ΑΠΟΡΙΕΣ!

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Μερικοί το ξεκαθαρίζουν: Αυτή η κυβέρνηση μεταλλάχτηκε σε μνημονιακή. Άρα την πολεμάμε, μαζί με το μνημόνιό της, ανεξάρτητα αν μέχρι χτες ήμασταν στο ίδιο χαράκωμα. Άλλοι όμως είναι μπερδεμένοι και μπερδεύουν κι εμάς. Στηρίζουν, όπως λένε, την κυβέρνηση, αλλά όχι τη συμφωνία με τους δανειστές. Γιατί -κι αυτό δεν είναι ψέμα- είναι μια συμφωνία έξω από όσα το κόμμα έχει αποφασίσει συλλογικά. Και έξω από όσα έχει δεσμευτεί να πράξει προεκλογικά.

Έτσι έχουν τα πράγματα. Κι όσο μεν αφορά στους πρώτους, σεβαστή η άποψή τους, και καλό τους ταξίδι. Αν και θα πρέπει κάποια στιγμή να εξηγήσουν πώς, με ποιο τρόπο, έγινε αυτή η μετάλλαξη. Με ποιους πολιτικούς, κοινωνικούς, και ψυχολογικούς όρους, άνθρωποι που έδωσαν και δίνουν μάχη κατά του καθεστώτος των μνημονίων, κατέληξαν περίπου εν μια νυκτί μνημονιακοί. Διότι, ως γνωστό, τίποτε δεν πέφτει από τον ουρανό, ακόμα και στην πολιτική.

Σε σχέση με τους άλλους όμως, που επιμένουν ότι στηρίζουν την κυβέρνηση, αλλά όχι την πιο κρίσιμη πολιτική της απόφαση, υπάρχουν εύλογες απορίες. Πώς στηρίζουν, κατ' αρχήν, την κυβέρνηση, όταν την καταψηφίζουν σε αποφασιστικές ψηφοφορίες. Όταν καταγγέλλουν με οξύτητα την πιο δύσκολη και αποφασιστική επιλογή της. Όταν οργανώνουν συγκεντρώσεις εναντίον της. Όταν καλούν το λαό σε αγώνες εναντίον της πολιτικής της.

Θα συμφωνήσετε ότι υπάρχει ένα ζήτημα εδώ. Όπως υπάρχει και ένα ζήτημα με τη μισή αλήθεια ότι η κυβέρνηση υπέγραψε μια δύσκολη συμφωνία. Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει επ' αυτού. Θέλετε κακή συμφωνία; Κακή. Θέλετε μνημόνιο; Μνημόνιο. Εδώ όμως ο καθένας έχει υποχρέωση να φωτίσει την άλλη μισή αλήθεια. Μπορούσε να κάνει αλλιώς ο Τσίπρας; Πάλεψε για εντελώς άλλη συμφωνία,ή μας κορόιδευε; Έδωσε μάχη επί μήνες, ή υποχώρησε χωρίς λόγο;

Επ' αυτού συγνώμη, αλλά χρειάζονται καθαροί λογαριασμοί. Διότι αν μπορούσε να κάνει αλλιώς και τα έστριψε, τότε ορθώς τον καταγγέλλουν και καλούν σε αγώνες κατά της κυβέρνησης. Αν όμως δεν μπορούσε, αν έκανε και παραπάνω από όσα μπορούσε, τότε οφείλουν να σταθούν όλοι στο πλάι του σε μια δύσκολη κατάσταση. Στις νέες αναμετρήσεις που έρχονται. Κι αυτό απαιτεί το απλούστατο: Όσοι λένε ότι στηρίζουν να στηρίζουν. Για να μη χάνουν και οι λέξεις το νόημά τους....

*Δημοσιεύθηκε στην ''ΑΥΓΗ'' την Τρίτη 28 Ιουλίου 2015