ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ!

Ένα δέντρο παραπονιέται:

Εγώ είμαι η κούνια που σε φιλοξενώ, όταν είσαι μωράκι

Εγώ είμαι η στέγη του σπιτιού σου

Εγώ είμαι η καρέκλα που κάθεσαι

Εγώ είμαι το κρεββάτι που αναπαύεσαι – κοιμάσαι

Εγώ σου προσφέρω ζεστασιά τις χειμωνιάτικες ημέρες

Εγώ σου προσφέρω σκιά στην κάψα του καλοκαιριού

Εγώ σου προσφέρω το οξυγόνο που αναπνέεις και ζεις

Εγώ τέλος θα σε δεχθώ και θα αναπαύσω το κορμί σου

Όταν έλθει το τέλος σου

Γιατί λοιπόν με παραδίνεις στη φωτιά; Γιατί, γιατί, γιατί, Τι σου έκαμα;

Τι θα απαντήσουμε στο δένδρο;

Για την αντιγραφή 

Θόδωρος Βλαχόπουλος 

Θεολόγος

Πηγή: http://www.aixmi-news.gr