Ποιες οι προσδοκίες μας για το 2023;
Δρ. Άννα Κωνσταντινίδου, ΑρθρογράφοςΙστορικός - Διεθνολόγος, Msc Βαλκανιολογίας, Διδάκτωρ Νομικής Σχολής ΑΠΘ
EUROKINISSI
Η χαραυγή του 2022 όχι μόνο δεν προμήνυε αυτά που συνέβησαν τον Φεβρουάριο με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά μετά την συνάντηση που είχε πραγματοποιηθεί ανάμεσα σε Μπάιντεν και Πούτιν στις 16 Ιουνίου του 2021 στη Γενεύη, όλα έδειχναν ότι ο κοινός αντίπαλος όλων θα ήταν η Κίνα... Ωστόσο, η Κίνα τελικά είναι ένας από τους κερδισμένους του 2022, διότι ούσα βαθιά προσηλωμένη στο στρατηγικό δόγμα που έχει ιστορικά αναπτύξει να υποστηρίζει τον επεκτατισμό της με την εξισορρόπηση δυνάμεων σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, εφάρμοσε την πολιτική της και βγήκε σχετικά αλώβητη έναντι μίας Διεθνούς Κοινότητας που η πλειοψηφία των μελών της στιγματίστηκε (ανεπανόρθωτα) από τον Πόλεμο στην Ουκρανία...
Μεγάλη χαμένη, η Ευρωπαϊκή Ένωση που έδειξε το χάσμα -ιδεολογικό και πολιτικό - που υφίσταται στο ενωσιακό οικοδόμημα τόσο σε ενεργειακό επίπεδο όσο και σε επίπεδο Θεσμών και Διαφάνειας, καθώς μετά τους κραδασμούς που δέχθηκε από την ενεργειακή επισφάλεια, το Qatargate έβαλε ταφόπλακα σε ένα σαθρό θεσμικό περιβάλλον... Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρά τα προειδοποιητικά μηνύματα που λαμβάνει εξαιτίας των χειρισμών της, αποδεικνύεται ιδιαίτερα ανασφαλής ως προς την ανάληψη πρωτοβουλιών επανεκκίνησης των βασικών μηχανισμών της, ενδεχομένως διότι της λείπει το Κείμενο αυτό (και εννοώ το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα) που θα δημιουργεί εκ των πραγμάτων ένα κλίμα συνεκτικού πολιτειακού περιβάλλοντος...
Οι ΗΠΑ το 2022 ήταν από τα κράτη που δεν συγκαταλέγονται ούτε στους κερδισμένους ούτε στους χαμένους... Φυσικά, το μεγάλο κέρδος της ήταν, ότι κατέστη νομοτελειακά η κύρια τροφοδότρια ενεργειακών αγαθών για την Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως το εσωτερικό κατεστημένο της Αμερικής απέδειξε με τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου, ότι ο Μπάιντεν ναι μεν δεν έχασε κατά κράτος, αλλά δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη του αμερικανικού λαού... Και εννοείται, όταν μία τέτοια υπερδύναμη εσωτερικά, ακόμα και σε πολιτικό επίπεδο εντός του κυβερνώντος κόμματος, έχει τόσες διακυμάνσεις εξαιτίας των πολλών ιδεολογικών συνιστωσών, είναι δύσκολο να διαχειριστεί με συνεκτικό τρόπο το εξωτερικό περιβάλλον της...
Μεγάλος κερδισμένος ο Νετανιάχου που επανέκαμψε θριαμβευτικά στην πολιτική σκηνή του ισραηλινού Κράτους ως πρωθυπουργός, σχηματίζοντας Κυβέρνηση, την πλέον συντηρητική στα ιστορικά χρονικά του Ισραήλ... Το πώς θα πάει;;;... Φυσικά, θα εξαρτηθεί και από τις σχέσεις που θα δημιουργήσει με την εβραϊκή Διασπορά (ιδίως των ΗΠΑ), που ήδη η σχέση αυτή διαβαίνει το Ρουβίκωνά της...
Ο Νετανιάχου ήρθε για να μείνει, και φυσικά δεν θα είναι καθόλου εύκολος εταίρος για τον Τούρκο Πρόεδρο, παρά τα (παγωμένα) χαμόγελα που εμφανίζονται στις φωτογραφίες των ενσταντανέ τής ”επαναπροσέγγισης” ...
Η Τουρκία από την άλλη πλευρά, πατώντας σε δύο βάρκες όσον αφορά τον Πόλεμο στην Ουκρανία (και με τον Αστυφύλαξ και με τον Χωροφύλαξ) έδειχνε να είναι μία από τις κερδισμένες χώρες του 2022... Και γράφω ”έδειχνε”, καθώς στον Ερντογάν κάθε άλλο παρά του βγήκαν τα κουκιά έτσι, όπως τα υπολόγιζε, μια και αφενός δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει τη συναίνεση ΗΠΑ, Ρωσίας, αλλά και Κίνας για επίθεση στο συριακό έδαφος (με πολύ πρόσφατο γεγονός την καταγγελία από την Κίνα και τη Ρωσία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την στάση της Τουρκίας εναντίον των Κούρδων της Συρίας), αφετέρου ο Άσαντ δεν είναι διατεθειμένος να συναντήσει τον Τούρκο Πρόεδρο, τουλάχιστον πριν τις εκλογές στο γειτονικό μας κράτος... Συγχρόνως δε, και παρά την πολυπόθητη χειραψία Σίσι με Ερντογάν στο περιθώριο της διοργάνωσης του Κυπέλλου ποδοσφαίρου στο Κατάρ, οι σχέσεις Αιγύπτου και Τουρκίας, παρά τις αρχικές προθέσεις των δύο πλευρών για επαναπροσέγγιση, βρίσκονται σε σημείο ύφεσης κυρίως με υπαιτιότητα της Τουρκίας...
Είναι αρκετά δύσκολο, πριν τις εκλογές στην Τουρκία, να δούμε θεαματικές αλλαγές στις σχέσεις Αιγύπτου με Τουρκία... Φυσικά, και πρέπει να το σημειώσουμε αυτό, ότι όποιο κόμμα και να εκλεγεί στη γειτονική χώρα, για την Ελλάδα θα είναι το ίδιο και το αυτό για τις μεταξύ μας σχέσεις, κι ως προς αυτό, να μην τρέφουμε καμία αυταπάτη... Η μόνη διαφορά είναι, ότι ένας κεμαλιστής ή πιο φιλελεύθερος Πρόεδρος θα επανατοποθετήσει τις σχέσεις της χώρας του με τους συμμάχους και εταίρους μας, κι αυτό φυσικά κάθε άλλο παρά μας συμφέρει... Γιατί η Τουρκία, ως γνωστόν, έχει πολύ συγκεκριμένη θέση στο Διεθνές Σύστημα (κυρίως ως προς τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων), και το κύριο ζήτημα είναι πώς ο εκάστοτε επικεφαλής της Κυβέρνησής της ασκεί την εξωτερική πολιτική του...
Κερδισμένο κράτος για το 2022, είναι η Αίγυπτος που κατάφερε να βγει μπροστά στη Διεθνή Διπλωματία και με τους χειρισμούς του Σίσι να αποτελέσει τον πλέον αξιόπιστο, μουσουλμανικό και αραβικό σύμμαχο για τη Δύση... Ήδη οι ΗΠΑ την έχουν χρίσει ως την επικεφαλής του στρατιωτικού ελέγχου της Ερυθράς Θάλασσας... Και φυσικά, η Αίγυπτος είναι πολύ δύσκολο να αφήσει την Τουρκία να της ξαναπάρει τα σκήπτρα στο μουσουλμανικό κόσμο... η πρόσφατη μονομερής οριοθέτηση της ΑΟΖ της με την Λιβύη, με ευλαβική τήρηση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας ως προς την μέση γραμμή, συνιστά μήνυμα που η Τουρκία δεν μπορεί να το αγνοήσει, κυρίως γιατί δεν έχει καμία απολύτως συνάφεια με το δικό της παράνομο μνημόνιο με την Λιβύη.
Το Ιράν, από την άλλη, πελαγοδρομεί... Και δείχνει αρκετά εξαρτώμενο από τη Ρωσία... βρίσκεται όμως παντού, ακόμα και εκεί που δεν φαίνεται και εξάγει επανάσταση… δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε, ότι όπου ανθεί ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός, κάπου εκεί βρίσκεται και το Ιράν σε αγαστή συνεργασία με την Τουρκία…
Η Ελλάδα ήταν μία από τις κερδισμένες χώρες του 2022... Και αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί εθνικιστικός βερμπαλισμός... Και παρά το γεγονός, και μία εξ αυτών ήμουν κι εγώ με σχετική αρθρογραφία, ασκήθηκε κριτική στην ελληνική κυβέρνηση για τη διαχείριση του Ουκρανικού, εντούτοις ο επικεφαλής της Ελληνικής Κυβέρνησης, κ. Κυριάκος Μητσοτάκης εφάρμοσε πλήρως τον ”Ηγεμόνα” του Μακιαβέλλι, λαμβάνοντας συγκεκριμένη και, ως αποδεικνύεται τελικά σε σχέση με το πώς μας αντιλαμβάνονται οι σύμμαχοί μας, επωφελή θέση για την χώρα μας στον Πόλεμο της Ουκρανίας και μάλιστα από την πρώτη στιγμή και με πιο ηχηρό και ξεκάθαρο τρόπο σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ...
Άραγε όλο αυτό έβγαλε τα αναμενόμενα αποτελέσματα για την Ελλάδα;;;... Ήδη το απαντήσαμε στην προηγούμενη παράγραφο... Η χώρα μας τρέχει στο 2023 ως ένα κράτος, σοβαρό και αξιόπιστο στην ευρύτερη περιοχή, στο οποίο μπορούν να βασίζονται οι σύμμαχοι και οι εταίροι του και πρέπει να το λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη οι εχθροί του, ή εν πάση περιπτώσει αυτοί που αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι...
Η Ελλάδα, και λόγω της ακραίας ρητορικής που έχει αναπτύξει η Τουρκία εναντίον της γιατί βλέπει έναν Έλληνα Πρωθυπουργό, έναν Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας και έναν Αρχηγό των ΕΔ της χώρας να είναι ασυμβίβαστοι και να μην παίζουν στα ζάρια την Ασφάλεια και την Άμυνα της χώρας (όπως έπραξε η Κυβέρνηση του 2015-2019), κατάφερε να γίνει σημείο στρατηγικής στήριξης για την Δύση, με τις Μεγάλες Δυνάμεις της να την αντιλαμβάνονται ως ασπίδα των συμφερόντων τους στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια και πυλώνα στήριξης της ευρώ-ατλαντικής αρχιτεκτονικής ασφαλείας...
Η Ελλάδα χάρη στην πολιτική και την στρατιωτική διπλωματία κατάφερε να αποτελέσει το δίαυλο ανάμεσα σε Δύση και Αραβικό Κόσμο... Πολύ πετυχημένες ενέργειες η ανανέωση της παραμονής των ελληνικών patriots στη Σαουδική Αραβία, η επανατοποθέτηση των στρατιωτικών σχέσεων ακόμη και με αραβικές χώρες που θεωρούνται ουδέτερες απέναντι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (λχ η Ιορδανία)...
Και κυρίως, η Ελλάδα πλέον επανεξοπλίστηκε αμυντικά... Ο αμυντικός επανεξοπλισμός δεν σημαίνει πόλεμο, αντίθετα σημαίνει ισχυρό αποτύπωμα ενός Κράτους σε ένα κόσμο πρωτόγνωρων προκλήσεων άμυνας και ασφάλειας... Η χώρα μας είναι ισχυρή, και αυτό οφείλεται, εκτός των άλλων στη σοβαρή δουλειά του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου που, ως γνωστόν, οι Τούρκοι, κάθε άλλο παρά ευχαριστημένοι κατέληξαν με την προαναγγελία από τον πρωθυπουργό για την ανανέωση της θητείας του για ακόμα έναν χρόνο...
Η Ελλάδα, και ειδικά ο πρωθυπουργός της, κατάφερε επίσης να ξαναδεί το κομμάτι εκείνο του Ελληνισμού που αποδεικνύει το ισχυρό γονίδιο του ελληνικού Έθνους, (και εννοώ) τη Διασπορά μας... Η ιστορικών διαστάσεων επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βόρειο Ήπειρο και μάλιστα σε σημειακή περίοδο λίγο πριν τα Χριστούγεννα, αναδεικνύει τη βαθιά ριζωμένη πίστη του για τα στοιχεία που συνθέτουν το ελληνικό Έθνος: Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια (γιατί ο Ελληνισμός όπου γης είναι μία Οικογένεια)...
Τι πρέπει να προσδοκούμε από το 2023; Η Ελλάδα και η παρούσα Κυβέρνηση να δει τα μειονοτικά θέματα που έχουμε στην Ουκρανία γιατί οφείλει η μειονότητά μας εκεί να καταστεί ιστορική, και φυσικά να κάνουμε πράξη τα Δικαιώματα που μας δίνει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας σε Μεσόγειο και Αιγαίο… και οπωσδήποτε να ξαναδούμε σε ποιο βαθμό εφαρμόζεται από το έτερο συμβαλλόμενο μέρος η Συμφωνία των Πρεσπών...
Και αφού άνοιξα με μία ευχή, να κλείσω με δύο ευχές... Το 2023, να είναι το έτος αυτό που η Κύπρος μας με έναν ηγέτη, όπως ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος, θα ηγηθεί σε ένα πολιτειακό περιβάλλον, που όπως είπε ο Αμερικανός Γερουσιαστής Μενέντεζ τα τουρκικά στρατεύματα θα έχουν αποχωρήσει...
Και η δεύτερη ευχή για την Ελλάδα, στις εκλογές του 2023, να μην αναδείξουμε κόμματα και πολιτικές που είναι πρόθυμες να προβούν σε δεύτερες Πρέσπες, αυτή τη φορά για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο...
Πηγή: https://www.huffingtonpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.