Σύνταξη-επιμέλεια: Μαρία Σκαμπαρδώνη
Μυαλό: - Γιατί δε με ακούς ποτέ; Σου αρέσει που και πάλι έγινες κομμάτια;
Καρδιά: - Δε σε ακούω, αλλά δεν πειράζει. Αν δεν αγαπήσεις, δεν πονέσεις, δεν πληγωθείς τότε δε θα έχεις ζήσει.
Μυαλό: - Ναι, αλλά πάλι με ράμματα κοιτάς να κολλήσεις τα κομμάτια σου.
Καρδιά: - Θα κολλήσει και θα αγαπήσει και πάλι. Και θα τη δώσει και στους ανθρώπους εκείνους που θα δουν την πραγματική της ομορφιά.
Μυαλό: - Απορώ πώς πάντα διατηρείς την αισιοδοξία σου.
Καρδιά: - Δε σε αφήνω να με πείσεις ότι μόνο εσύ υπάρχεις και να τα βλέπω όλα άνυδρα και πεζά. Συνεχίζω να πιστεύω στο καλύτερο αύριο, στο φως που είναι κρυμμένο στο σκοτάδι.
Μυαλό: -Προσπαθώ να σε πείσω ότι με εμένα πρέπει να προχωράς στη ζωή. Και όμως, πολλές φορές επέλεξες να πορευθείς στη ζωή ακούγοντας εσένα.
Καρδιά: - Σε κουβαλάω και εσένα μαζί μου όπου πάω, αλλά πολλές φορές θα ακούσω και εμένα. Δε σε άκουσα όταν μου είπες να πάω σε μία δουλειά που δεν αγαπώ επειδή μπορεί να έβγαζα περισσότερα χρήματα, δε σε άκουσα όταν μου ζήταγες να μισώ εκείνους που με πλήγωσαν. Και τώρα που το σκέφτομαι, είχα δίκιο τελικά.
Μυαλό: - Εγώ σου προσφέρω ασφάλεια.
Καρδιά: - Ναι, αλλά αν άκουγα αποκλειστικά και μόνο εσένα, αν έβλεπα και πίστευα αποκλειστικά και μόνο εσένα θα ζούσα μία ζωή άνοστη, δε θα χαιρόμουν, δε θα μάθαινα. Γιατί τα όμορφα πράγματα, τα αληθινά, τα ουσιαστικά, τα βλέπεις με την καρδιά. Και όποιος ακούει την καρδιά και την εσωτερική του φωνή τότε, στο τέλος, θα βγει σίγουρα νικητής!
Πηγή: www.tempo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.