Σύνταξη-επιμέλεια: Ειρήνη Πυλαρινού
Το ξέρω ότι εσύ που μόλις τώρα ξεκίνησες να με διαβάζεις είσαι πολύ απογοητευμένος ή πολύ ερωτευμένος ή και τα δύο μαζί.
Όπως και να έχει τα ίδια είναι.
Και εσύ ακόμα που με διαβάζεις και είσαι ενάντια του έρωτα -δεν πιστεύεις σε αυτά, είσαι ο επιφανειακά σκληρός και γελάς κάπως δυνατά και αμήχανα- κάποτε ερωτεύτηκες και απογοητεύτηκες.
Τώρα λοιπόν που απογοητεύτηκες θα ξαναερωτευτείς. Ξέρω, θα μου πεις πως αυτό δεν είναι κουμπί που το πατάς και ανάβει. Συμφωνώ. Αλλά και για να ερωτευτείς, έναν πομποδέκτη συναισθημάτων πρέπει να τον αναβοσβήνεις και λίγο.
Θυμήσου την τελευταία μέρα του έρωτα. Όχι το πρόσωπο αλλά το συναίσθημα. Το χέρι που κρατούσες και περπατούσε.
Θυμήσου το συναίσθημα της αγκαλιάς τη νύχτα και που ξυπνούσες τα πρωινά.
Θυμήσου τον έρωτα και μην τον συγχέεις με άτομα και καταστάσεις.
Ο έρωτας είναι ελεύθερος, ξεχωριστός, φτερωτός στους ουρανούς που πετάει.
Έρωτας είναι να φροντίζεις τον εαυτό σου, να τον αγαπάς.
Έρωτας είναι η βόλτα στη φύση, τα μάτια των παιδιών σου, ο σκύλος σου.
Έρωτας είναι η ποίηση, η τέχνη, το επάγγελμά σου.
Τα πάντα είναι έρωτας!
Και εσύ άνθρωπε το ακούς και τρομάζεις;
Ναι, γιατί αλλιώς τον έχεις μάθει τον έρωτα. Σε ανούσιες αγκαλιές, σε κρεβάτια κατ' ανάγκη, σε μεθύσια και χαζά κολλήματα, σε επιφανειακές καταστάσεις.
Ο έρωτας είναι κάτι πιο βαθύ, ψάχτο μέσα σου και όταν το ανακαλύψεις, τότε θα ξυπνήσεις και θα κοιμηθείς αγκαλιά με τον Άνθρωπό σου.
Γιατί ο έρωτας είναι κεράκι αναμμένο που τρεμοπαίζει στην καρδιά σου.
Ειρήνη Πυλαρινού
Πηγή: www.tempo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.