-Η Ελλάδα οδηγείται και πάλι σε εκλογές. Ο Πρωθυπουργός αποφάσισε ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να λυθεί ο πολιτικός γόρδιος δεσμός της χώρας. Συμφωνείτε;
Η απόφαση του κυρίου Τσίπρα να οδηγήσει την χώρα για δεύτερη φορά μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σε πρόωρες εκλογές δεν βοηθούν την Ελλάδα και επιβεβαιώνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό.
Το ίδιο ισχύει και με το δημοψήφισμα του Ιουλίου όπου αδυνατώντας να διαχειριστεί τα εσωκομματικά του προβλήματα αποφάσισε να τα μετατρέψει σε εθνικά. Η πραγματικότητα είναι πως την δεδομένη χρονική στιγμή, η χώρα χρειαζόταν σταθερή κυβέρνηση και ηρεμία ώστε να προσπαθήσει να ανακάμψει. Όμως, έχει φτάσει η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε πως στις εθνικές εκλογές καλούμαστε να ψηφίσουμε κυβέρνηση για τέσσερα χρόνια. Ίσως πρέπει να αυστηροποιηθούν τα άρθρα 37 και 38 του Συντάγματος και να μην διαλύεται η Βουλή παρά μόνο με πολύ αυξημένη πλειοψηφία.
-Κάνατε λόγο για αναθεώρηση του Συντάγματος. Ποιες άλλες αλλαγές στο Σύνταγμα θα υποστηρίζατε;
Είναι ένα ζήτημα το οποίο υποστηρίζω από την πρώτη στιγμή που εκλέχτηκα βουλευτής. Το Σύνταγμα αναμφίβολα περιλαμβάνει αναχρονιστικές και αναποτελεσματικές διατάξεις κυρίως όσον αφορά τη λειτουργία των θεσμών του κράτους. Για παράδειγμα είναι αναγκαία η αποσύνδεση της εκλογής ΠτΔ από την διάλυση της Βουλής και τη προκήρυξη πρόωρων εθνικών εκλογών. Παράλληλα, θα πρέπει να αλλάξει το καθεστώς βουλευτικής ασυλίας και του νόμου περί ευθύνης των υπουργών. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η παροχή ασυλίας για ζητήματα που δεν σχετίζονται με την κοινοβουλευτική δραστηριότητα είναι άστοχη. Το ίδιο βεβαίως ισχύει για τον νόμο περί Ευθύνης Υπουργών. Άλλο ένα θέμα ασφαλώς είναι η αλλαγή του εκλογικού συστήματος με την κατάργηση της πριμοδότησης του πρώτου κόμματος με 50 έδρες και την υιοθέτηση ενός αναλογικότερου αλλά κυρίως σταθερού εκλογικού συστήματος που θα διασφαλίζει την ισχύ του, ανεξάρτητα από τις εκάστοτε πολιτικές συγκυρίες.
-Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν εκλογικό ντέρμπι. Αν τελικά επικρατήσει η Ν.Δ. με ποιους θα συνεργαστεί για να σχηματίσει κυβέρνηση;
Η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει τις εκλογές και οι πόρτες της συνεργασίας είναι ανοικτές για όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις που πιστεύουν και θέλουν να εργαστούν προκειμένου η χώρα να πάει μπροστά, μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο ευρώ. Θυμίζω πως κι άλλες χώρες μπήκαν σε μνημόνιο μετά την Ελλάδα αλλά κατάφεραν και βγήκαν πριν από αυτή γιατί οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις αντιλήφθηκαν το διακύβευμα, είδαν την πρόκληση και συνεργάστηκαν. Έστω και με καθυστέρηση αυτό πρέπει να γίνει και στη χώρα μας. Είναι πια καιρός να μπει ένα τέρμα στον διχαστικό λόγο, στις ανούσιες υποσχέσεις, στα ανούσια και ατεκμηρίωτα λόγια.
- Ο Αλέξης Τσίπρας όμως είναι ένας νέος άνθρωπος, παραμένει μια φρέσκια πολιτική φιγούρα. Πώς μπορεί η Ν.Δ. να τον αντιμετωπίσει;
Τον Ιανουάριο που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας δεν υπήρχε ούτε ένας που να ευχόταν να αποτύχει παρά το γεγονός ότι ήταν πρόδηλες οι ανέφικτες υποσχέσεις. Όλοι θέλαμε να πάει καλά γιατί μόνο έτσι θα πήγαινε καλά η χώρα. Αδυνατώ όμως να διακρίνω ποιο ακριβώς ήταν το νέο που σήμερα αντιδιαστέλλεται με το παλιό. Είδαμε μια κυβέρνηση που μόνο φρεσκάδα δεν απέπνεε και δυστυχώς, σύντομα είδαμε και τον αναχρονισμό να εμφανίζεται σε μια σειρά από νομοσχέδια στην δημόσια διοίκηση, την υγεία, την παιδεία, την άμυνα, την μεταναστευτική πολιτική. Αν το νέο είναι να διογκώσουμε το δημόσιο, να αυξήσουμε την φορολογία και να κάνουμε την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι τότε προτιμώ το παλιό. Ακόμη και σε επίπεδο προσώπων όμως δυσκολεύομαι να καταλάβω ποια πρόσωπα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμβόλιζαν το νέο, μία ανάγνωση των ονομάτων του Υπουργικού Συμβουλίου νομίζω πως αρκεί.
-Ναι όμως ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται πως διαπραγματεύτηκε με τους Ευρωπαίους πολύ σκληρά και για πολλούς μήνες…
Μία επιτυχημένη διαπραγμάτευση δεν κρίνεται ποτέ από τον χρόνο που διήρκησε αλλά από το αποτέλεσμα. Στην προκειμένη περίπτωση το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο. Η αδυναμία του κ. Τσίπρα όχι μόνο να διαπραγματευτεί επιτυχώς αλλά και να κυβερνήσει την χώρα, κόστισαν πολύ ακριβά σε όλους μας. Πολύ επιγραμματικά, μας οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο αξίας 90 δις ευρώ, σε αύξηση φορολογίας, σε μείωση συντάξεων και διαθέσιμου εισοδήματος, στην επιβολή περιορισμού κεφαλαίων στον τραπεζικό τομέα, στην απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας, στην επιστροφή στην ύφεση για την εθνική οικονομία, στην έκρηξη του μεταναστευτικού και στην καταρράκωση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας. Αποδεδειγμένα, πλέον, δεν έχει ούτε το σθένος ούτε την ικανότητα να λάβει τις αποφάσεις που χρειάζεται η Ελλάδα ή να επαναδιαπραγματευτεί ώστε να επανέλθει η πολιτική σταθερότητα και να ορθοποδήσει επιτέλους η χώρα.
-Τί τελικά πρέπει να γίνει ώστε να τελειώσουν τα μνημόνια και η χώρα να ξαναδεί αναπτυξιακούς ρυθμούς στην οικονομίας της;
Ο βασικός στόχος της χώρας πρέπει να είναι η επάνοδος και έξοδος της χώρας στις αγορές ώστε να απαλλαγούμε και να μην έχουμε ανάγκη κανένα μνημόνιο. Για να γίνει, όμως αυτό απαιτούνται μεταρρυθμίσεις, κυρίως στη δημόσια διοίκηση, ώστε να είναι πιο λειτουργική, πιο φιλική στην επιχειρηματικότητα και βεβαίως να μην αιφνιδιάζει διαρκώς οποιονδήποτε σκέπτεται και επιθυμεί να επιχειρήσει και να επενδύσει στη χώρα. Απαιτείται όμως και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, εμπιστοσύνη, σταθερότητα και ομαλότητα. Εδώ θα πρέπει να είμαστε και ξεκάθαροι. Η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας θα προκύψουν μόνο μέσα από τον ιδιωτικό τομέα και αυτό δεν μπορεί να συμβεί ούτε με 23% ΦΠΑ στην εστίαση, ούτε με υπερφορολόγηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της αγροτικής παραγωγής.
Η απόφαση του κυρίου Τσίπρα να οδηγήσει την χώρα για δεύτερη φορά μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σε πρόωρες εκλογές δεν βοηθούν την Ελλάδα και επιβεβαιώνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό.
Το ίδιο ισχύει και με το δημοψήφισμα του Ιουλίου όπου αδυνατώντας να διαχειριστεί τα εσωκομματικά του προβλήματα αποφάσισε να τα μετατρέψει σε εθνικά. Η πραγματικότητα είναι πως την δεδομένη χρονική στιγμή, η χώρα χρειαζόταν σταθερή κυβέρνηση και ηρεμία ώστε να προσπαθήσει να ανακάμψει. Όμως, έχει φτάσει η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε πως στις εθνικές εκλογές καλούμαστε να ψηφίσουμε κυβέρνηση για τέσσερα χρόνια. Ίσως πρέπει να αυστηροποιηθούν τα άρθρα 37 και 38 του Συντάγματος και να μην διαλύεται η Βουλή παρά μόνο με πολύ αυξημένη πλειοψηφία.
-Κάνατε λόγο για αναθεώρηση του Συντάγματος. Ποιες άλλες αλλαγές στο Σύνταγμα θα υποστηρίζατε;
Είναι ένα ζήτημα το οποίο υποστηρίζω από την πρώτη στιγμή που εκλέχτηκα βουλευτής. Το Σύνταγμα αναμφίβολα περιλαμβάνει αναχρονιστικές και αναποτελεσματικές διατάξεις κυρίως όσον αφορά τη λειτουργία των θεσμών του κράτους. Για παράδειγμα είναι αναγκαία η αποσύνδεση της εκλογής ΠτΔ από την διάλυση της Βουλής και τη προκήρυξη πρόωρων εθνικών εκλογών. Παράλληλα, θα πρέπει να αλλάξει το καθεστώς βουλευτικής ασυλίας και του νόμου περί ευθύνης των υπουργών. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η παροχή ασυλίας για ζητήματα που δεν σχετίζονται με την κοινοβουλευτική δραστηριότητα είναι άστοχη. Το ίδιο βεβαίως ισχύει για τον νόμο περί Ευθύνης Υπουργών. Άλλο ένα θέμα ασφαλώς είναι η αλλαγή του εκλογικού συστήματος με την κατάργηση της πριμοδότησης του πρώτου κόμματος με 50 έδρες και την υιοθέτηση ενός αναλογικότερου αλλά κυρίως σταθερού εκλογικού συστήματος που θα διασφαλίζει την ισχύ του, ανεξάρτητα από τις εκάστοτε πολιτικές συγκυρίες.
-Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν εκλογικό ντέρμπι. Αν τελικά επικρατήσει η Ν.Δ. με ποιους θα συνεργαστεί για να σχηματίσει κυβέρνηση;
Η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει τις εκλογές και οι πόρτες της συνεργασίας είναι ανοικτές για όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις που πιστεύουν και θέλουν να εργαστούν προκειμένου η χώρα να πάει μπροστά, μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο ευρώ. Θυμίζω πως κι άλλες χώρες μπήκαν σε μνημόνιο μετά την Ελλάδα αλλά κατάφεραν και βγήκαν πριν από αυτή γιατί οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις αντιλήφθηκαν το διακύβευμα, είδαν την πρόκληση και συνεργάστηκαν. Έστω και με καθυστέρηση αυτό πρέπει να γίνει και στη χώρα μας. Είναι πια καιρός να μπει ένα τέρμα στον διχαστικό λόγο, στις ανούσιες υποσχέσεις, στα ανούσια και ατεκμηρίωτα λόγια.
- Ο Αλέξης Τσίπρας όμως είναι ένας νέος άνθρωπος, παραμένει μια φρέσκια πολιτική φιγούρα. Πώς μπορεί η Ν.Δ. να τον αντιμετωπίσει;
Τον Ιανουάριο που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας δεν υπήρχε ούτε ένας που να ευχόταν να αποτύχει παρά το γεγονός ότι ήταν πρόδηλες οι ανέφικτες υποσχέσεις. Όλοι θέλαμε να πάει καλά γιατί μόνο έτσι θα πήγαινε καλά η χώρα. Αδυνατώ όμως να διακρίνω ποιο ακριβώς ήταν το νέο που σήμερα αντιδιαστέλλεται με το παλιό. Είδαμε μια κυβέρνηση που μόνο φρεσκάδα δεν απέπνεε και δυστυχώς, σύντομα είδαμε και τον αναχρονισμό να εμφανίζεται σε μια σειρά από νομοσχέδια στην δημόσια διοίκηση, την υγεία, την παιδεία, την άμυνα, την μεταναστευτική πολιτική. Αν το νέο είναι να διογκώσουμε το δημόσιο, να αυξήσουμε την φορολογία και να κάνουμε την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι τότε προτιμώ το παλιό. Ακόμη και σε επίπεδο προσώπων όμως δυσκολεύομαι να καταλάβω ποια πρόσωπα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμβόλιζαν το νέο, μία ανάγνωση των ονομάτων του Υπουργικού Συμβουλίου νομίζω πως αρκεί.
-Ναι όμως ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται πως διαπραγματεύτηκε με τους Ευρωπαίους πολύ σκληρά και για πολλούς μήνες…
Μία επιτυχημένη διαπραγμάτευση δεν κρίνεται ποτέ από τον χρόνο που διήρκησε αλλά από το αποτέλεσμα. Στην προκειμένη περίπτωση το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο. Η αδυναμία του κ. Τσίπρα όχι μόνο να διαπραγματευτεί επιτυχώς αλλά και να κυβερνήσει την χώρα, κόστισαν πολύ ακριβά σε όλους μας. Πολύ επιγραμματικά, μας οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο αξίας 90 δις ευρώ, σε αύξηση φορολογίας, σε μείωση συντάξεων και διαθέσιμου εισοδήματος, στην επιβολή περιορισμού κεφαλαίων στον τραπεζικό τομέα, στην απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας, στην επιστροφή στην ύφεση για την εθνική οικονομία, στην έκρηξη του μεταναστευτικού και στην καταρράκωση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας. Αποδεδειγμένα, πλέον, δεν έχει ούτε το σθένος ούτε την ικανότητα να λάβει τις αποφάσεις που χρειάζεται η Ελλάδα ή να επαναδιαπραγματευτεί ώστε να επανέλθει η πολιτική σταθερότητα και να ορθοποδήσει επιτέλους η χώρα.
-Τί τελικά πρέπει να γίνει ώστε να τελειώσουν τα μνημόνια και η χώρα να ξαναδεί αναπτυξιακούς ρυθμούς στην οικονομίας της;
Ο βασικός στόχος της χώρας πρέπει να είναι η επάνοδος και έξοδος της χώρας στις αγορές ώστε να απαλλαγούμε και να μην έχουμε ανάγκη κανένα μνημόνιο. Για να γίνει, όμως αυτό απαιτούνται μεταρρυθμίσεις, κυρίως στη δημόσια διοίκηση, ώστε να είναι πιο λειτουργική, πιο φιλική στην επιχειρηματικότητα και βεβαίως να μην αιφνιδιάζει διαρκώς οποιονδήποτε σκέπτεται και επιθυμεί να επιχειρήσει και να επενδύσει στη χώρα. Απαιτείται όμως και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, εμπιστοσύνη, σταθερότητα και ομαλότητα. Εδώ θα πρέπει να είμαστε και ξεκάθαροι. Η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας θα προκύψουν μόνο μέσα από τον ιδιωτικό τομέα και αυτό δεν μπορεί να συμβεί ούτε με 23% ΦΠΑ στην εστίαση, ούτε με υπερφορολόγηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της αγροτικής παραγωγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.