ΤΣΙΠΡΑΣ-ΚΑΜΜΕΝΟΣ: ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ!

 

ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

Ο ​​Αλέξης Τσίπρας είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της κρίσης, παρά τα ψέματα, τις ανατροπές, τα χαμένα χρόνια. Τα μυστικά της επιτυχίας του είναι πολλά και ετερόκλητα. Μεταξύ αυτών η κεκτημένη ταχύτητα που έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλες περιφερειακές δυνάμεις η κατάρρευση του πολιτικού κέντρου· η υπόσχεση του νέου προσώπου και η αίσθηση ότι το κόμμα του δεν ήταν υπεύθυνο για την κατάντια της χώρας· τα ψέματα και οι εύκολες υποσχέσεις· κυρίως, όμως, το μεγάλο όπλο του Αλέξη Τσίπρα είναι ο Πάνος Καμμένος.
Το τόσο αταίριαστο ζευγάρι αποδείχθηκε αχτύπητη ομάδα από την πρώτη μέρα της συνεργασίας τους. Γι’ αυτό, όσο και αν φλερτάρει ο καθένας με τον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του, όσο και αν βάλλονται από φίλους και εχθρούς, τίποτα δεν θα μπει μεταξύ των δύο.

Η στήριξη που παρείχε ο κ. Τσίπρας στον κ. Καμμένο στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα ήταν αναμενόμενη και χωρίς ίχνος αμφιθυμίας. Οταν ούτε οι ψηφοφόροι τους μπορούν να τους χωρίσουν, θα το πετύχει η αντιπολίτευση; Ούτε ο ίδιος ο Πάνος Καμμένος, με τα απανωτά καμώματά του, μπορεί να δηλητηριάσει τη σχέση του με τον κ. Τσίπρα. Αυτό είναι από τα μεγάλα μαθήματα που πρέπει να αποκομίσουμε από τα χρόνια της κρίσης: Δεν είναι αλήθεια ότι οι Ελληνες πολιτικοί δεν μπορούν να συνεργαστούν. Μπορεί η Ιστορία μας να είναι ένα ατελείωτο χρονικό εθνικού διχασμού και βίας, αλλά όταν δεν μας ενώνει ο κοινός εχθρός, μας ενώνει η προοπτική της εξουσίας. Ισως γι’ αυτό οι ευέλπιδες ηγέτες της κεντροδεξιάς δεν μπορούν να παραμερίσουν τις διαφορές τους: οι ίδιοι και οι οπαδοί τους δεν πιστεύουν ότι βρίσκονται κοντά στην εξουσία. Ετσι, οι διαφορές μεταξύ τους μοιάζουν μεγαλύτερες από τα οφέλη ενδεχόμενης ομόνοιας.

Οι κ. Τσίπρας και Καμμένος, αντιθέτως, γνωρίζουν ότι αν δεν παραμείνουν ενωμένοι θα απολέσουν τα αγαθά της εξουσίας και ίσως βρεθούν κυνηγημένοι από τους αντιπάλους τους. Ο στόχος, λοιπόν, είναι απλός: να παραμείνουν στις θέσεις τους όσο μπορούν, καθώς οι οπαδοί τους εδραιώνονται ολοένα περισσότερο στον κρατικό μηχανισμό και στους θεσμούς. Την ίδια ώρα, κυβερνητικά στελέχη εξαπολύουν επιθέσεις εναντίον πολιτικών και «ταξικών» αντιπάλων (είτε μέσω λεκτικών επιθέσεων είτε μέσω φόρων), ενώ «αντιεξουσιαστές» αλωνίζουν ανενόχλητοι. Η κυβέρνηση παραμένει αρραγής, ενώ γύρω της επικρατεί ταραχή και ανασφάλεια. Ο κ. Τσίπρας χρειάζεται τον κ. Καμμένο για να μην έχει ανάγκη κανέναν πιο σοβαρό (άρα και πιο απαιτητικό) εταίρο, ενώ ο δεύτερος γνωρίζει ότι μόνο σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βρίσκεται στην εξουσία.

Η τόσο ωμή και απλή συναλλαγή μεταξύ των δύο ενθαρρύνει και τα μανιχαϊστικά ένστικτα που είναι κοινός παρονομαστής στην πολιτική μας. (Οσοι δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας. Γι’ αυτό θεωρείται σχεδόν φυσιολογικό σύμβουλος του πρωθυπουργού να παραπέμπει επενδυτές «στα τσακίδια».) Η στήριξη του κ. Καμμένου επιτρέπει στην κυβέρνηση να δρα όπως θέλει, χωρίς να φοβάται τις συνέπειες. Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Καμμένο.

Εδώ αποκαλύπτεται η παράδοξη δύναμη και αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα. Μια περίεργη κοινωνική ανοχή αλλά και η ίδια η αδιαφορία του του επιτρέπουν να αγνοεί σκάνδαλα που θα βύθιζαν άλλον πρωθυπουργό· την ίδια ώρα δεν τολμάει να επαναφέρει στην τάξη μέλη του κόμματος ή της κυβέρνησης που τον εκθέτουν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι υπερβολές του κ. Καμμένου δεν συγκινούν τους κατά τα άλλα ευαίσθητους ταξικούς κήνσορες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι μόνον οι ηγέτες που γλυκαίνονται με την εξουσία.

΄Οταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης δήλωσαν ότι δεν θα υπερψηφίσουν άλλα νομοσχέδια στα οποία ο κ. Καμμένος δεν θα στηρίζει την κυβέρνηση, ο αρχηγός των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» γρήγορα απαλλάχθηκε και από το τελευταίο ίχνος ιδεολογικής διαφοροποίησης από τον συνεταίρο του. Η συνεργασία Τσίπρα-Καμμένου μπορεί να τους διατηρεί στην εξουσία, αλλά την ίδια ώρα αποκαλύπτει τον πολιτικό τους κυνισμό σε όλο του το μεγαλείο.

Πηγή: kathimerini.gr