ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

Και μια παλιά παροιμία λέει: "το αλεύρι δύο μυλόπετρες αλέθουν και το βγάζουν, δυό χέρια που μονοιάζουνε, καλή δουλειά θα κάνουν". Και μια δεύτερη λέει: "όλα τα παραπόταμα τον ποταμό κινούσι". Και μια τρίτη: "στην ένωση η δύναμη και στον γκρεμό η λαχτάρα".

Η συνεργασία βοηθά τους ανθρώπους να προχωρήσουν στο έργο τους. Ιδιαίτερα τα παλιά χρόνια όπου οι μηχανές δεν ήταν τόσο διαδεδομένες, τα πολλά χέρια ήταν ευλογία. Στην αγροτική ζωή, στην οικοδομή, στη ναυσιπλοΐα. 

Με τον καιρό, όπου εγκαταστάθηκαν μηχανές και πάλι η συνεργασία είναι πολύτιμη, γιατί αλλιώς το έργο δεν ολοκληρώνεται. Ένα-δύο μυαλά φωτισμένα, το μεράκι για το έργο και η μηχανή, συνθέτουν μια ομάδα που οδηγεί τον κόσμο σε καλύτερα μονοπάτια. Ένας ξέρει να δουλεύει με το μυαλό, άλλος ξέρει να χρησιμοποιεί με αξία τα χέρια του και όλοι μαζί δημιουργούν το οικοδόμημα.

Στους συνεταιρισμούς αυτό που έχει σημασία είναι η συνεργασία ατόμων όλων των ηλικιών. Όμως και στα πολιτιστικά δρώμενα, αν δεν υπάρχει συνεργασία δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Ενθουσιασμός παρατηρείται σε χώρους εθελοντισμού, όπου η συνεργασία είναι προαπαιτούμενο για να αποδοθεί έργο. Εκεί ο καθένας αφήνει απ΄ έξω το κοινωνικό του στίγμα συμμετέχοντας σε πράξεις και ενέργειες που θα του ζητηθούν. Ανιδιοτελώς θα θέλαμε να πιστεύουμε. Βέβαια η συνεργασία εκτός από το να παράγει έργο, πολλές φορές έχει οδηγήσει στην υπεξαίρεση. Οι περιπτώσεις θεωρούμε ότι είναι μεμονωμένες και ελάχιστες.

Μονάχα μία κοινότητα στην χώρα μας έχει καταφέρει βασιζόμενη σε συνεταιριστικό επίπεδο να μην έχει ανεργία, να φέρει εισοδήματα για όλα τα μέλη του χωριού και να αποκτά σημαντική οικονομική ανάκαμψη. Είναι το χωριό Ανάβρα. 

Εκεί οι πολίτες ενώθηκαν σαν μια γροθιά και συμφώνησαν να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να επιτύχουν οικονομικά. Συμφώνησαν στο πλάνο, συνεταιρίστηκαν και το αποτέλεσμα είναι αξιοθαύμαστο. Η φιλολογία λοιπόν ότι εμείς σαν ΄Ελληνες δεν μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας,μάλλον είναι λανθασμένη. Η συνεργασία απαντιέται σε όλη τη διάρκεια άλλωστε του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Και είτε μας αρέσει είτε όχι εν τη ενώσει η ισχύς.

Θαυμάζω τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται μέσα σε συλλόγους. Που αφήνουν στην άκρη την ατομικότητά τους και γίνονται ένα με το σκοπό. Ο σκοπός αυτός μας δίνει το κίνητρο για να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας. 

Για να προάγουμε τον πολιτισμό μας. 

Για να μαθαίνουν οι νεότερες γενιές και να αποκτούν ερεθίσματα. 

Βέβαια δεν πρόκειται για συνεταιρισμό αλλά για συλλογική δράση. Που φέρνει αποτελέσματα όταν δραστηριοποιούμαστε μέσα σε αυτή και εξαιτίας της. Εμπρός λοιπόν:ας κρατήσουν οι χοροί... 

*Πολιτικός Επιστήμων