ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ!

 

 ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΄Ελληνας άνθρωπος σκέφτεται λογικά. ΄Οταν το παιδί του ξεκινά να μαθαίνει ξένες γλώσσες αρχίζει από τα αγγλικά και έπονται τα γαλλικά, τα γερμανικά, προσφάτως δε και τα ισπανικά. ΄Οταν το παιδί του φτάσει με το καλό σε ηλικία σπουδών, προτιμά να το στείλει να σπουδάσει στην Ευρώπη ή την Αμερική.
Αν, βέβαια, έχει τη δυνατότητα να το κάνει. Αν τον ρωτήσεις πώς θα ήθελε να λειτουργεί το κράτος του, θα σου απαντήσει «όπως στην Ευρώπη». Αν τον ρωτήσεις ποιο πολίτευμα προτιμά, θα σου απαντήσει την «ευρωπαϊκή δημοκρατία». Μέχρι εδώ, στα ευρήματα της έρευνας του ΠΑΜΑΚ, που δημοσίευσε προχθές η «Κ», ο διανοητικός μηχανισμός του μοιάζει απολύτως φυσιολογικός, τουλάχιστον συμφιλιωμένος με τη λεγόμενη ευρωπαϊκή ένταξη της χώρας του. ΄Ομως από εδώ και πέρα σκάει μύτη η περίφημη «ιδιοπροσωπεία» του, η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα του, η ιδιοτροπία της σκέψης και της συμπεριφοράς του.
Διότι ο ΄Ελληνας άνθρωπος, παρότι δεν τον ικανοποιεί η δημοκρατία με τον τρόπο που λειτουργεί στη Ρωσία, δηλώνει ότι έχει περισσότερη εμπιστοσύνη στον πρόεδρο Πούτιν, από ό,τι στην καγκελάριο Μέρκελ. Προσδιορίζοντας, δε, ότι δεν αναφέρεται στον τρόπο που η μεν και ο δε κινούνται στη διεθνή σκηνή, αλλά στον τρόπο με τον οποίον εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πατρίδας του, της ημετέρας πατρίδος για την ακρίβεια. Προσπαθώντας να καταλάβω τι ακριβώς εννοεί, το μυαλό μου πήγε αρκετά πίσω. Υποθέτω ότι ο ΄Ελληνας άνθρωπος θα θυμήθηκε ότι τον Καποδίστρια τον δολοφόνησαν οι ΄Αγγλοι, ο Κολοκοτρώνης ήταν αρχηγός του φιλορωσικού κόμματος, στη Μικρά Ασία μάς πρόδωσαν ο Λόιντ Τζορτζ και ο Κλεμανσό, η κατοχή ήταν γερμανική και ιταλική, και τον εμφύλιο πόλεμο τον ξεκίνησαν οι ΄Αγγλοι με τα Δεκεμβριανά. Η Ρωσία στη σύγχρονη Ιστορία μας δεν επετέθη ποτέ στη χώρα μας. ΄Ολα αυτά τα ξέρει ο ΄Ελληνας άνθρωπος. Κάπου τα διάβασε, κάπου τα άκουσε, και με την υπέροχη ελαφρότητά του τα αντιμετωπίζει ως βεβαιότητες. Διότι, ειλικρινά, δεν μπορώ να βρω κάτι πιο απτό που να αιτιολογεί την εμπιστοσύνη απέναντι στον Πούτιν.
Κρίση ταυτότητας, είπατε; ΄Ενα εσωτερικό ρήγμα, κάτι σαν ψυχικός στραβισμός, ο οποίος συνοδεύει την ύπαρξή μας από τη στιγμή που ο Ελληνισμός είδε το φως του σύγχρονου κόσμου. Από τη μια η Δύση με τη δημοκρατία της, τον διαφωτισμό της και τον πλούτο της, αχνά και μπερδεμένα απ’ τη στιγμή που περνούσαν τα σύνορά μας, αλλά υπαρκτά. Κι απ’ την άλλη η βαλκανική ενδοχώρα, ομόδοξη, και στον εικοστό αιώνα κομμουνιστική. Ο Χάντιγκτον μας τοποθετεί στην πλευρά του ορθόδοξου τόξου. Δεν υπολόγισε πως το δικό μας ρήγμα είναι εσωτερικό. Πόσο ευθύνεται αυτό το ρήγμα για την εσωστρέφειά μας και την κοινωνική μας ακινησία. Η αλλαγή ταυτότητας φύλου μας μάρανε.

Πηγή: kathimerini.gr