Της Λίνας Γιάνναρου
Επιτυχημένοι επιχειρηματίες μιλούν για τις φορές που «έπεσαν» πριν ορθοποδήσουν
«Προσπαθήστε και ας αποτύχετε. Αφιερώστε χρόνο στην ιδέα σας. Ποια θα είναι αυτή; Δείτε τι προβλήματα υπάρχουν και προσπαθήστε να τα λύσετε».
Από την «ιδέα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων» που αποδείχθηκε... πατάτα και την εταιρεία που απέκτησε μόλις οκτώ πελάτες μέχρι ένα αποτυχημένο άνοιγμα σε ξένες αγορές, ο δρόμος προς την επιτυχία είναι στρωμένος με... αποτυχίες.
Από την «ιδέα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων» που αποδείχθηκε... πατάτα και την εταιρεία που απέκτησε μόλις οκτώ πελάτες μέχρι ένα αποτυχημένο άνοιγμα σε ξένες αγορές, ο δρόμος προς την επιτυχία είναι στρωμένος με... αποτυχίες.
Σε εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν στην Πάτρα, πριν από λίγες ημέρες, γνωστοί και επιτυχημένοι επιχειρηματίες μίλησαν για τις φορές που «έπεσαν» πριν ορθοποδήσουν, για τότε που πήραν τα πολυτιμότερα μαθήματα για τη λαμπρή συνέχεια. «Για να πετύχεις κάτι πρέπει να περάσεις από πάρα πολλές και μεγάλες αποτυχίες», λέει ένας εξ αυτών. «Προσπαθήστε και ας αποτύχετε. Δείτε τι προβλήματα υπάρχουν και προσπαθήστε να τα λύσετε», είναι το μήνυμά τους. «Η πρώτη ιδέα που είχα ήταν να δημιουργήσω μια πλατφόρμα, όπου κάθε χρήστης θα μπορεί να ανεβάζει φωτογραφία ενός άγνωστου μέρους στην Ελλάδα που αξίζει να το επισκεφθεί κάποιος ξένος. Σκέφτηκα ότι θα γίνω εκατομμυριούχος. Το έκανα και αποδείχθηκε τεράστια αποτυχία. Μόνο εγώ έβαλα καταχώριση. Θυμάμαι να παίρνω τον κολλητό μου και να του λέω “θα σου πλένω τα πιάτα για μια βδομάδα αν βάλεις πιν από το χωριό σου”, αλλά τίποτα...».
Tο κοινό ξέσπασε σε γέλια. Είναι αστείο, αλλά και απελευθερωτικό να ακούς τις ιστορίες αποτυχίας ενός επιτυχημένου ανθρώπου. Tην προηγούμενη Κυριακή, στη σκηνή του αμφιθεάτρου της μαρίνας της Πάτρας, καθώς έπεφτε η νύχτα και σηκωνόταν το κρύο αεράκι της θάλασσας, βρισκόταν ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, συνιδρυτής της TeaStock, μιας από τις τρεις εταιρείες παγκοσμίως που ασχολούνται με την πρόβλεψη χρηματοοικονομικών αποτελεσμάτων με ανάλυση big data. (Εάν καταλαβαίναμε όλοι τι σημαίνει αυτό, δεν θα ήταν τόσο επιτυχημένη). Ήταν ένας από τους guest των FuckUp Nights που διοργανώνει το Mindspace, το event όπου γνωστοί επιχειρηματίες ομολογούν τα επιχειρηματικό τους φιάσκο.
«Το πρώτο μου fuck up ήταν οι βαθμοί μου. Η μάνα μου ήταν απογοητευμένη, ήμουν καλός στα μαθηματικά αλλά έπρεπε να είμαι καλός και στα αρχαία. “Ασε τα κομπιούτερ και κοιμήσου” μου έλεγε». Μετά το πανεπιστήμιο, ήθελε να κάνει κάτι δικό του, τον «έτρωγε». Μετά την αποτυχημένη ταξιδιωτική πλατφόρμα, σκέφτηκε έναν άλλο τρόπο να αυξήσει το εισόδημά του. «Να φτιάξω μια εταιρεία που θα επισκευάζει μόνο iphone. Την έφτιαξα, αλλά είχα μόλις 8 πελάτες, από τους οποίους μόνο οι δύο πλήρωναν γιατί οι άλλοι ήταν συγγενείς μου». Ευτυχώς, μετά γνώρισε το καλύτερο εκκολαπτήριο επιχειρηματικών ιδεών, δηλαδή τον στρατό. Εκεί γνωρίστηκε με τον Στέφανο, σημερινό του συνεργάτη. «Είχαμε κι οι δύο το ίδιο πρόβλημα, δεν καπνίζαμε. Οπότε, όταν μας είπαν ότι θα έχουμε 7,5 ευρώ τον μήνα, αρχίσαμε να συζητάμε τι να τα κάνουμε. Μου είπε να τα επενδύσουμε. Ετσι ξεκίνησαν όλα». Η ιδέα ήταν να χρησιμοποιήσουν μεγάλο όγκο δεδομένων και να παρέχουν ανάλυση σε επενδυτές για το ποια μετοχή να διαλέξουν. «Φτιάξαμε τα μοντέλα και κάτσαμε να τα δοκιμάσουμε. Θυμάμαι ότι περίμενα τόσο το αποτέλεσμα όσο δεν έχω περιμένει γυναίκα. Δηλαδή πολύ. Θέλαμε να βγαίνει σε δέκα λεπτά, τελικά βγήκε σε 4,5 μέρες». Το επόμενο fuck up ήταν το ποσοστό των προβλέψεων. Είχαν ποσοστό επιτυχίας 82%, αλλά δεν είχαν συνυπολογίσει τον παράγοντα «ελληνική κεφαλαιαγορά», όπου το commission fee είναι 50-70 ευρώ. «Όταν πήγαμε να δώσουμε το μοντέλο σε τράπεζα, λοιπόν, μας είπε ότι για να μπορέσει να το χρησιμοποιήσει πρέπει η μετοχή να έχει αύξηση 10%-15% την ημέρα (σ.σ. ακόμα και οι πιο επιτυχημένες εταιρείες εμφανίζουν απειροελάχιστη αύξηση ημερησίως). Άρα, το προϊόν μας ήταν μια τεράστια αποτυχία». Με τα πολλά, επικεντρώθηκαν στο συνάλλαγμα, έκλεισαν τους πρώτους πελάτες και the rest is history που λένε. «Για να πετύχεις κάτι πρέπει να περάσεις από πάρα πολλές και μεγάλες αποτυχίες» κατέληξε ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος. «Προσπαθήστε και ας αποτύχετε. Αφιερώστε χρόνο στην ιδέα σας. Ποια θα είναι αυτή; Δείτε τι προβλήματα υπάρχουν και προσπαθήστε να τα λύσετε». Το ίδιο είχαν πει λίγο νωρίτερα και ο Σταύρος Μεσσήνης με τη Μαρία Καλαφάτη, συνιδρυτές του The Cube Athens (ένας χώρος όπου μπορούν άνθρωποι με καινοτόμες ιδέες να έρθουν να δουλέψουν κάτω από την ίδια στέγη), αφού είχαν διηγηθεί μια ιστορία τρέλας για ένα μεγαλεπήβολο πρότζεκτ που απέτυχε μεγαλειωδώς. «Ακόμα όταν μαθαίναμε ποδήλατο, πρώτα πέφταμε. Πρέπει να αποτύχεις για να πετύχεις στη ζωή. Οι συνθήκες σήμερα είναι πολύ καλές.΄Ασε τον γείτονα να έχει κρίση. Βρες τα πράγματα που σε τσαντίζουν και προσπάθησε να τα φτιάξεις».
Tο κοινό ξέσπασε σε γέλια. Είναι αστείο, αλλά και απελευθερωτικό να ακούς τις ιστορίες αποτυχίας ενός επιτυχημένου ανθρώπου. Tην προηγούμενη Κυριακή, στη σκηνή του αμφιθεάτρου της μαρίνας της Πάτρας, καθώς έπεφτε η νύχτα και σηκωνόταν το κρύο αεράκι της θάλασσας, βρισκόταν ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, συνιδρυτής της TeaStock, μιας από τις τρεις εταιρείες παγκοσμίως που ασχολούνται με την πρόβλεψη χρηματοοικονομικών αποτελεσμάτων με ανάλυση big data. (Εάν καταλαβαίναμε όλοι τι σημαίνει αυτό, δεν θα ήταν τόσο επιτυχημένη). Ήταν ένας από τους guest των FuckUp Nights που διοργανώνει το Mindspace, το event όπου γνωστοί επιχειρηματίες ομολογούν τα επιχειρηματικό τους φιάσκο.
«Το πρώτο μου fuck up ήταν οι βαθμοί μου. Η μάνα μου ήταν απογοητευμένη, ήμουν καλός στα μαθηματικά αλλά έπρεπε να είμαι καλός και στα αρχαία. “Ασε τα κομπιούτερ και κοιμήσου” μου έλεγε». Μετά το πανεπιστήμιο, ήθελε να κάνει κάτι δικό του, τον «έτρωγε». Μετά την αποτυχημένη ταξιδιωτική πλατφόρμα, σκέφτηκε έναν άλλο τρόπο να αυξήσει το εισόδημά του. «Να φτιάξω μια εταιρεία που θα επισκευάζει μόνο iphone. Την έφτιαξα, αλλά είχα μόλις 8 πελάτες, από τους οποίους μόνο οι δύο πλήρωναν γιατί οι άλλοι ήταν συγγενείς μου». Ευτυχώς, μετά γνώρισε το καλύτερο εκκολαπτήριο επιχειρηματικών ιδεών, δηλαδή τον στρατό. Εκεί γνωρίστηκε με τον Στέφανο, σημερινό του συνεργάτη. «Είχαμε κι οι δύο το ίδιο πρόβλημα, δεν καπνίζαμε. Οπότε, όταν μας είπαν ότι θα έχουμε 7,5 ευρώ τον μήνα, αρχίσαμε να συζητάμε τι να τα κάνουμε. Μου είπε να τα επενδύσουμε. Ετσι ξεκίνησαν όλα». Η ιδέα ήταν να χρησιμοποιήσουν μεγάλο όγκο δεδομένων και να παρέχουν ανάλυση σε επενδυτές για το ποια μετοχή να διαλέξουν. «Φτιάξαμε τα μοντέλα και κάτσαμε να τα δοκιμάσουμε. Θυμάμαι ότι περίμενα τόσο το αποτέλεσμα όσο δεν έχω περιμένει γυναίκα. Δηλαδή πολύ. Θέλαμε να βγαίνει σε δέκα λεπτά, τελικά βγήκε σε 4,5 μέρες». Το επόμενο fuck up ήταν το ποσοστό των προβλέψεων. Είχαν ποσοστό επιτυχίας 82%, αλλά δεν είχαν συνυπολογίσει τον παράγοντα «ελληνική κεφαλαιαγορά», όπου το commission fee είναι 50-70 ευρώ. «Όταν πήγαμε να δώσουμε το μοντέλο σε τράπεζα, λοιπόν, μας είπε ότι για να μπορέσει να το χρησιμοποιήσει πρέπει η μετοχή να έχει αύξηση 10%-15% την ημέρα (σ.σ. ακόμα και οι πιο επιτυχημένες εταιρείες εμφανίζουν απειροελάχιστη αύξηση ημερησίως). Άρα, το προϊόν μας ήταν μια τεράστια αποτυχία». Με τα πολλά, επικεντρώθηκαν στο συνάλλαγμα, έκλεισαν τους πρώτους πελάτες και the rest is history που λένε. «Για να πετύχεις κάτι πρέπει να περάσεις από πάρα πολλές και μεγάλες αποτυχίες» κατέληξε ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος. «Προσπαθήστε και ας αποτύχετε. Αφιερώστε χρόνο στην ιδέα σας. Ποια θα είναι αυτή; Δείτε τι προβλήματα υπάρχουν και προσπαθήστε να τα λύσετε». Το ίδιο είχαν πει λίγο νωρίτερα και ο Σταύρος Μεσσήνης με τη Μαρία Καλαφάτη, συνιδρυτές του The Cube Athens (ένας χώρος όπου μπορούν άνθρωποι με καινοτόμες ιδέες να έρθουν να δουλέψουν κάτω από την ίδια στέγη), αφού είχαν διηγηθεί μια ιστορία τρέλας για ένα μεγαλεπήβολο πρότζεκτ που απέτυχε μεγαλειωδώς. «Ακόμα όταν μαθαίναμε ποδήλατο, πρώτα πέφταμε. Πρέπει να αποτύχεις για να πετύχεις στη ζωή. Οι συνθήκες σήμερα είναι πολύ καλές.΄Ασε τον γείτονα να έχει κρίση. Βρες τα πράγματα που σε τσαντίζουν και προσπάθησε να τα φτιάξεις».
Στη Βραζιλία
Ήταν η σειρά του Νίκου Δρανδάκη, το όνομα του οποίου έχει συνδεθεί με ένα από τα μεγαλύτερα success stories την εποχή της κρίσης, το Taxibeat. «Νιώθω ηλίθιος που ανακάλυψα τόσο αργά την ύπαρξη αυτού του event. Είναι προφανές ότι πολύ χρησιμότερο από το να μιλάς για επιτυχίες είναι να μιλάς με ανθρώπους που απέτυχαν». Ο ίδιος αναφέρθηκε στο «μεγαλύτερο “fuck up” δεν υπάρχει», την απώλεια της αγοράς της Βραζιλίας. Το Taxibeat λανσαρίστηκε εκεί τον Ιούλιο του 2012 και στην αρχή «πέταγε», αλλά μετά τα νούμερα άρχισαν να μένουν σταθερά ή και να υποχωρούν. Είχαν αρχίσει οι αντιγραφές από τοπικές εταιρείες. «Είχα εκεί έναν δυνατό μάνατζερ, Αμερικανό, εργασιομανή και φιλόδοξο, που είχε αναλάβει τη Νότια Αμερική, ο οποίος δεν είχε καταλάβει γιατί το growth στη Βραζιλία είχε σταματήσει».
Ο Νίκος αποφάσισε να κατέβει να δει τι συμβαίνει από κοντά. Αμέσως συνειδητοποίησε ότι οι ανταγωνιστές δεν έπαιρναν προμήθεια. «Το λάθος που έκανα ήταν ότι πίστευα ότι ένα καλό προϊόν ήταν αρκετό για να πάμε καλά. Είχα υποτιμήσει πολλά πράγματα. Είχα εμπιστευθεί έναν άνθρωπο με τον οποίο μιλούσα μέσω skype, χωρίς εγώ να πάω ποτέ στη Βραζιλία. Το βασικό μάθημα από όλο αυτό ήταν ότι η εμπιστοσύνη είναι πολύ καλή, αλλά ο έλεγχος πολύ καλύτερος, πρέπει να είσαι συνέχεια πολύ κοντά στις ομάδες σου, στον πελάτη σου, στις αγορές σου».
Πηγή: http://kathimerini.newspaperdirect.com
