτόν όμως στον οποίο μας έχει συνηθίσει ο υπουργός των Οικονομικών, και μια γενική κατάσταση «μέσα στην καλή χαρά» κάτω απ’ την Ακρόπολη ήταν τα βασικά συστατικά του φωτογραφικού προφίλ ενός πρώτης γραμμής εκπροσώπου μιας κυβέρνησης, ο οποίος όμως, την ίδια στιγμή, δεν παύει να ομιλεί περί «ανθρωπιστικής κρίσης» στη χώρα. Μάλιστα, στο κείμενο της συνέντευξης, ο κ. Βαρουφάκης επιχειρηματολογεί πάνω στο πώς θα προσπαθήσει να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Εκ των υστέρων, ο φωτογραφημένος υπουργός δήλωσε μετανιωμένος για τις εικόνες αυτές – για να του απαντήσει δημοσίως το γαλλικό έντυπο και να στηλιτεύσει τις υπόνοιές του περί «κακής αισθητικής» του όλου στησίματος, αφού, όπως ισχυρίστηκαν οι Γάλλοι, ο ΄Ελληνας υπουργός συνεργάστηκε αρμονικά με το συνεργείο της δημοσιογραφικής αποστολής.
Με ποδοσφαιρικούς όρους, ο κ. Βαρουφάκης «θέλει μια μπάλα μόνος του», με άλλα λόγια, κινείται περίπου αυτόνομα και δύσκολα θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι η όλη στάση του, αυτή η εκρηκτική, σε βαθμό ναυτίας πια, πληθώρα δηλώσεων, συνεντεύξεων, δημοσίων εμφανίσεων αντιστοιχεί στο γενικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς, δεν επιβεβαιώνει τον αρχικό μας ισχυρισμό πως ίσως να εκφράζει το επίπεδο της κυβέρνησης. Όχι απόλυτα· ωστόσο, είναι στέλεχος πρώτης γραμμής και, μάλιστα, στο πιο κρίσιμο, αυτή τη στιγμή, κυβερνητικό πόστο. Από μια σκοπιά, λοιπόν, μάλλον αναδεικνύει μια στάση που φαίνεται να είναι ο κανόνας στο κυβερνητικό σχήμα της 25ης Ιανουαρίου: ότι οι άνθρωποι, για να το πούμε λαϊκά, ζούνε στον δικό τους κόσμο.
Εν μέρει το παραδέχθηκε, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, και ο υπερυπουργός κ. Αλέκος Φλαμπουράρης στο «Γεύμα με την Κ»: Μήπως είναι εξιδανικευμένη η εικόνα που έχετε για την κοινωνία, τον ρωτάει η Μαρία Κατσουνάκη, κι εκείνος απαντά: «Νομίζω ότι είναι η πραγματική. Βέβαια και η γυναίκα μού λέει ότι ζω σε άλλο κόσμο». Όντως, άλλη κατάσταση εδώ, ίσως πολύ περισσότερο αντιπροσωπευτική του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνησης και πολύ μακριά από το βαλκανικό γκλάμουρ της ταράτσας κάτω από τον Ιερό Βράχο. Λιτά πράγματα: το «γεύμα» περιλάμβανε μόνο καφέ και αφορισμούς που θυμίζουν τη λαϊκή σοφία του παραδοσιακού καφενέ: ο κόσμος να μπορεί «να φάει, να πάει σινεμά –δεν αρκεί μόνο το φαγητό–, μια εκδρομή, να δει τα παιδιά του να ζουν καλά... Απλά πράγματα. Και με μια μπακατέλα αυτοκίνητο σαν το δικό μου, ένα Atos, μια χαρά είναι». Από την άλλη, βέβαια, προκύπτει και μια ψευδαίσθηση μεγαλείου: «Αυτό που υπερασπιζόμαστε μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση στην Ευρώπη». Ο δε κ. Τσίπρας είναι «ξεροκέφαλος... πολύ καλό παιδί, χαμογελαστό, συμπονετικό». Γενικολογίες κι ευχολόγια, ιδεοληψίες και αγκυλώσεις εκ μέρους των μελών μιας κυβέρνησης που ακόμη ψάχνει τον βηματισμό της. Λόγια, λόγια λόγια, κατά το σαιξπηρικό μότο. Ειλικρινά, μακάρι να σφάλουμε και εμείς να είμαστε αυτοί που είμαστε στον κόσμο μας...
Πηγή: http://www.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.