Την γυναίκα που ελεύθερα ήρθε και στάθηκε μπροστά σου και σου είπε πως σου ανήκει, μην την πουλήσεις φτηνά.
Όλη της την ζωή, πάλευε μόνο για ένα πράγμα.
Γι’αυτή την ελευθερία της.
Λίγοι κατάλαβαν πως εκείνη, το μόνο που ήθελε, για το μόνο που πάλευε, ήταν η ελευθερία της.
Δεν ήθελε ποτέ να νιώθει δεσμευμένη.
Δεν ήθελε ποτέ να ανήκει σε κανέναν παρά στον εαυτό της.
Κι όλα αυτά, δεν είχε πια νόημα να τα θέλει όταν η ελευθερία της έγινες εσύ.
Όταν μέσα σε μια ασφυκτικά σφιχτή αγκαλιά, από εκείνες που σε σπάνε σε κομμάτια μόνο και μόνο για να ξαναφτιαχτείς από την αρχή, ένιωθε πιο ελεύθερη και πιο γεμάτη από ποτέ.
Όλα αυτά που την χαρακτήριζαν, δεν είχε πρόβλημα πια να τα παραδώσει όχι γιατί της τα ζήτησε κάποιος, όχι γιατί τα απαίτησε κάποιος, αλλά γιατί κάποιος έγινε ένα με τον αέρα που ανέπνεε.
Κι έτσι έμαθε ξανά από την αρχή, σε μια καινούρια ελευθερία.
Στην ελευθερία του να ανήκεις εκεί που αγαπάς, εκεί που αγαπιέσαι.
Εκεί που χωρίς εκείνον ο αέρας δεν έχει οξυγόνο.
Εκεί που το μαζί δεν είναι δέσμευση, αλλά επιθυμία.
Εκεί που το θέλω, υπερνικά όλα τα μπορώ κι όλα τα πρέπει του κόσμου.
Εκεί που το ΣΟΥ ΑΝΗΚΩ δεν έχει μέσα του κυριαρχία, δεν έχει μέσα του δύναμη.
Έχει έρωτα, αγάπη κι ελευθερία.
Ξέρεις, υπάρχει μόνο κάτι που πρέπει να προσέξεις μ’αυτή τη γυναίκα.
Αυτά που σου παρέδωσε τότε, θα στα αφήσει χάρισμά σου.
Δεν θα τα πάρει ποτέ πίσω. Δεν θα στα ζητήσει ποτέ πίσω. Θα κρατάς πάντα αυτό που είναι.
Κι όταν αποφασίσεις πως πια δεν το θες αυτό που είναι, θα ξαναγίνει αυτό που ήταν.
Αέρας.
Κι εσύ, θα έχεις την ελευθερία της, θα έχεις την εικόνα της και την ανάμνησή της, αλλά δεν θα έχεις εκείνη.
Κι εκείνη, θα τα έχει χάσει όλα, αλλά θα ξέρει πως τουλάχιστον, ένιωσε αληθινά.
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Πηγή: wp.loveletters.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.