6+1 ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ...('Η ΛΥΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΝΙΓΗΡΟΥΣ ΚΟΜΠΟΥΣ)!

Του ΝΙΚΟΥ ΠΑΛΛΗ

Με αφορμή το άρθρο του Γιάννη Δραγασάκη στην Αυγή και την παρακάτω φράση:

«Δεν είναι καν η συμφωνία που μπορούσαμε ίσως να είχαμε πετύχει εξαρχής αν οι δυνάμεις που ήθελαν τη συμφωνία επεδείκνυαν πιο ισχυρή πολιτική βούληση, αν η δική μας στρατηγική ήταν πιο συμπαγής, ενιαία και σταθερή.», ανακύπτουν μερικά εύλογα ερωτήματα:

Ερώτημα 1o:

Δεδομένης της κρισιμότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος:

Πόσο ριζοσπαστική και ανατρεπτική στην πολιτική Πράξη της, μπορεί να είναι εν τέλει μια κυβέρνηση που σχεδιάζει με αποκλειστικό γνώμονα, το θεσμικό πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού;

Υπήρξαν / προτάθηκαν στρατηγικοί σχεδιασμοί για το χρηματοπιστωτικό της Ελλάδας, πέραν της λογικής της περαιτέρω ενσωμάτωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στο ευρωσύστημα;

Υπήρξαν αναλύσεις & σχεδιασμοί πέραν της αποδοχής της ΕΚΤ, ως απόλυτου προϊσταμένου, ελεγκτή και χρηματοδότη των Ελληνικών τραπεζών; Υπενθυμίζεται ότι η συνεδριακή θέση, άρα και ο στρατηγικός στόχος για τις τράπεζες, είναι ο δημόσιος έλεγχος του χρηματοπιστωτικού συστήματος . 

Ερώτημα 2ο:

Ποιος είχε την υψηλή εποπτεία των αναλύσεων & του προσανατολισμού των γενικότερων και προεκλογικών σχεδιασμών, για τα καυτά χρηματοπιστωτικά ζητήματα και της εν γένει στρατηγικής για τις τράπεζες;

Μετεκλογικά, ποιος είχε την υψηλή εποπτεία των διαπραγματεύσεων και του χρηματοπιστωτικού συστήματος; 

Ερώτημα 3ο:

Ο πρωθυπουργός προεκλογικά, διαβεβαίωνε ότι δεν χρειάζεται Plan Β.

Επίσης προεκλογικά διαβεβαίωνε ότι σε περίπτωση γερμανικού «ΌΧΙ» θα εφαρμοστεί το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Τι συνέβη με αυτούς τους σχεδιασμούς; Πάνω σε ποια ανάλυση και σε ποια τεκμηρίωση προκρίθηκαν; Για ποιους λόγους τελικά δεν ακολουθήθηκαν; 

Ερώτημα 4ο:

Η σημασία της απόφασης της ΕΚΤ στις 4/2 έγινε αντιληπτή; Αναλύθηκε επαρκώς;

Για ποιους λόγους δεν ζητήθηκαν και δε συζητήθηκαν εντός κυβέρνησης και κόμματος, ιδέες και απόψεις για εναλλακτικά σχέδια; Γιατί η ελληνική κυβέρνηση επέμεινε στους αρχικούς της σχεδιασμούς;

Υπενθυμίζεται ότι στις 04/02 δόθηκε το πρώτο ξεκάθαρο μήνυμα, ότι οι Δανειστές μας δεν σκοπεύουν να δεχτούν οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα μνημόνια. Αυτό συνέβη με την άρνηση αποδοχής των ομολόγων δημοσίου ως υποθήκη για παροχή ρευστότητας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα από την ΕΚΤ.

Ερώτημα 5ο:

Τι νόημα είχε τελικά η συμφωνία της 20ης Φλεβάρη; Η οποία μέσω της επιστροφής του ταμειακού υπολοίπου του ΤΧΣ τίναζε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης στο αέρα, δένοντας ταυτόχρονα τα νομοθετικά χέριά της κυβέρνησης;

Μετά τις 24/02 για ποιους λόγους επιτράπηκε η διαρροή πολύτιμης ρευστότητας είτε με τις αποπληρωμές των δόσεων, είτε με την μη εφαρμογή capital control;

Ερώτημα 6ο

Εξ αφορμής της παρακάτω διαρροής από το πρωθυπουργικό γραφείο:

«Αν κάποιοι πιστεύουν ότι το εναλλακτικό αριστερό σχέδιο είναι το Σχέδιο Σόιμπλε, η αρπαγή του στοκ των χαρτονομισμάτων της ΕΚΤ ή το να δίνουμε στους συνταξιούχους χαρτάκια «iou» αντί για συντάξεις, ας βγουν να το εξηγήσουν στον ελληνικό λαό.»

Μπορεί ο πρωθυπουργός να μας δώσει τις εναλλακτικές προτάσεις που τέθηκαν υπ’ όψη του, ώστε να υπάρξει γι αυτές γνώση, δημόσια κρίση και διαβούλευση;

+1 ερώτημα:

Για ποιους λόγους εφαρμόστηκαν τα capital controls όπως, αρχικά, εφαρμόστηκαν;

Γιατί δεν μελετήθηκε και δεν σχεδιάστηκε μια διαφορετική εφαρμογή των capital control με λιγότερη βίαιη επέμβαση την ροή του χρήματος;

Να επισημανθεί ότι είχε διαφανεί από το βράδυ της Κυριακής 28/06 (ημέρα αναγγελίας των capital controls) μια πρωτοφανής κοινωνική ψυχραιμία, κουράγιο και ηρεμία, η οποία μεταφράστηκε τελικά ως Πράξη, στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Οι τράπεζες έστω και για λόγους ψυχολογίας θα μπορούσαν να ανοίξουν δίχως φόβο εκτρόπων από την 3η -4η μέρα των capital control.

Γιατί εκατέρωθεν δεν εγείρεται ερώτημα, για το πως και το γιατί του σχεδίου της εφαρμογής, των capital control;

ΕΝΩΤΙΚΕΣ Ε(Γ)ΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΚ-ΛΗΜΜΑΤΑ

6+1 ερωτήματα για το εξελισσόμενο πολιτικό έγκ-λημμα του 3ου μνημονίου που ουδείς στον ΣΥΡΙΖΑ το πιστεύει, ουδείς στο ΣΥΡΙΖΑ το θέλει αλλά η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει να εφαρμόσει.

Η έκκληση/επιταγή στην κομματική ενότητα θα μπορούσε να ειπωθεί και απάρνηση αυτής της αντίφασης, με στόχο να διατηρηθεί (ως φετίχ; ) η συγκυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ενιαία, σταθερή και συμπαγής στρατηγική λοιπόν προς ποια κατεύθυνση μπορεί να είναι; Της ρίψης πάνω στην ελληνική κοινωνία, μιας ακόμα θεσμικής ατομικής βόμβας (θερμοπυρηνικής αυτή την φορά);

Της διαχείρισης του δίχως εξόδου Μνημονίου; ή γέννησης μιας καινούριας πραγματικότητας που δε θα χρειάζεται μνημόνια;

Η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι το κάθε μνημόνιο γεννά το επόμενο…

Οπότε τι αναλύουμε, τι σχεδιάζουμε, τι πράττουμε;

Το βασικό ερώτημα πλέον δεν είναι συμμετρικό διότι έχουν μεσολαβήσει:

- η κατά σύστημα ερμηνευτική επιλογή «ευρώ πάση θυσία», για τις προθέσεις του εκλογικού σώματος

- η αντιστροφή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος

- η συνεπακόλουθη προ συμφωνία της 12ης Ιουλίου. 

Επιλογές που εσωκομματικά ναι μεν αμφισβητήθηκαν, με όριο όμως την κομματική συνοχή, που οδήγησε σε μια πνιγηρή γραφειοκρατική ενδοτικότητα ως τακτική επιλογή. Πρώτο θύμα αυτής, ήταν η αδυναμία υπεράσπισης στην πολιτική κυβερνητική Πράξη, του ονόματος ΣΥΡΙΖΑ (ΣυνασπισμόςΡιζοσπαστικής Αριστεράς). Συνεπακόλουθο και κυριότερο θύμα είμαστε όλοι μας, στην ολοένα πιο ασφυκτική φτωχοποίηση κι εξαθλίωση για μεγάλη μερίδα του κοινωνικού σώματος.

Σ’ αυτή την συνάντηση με το Πραγματικό, το οποίο το αντιλαμβανόμαστε ως ρευστή με ακαθόριστα όρια πολιτική (και όχι μόνο) πραγματικότητα, απάντηση που οριοθετεί, μπορεί να δοθεί από ένα ρηματικά μαχητικό και ριζοσπαστικά απαρέγκλιτο, πολιτικό Υποκείμενο. Έτσι μπορεί, να διαμορφώνει τους όρους της Εξόδου προς μια νέα κοινωνική πραγματικότητα που δεν θα είναι αδιέξοδα έρημη και πνιγηρή. Αγάπη, Πίστη στο θάρρος μας, Ελπίδα στο κουράγιο, χρειάζεται το δίκιο μας για να επιβληθεί…

Πηγή: http://iskra.gr