''Κάποιες φορές όπως αυτή, αναρωτιέμαι γιατί όλες οι όμορφες στιγμές πρέπει να τελειώνουν τόσο γρήγορα.
Μια μέρα πέρασε τόσο υπέροχα και ήδη ανήκει στο παρελθόν. Θα μπορούσε να έχει και συνέχεια, με την έννοια του αύριο και της καθημερινότητας και όχι με την έννοια του κάπου, κάπως κάποτε.
Κάποιες φορές όπως αυτή, αναρωτιέμαι ποιο είναι αυτό το μαγικό συστατικό (γιατί περί μαγικού συστατικού πρόκειται, αφού είναι τόσο δύσκολο να βρεθεί) που χρειάζονται κάποιοι άνθρωποι να κρατήσουν και ν΄αποφασίσουν πως τους γεμίζει με ευτυχία.
Ζούμε στιγμές, λεπτά και ώρες με ανθρώπους που μας κάνουν να γελάμε, να νιώθουμε πληρότητα, ευτυχία, ασφάλεια, προσμονή, μας κάνουν να θέλουμε να ρουφήξουμε κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή από εκείνες που είμαστε μαζί τους, στιγμές που μας κάνουν να ζούμε και να ονειρευόμαστε για ένα αύριο με περισσότερα χρώματα.
Κι όμως, πώς γίνεται να μη θέλουμε να κρατήσουμε στη ζωή μας αυτά που όπως υποστηρίζουμε και με λόγια και με πράξεις εκτιμάμε; Και τελικά, πόσο δύσκολη είναι η αποκλειστικότητα στις ζωές των ανθρώπων; Κάποιες φορές, όπως αυτή, αντιλαμβάνομαι ότι οι άνθρωποι προσπερνάμε την ευτυχία και κάποιες φορές την κλοτσάμε με τόσο απλό και φυσικό τρόπο, σαν να είναι κάτι που μπορούμε να το βρούμε οπουδήποτε.
Σε εκείνο ακριβώς το σημείο, χάνουμε τη βασική αξία της ζωής...Τις στιγμές!''
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.