Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ (ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ)!

Χρ. Ι. Στεφανάδης

Τη δεκαετία του ’50 ο Νίκος Καζαντζάκης, ενώ βρισκόταν στην Γαλλία, ολοκληρώνει το αριστουργηματικό έργο του «Ο τελευταίος πειρασμός».

Στην Ελλάδα το βιβλίο αυτό θα εκδοθεί το 1955. Κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ένας άνθρωπος που ταλαιπωρείται συνεχώς, αλλά παράλληλα αγωνίζεται σε όλα τα επίπεδα της ζωής, χωρίς να καταθέτει τα όπλα.. Στο τέλος αποφασίζει να θυσιαστεί, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα κερδίσει την πολυπόθητη ελευθερία του.
Μέσα από τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου, ο Καζαντζάκης προβληματίζεται σχετικά με την ανθρώπινη φύση του Ιησού. Περιγράφει τις ανθρώπινες αδυναμίες του, αλλά και την θεϊκή αποστολή του.

Ο Ιησούς είναι πάνω στο σταυρό. Ο σατανάς του προτείνει μια απολαυστική ανθρώπινη ζωή. Του υπόσχεται παύση των μαρτυρίων του, του λέει πως θα παντρευτεί τη Μαρία τη Μαγδαληνή, πως θα κάνει πολλά παιδιά και θα ζήσει ευτυχισμένα. Όλα αυτά, αρκεί να απαρνηθεί τη θεϊκή του φύση. Ο Ιησούς όμως ,παρόλες τις αδυναμίες της σάρκας, αποφάσισε να ακολουθήσει το δύσκολο δρόμο του μαρτυρίου, της σταύρωσης και της ανάστασης. 

Οι φανατικοί χριστιανοί, χαρακτήρισαν το έργο του Καζαντζάκη αντιχριστιανικό και αμαρτωλό και ζήτησαν την απαγόρευσή του και τον αφορισμό του συγγραφέα…Ένα χρόνο πριν έρθει το βιβλίο στην Ελλάδα, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφασίζει πως αυτό δεν έχει καμία θέση στα βιβλιοπωλεία της χώρας γιατί «Διαστρέφει και κακοποιεί την «θεόπνευστον ευαγγελικήν διήγησιν»… 

Η κυβέρνηση αρνείται να το απαγορεύσει. Κάποιοι ιερείς (υπό την ανοχή της Ιεράς Συνόδου) ρίχνουν ανάθεμα, που μέχρι και σήμερα δεν έχει αναιρεθεί, στον συγγραφέα, ενώ κάποιοι άλλοι ζητούν τον αφορισμό του.

Η απάντηση από τον σπουδαίο κρητικό συγγραφέα δεν θα αργήσει να έρθει: “Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου”…Πολλοί πολιτικοί όμως εκείνης της εποχής, αντέδρασαν έντονα στην προοπτική του αφορισμού. Χαρακτηριστικά, ο νέος τότε βουλευτής Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, επέκρινε την ”επιχειρούμενη δίωξη του πνεύματος”... 

…Παρακολουθώντας την σημερινή πολιτική κατάσταση στην χώρα μας, μου έρχεται στο μυαλό αυτή η ιστορία …

Ένας νεοσύστατος πολιτικός σχηματισμός με νεφελώδες «αριστερό» πρόσημο, κατόρθωσε να αναρριχηθεί στην εξουσία. Με την ψήφο του λαού, που όμως απέσπασε δίνοντας απίστευτες υποσχέσεις σε όλες τις ομάδες του κοινωνικού ιστού και αναμοχλεύοντας όλες τις διαχρονικές επιθυμίες των πολιτών, τόσο τις συνειδητές, όσο και τις υποσυνείδητες…Στην τετράχρονη όμως διακυβέρνηση, οι διαχειριστές της εξουσίας, όχι μόνο δεν τήρησαν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, αλλά με την πολιτική τους φτωχοποίησαν ακόμα περισσότερο την Ελληνική κοινωνία, δίχασαν τον λαό και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, χειρίσθηκαν μεγάλης εθνικής σημασίας θέματα, με τρόπο αυθαίρετο, ιδεοληπτικό, ενδοτικό, ιστορικά απαράδεκτο και σε κάθε περίπτωση χωρίς την σύμφωνη γνώμη του λαού. Αναφέρομαι, όπως είναι αντιληπτό, στην συνθήκη των Πρεσπών.

Και κάτω από όλες αυτές τις αστοχίες, τις παλινωδίες, τα ψέματα, την απροκάλυπτη προπαγάνδα, τα σκάνδαλα, την συκοφάντηση των πολιτικών αντιπάλων και κυρίως την επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση της χώρας, ήλθε η ώρα της κρίσεως. Ο κυρίαρχος σε κάθε περίπτωση λαός, αποτιμώντας τις επιδόσεις της παρούσας κυβέρνησης, καλείται να εκφράσει την ετυμηγορία του στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές, περιφερικές και κυρίως στις Εύρω-εκλογές. 

Στην διαφαινόμενη συντριπτική ήττα της, η κυβέρνηση βρίσκεται στο δίλημμα :Να επιλέξει μεταξύ παράθεσης επιχειρημάτων, πραγματικών στοιχείων ,εφικτών υποσχέσεων και αξιοπρεπούς αποδοχής της επερχόμενης συντριβής. Ή να επιλέξει την λασπολογία, την κατασυκοφάντηση των πολιτικών αντιπάλων, τον διχαστικό λόγο, τις απειλές, την τυμβωρυχία σε ξεχασμένες μνήμες του μακρινού παρελθόντος και την προκλητική διαστρέβλωση των θέσεων των πολιτικών αντιπάλων…

Στον τελευταίο πειρασμό του Καζαντζάκη, ο Ιησούς πάνω στον σταυρό του μαρτυρίου, δεν ενέδωσε στις επιθυμίες της σάρκας και προτίμησε να ακολουθήσει τον δρόμο του μαρτυρίου…

Αντίθετα, οι κυβερνώντες που βρίσκονται εκ των πραγμάτων πάνω στον “σταυρό του πολιτικού μαρτυρίου” και της επερχόμενης εκλογικής συντριβής, επέλεξαν τον δρόμο της ήττας, όχι με αξιοπρέπεια, αυτοκριτική και υπερηφάνεια, αλλά μέσα από ένα ευτελισμό του πολιτικού κεκτημένου της πατρίδας μας. 

Ενέδωσαν στον “τελευταίο πειρασμό” (της εξουσίας)!...

Πηγή: https://www.protothema.gr