ΠΟΙΗΜΑΤΑ - ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΔΟΣΑΡΑΣ!

Τρια ποιήματα 

Του Κυριάκου Δοσαρά // *

ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ας λείψουμε για λίγο

σε όλους εκείνους που άδολα κουράσαμε

καθώς ποτέ δεν είχε ανάγκη ο κόσμος

τις δικές μας μουσικές για να χορέψει

στην μικρή πάμφτωχη οβάλ πλατεία

με τα ολόγυμνα στοιχειωμένα αγάλματα

-που στέκονται με το ένα πόδι τιμωρία

για κρίματα παλαιών ναυαγισμένων εγκλημάτων-

τα ραγισμένα μαρμάρινα πλακόστρωτα

και τα άψυχα ωχρά φύλλα

που αποκαθηλώθηκαν απ ‘ τα χέρια των γέρικων δέντρων

την ώρα που εμείς οι αφελείς του ονείρου

κεντούσαμε ποιήματα για να ξεγελάσουμε

τα μικρά παιδιά, τα πουλιά και τους ερωτευμένους.



Ας ενδυθούμε απόψε

της σιωπής και της αφάνειας

το λιτό διάφανο νυχτικό

μήπως κι αθόρυβα κουρνιάσουμε

ανάμεσα στ ‘ αχειροποίητα ζεστά στήθη της φίλης νύχτας.



Κι εσύ καημένη ποίηση

ποτέ σου δεν μας έταξες πολλά.

Παραφορτώσαμε ως φαίνεται μ ‘ ελπίδες

ετούτη τη νιόβγαλτη άνοιξη

που προσδοκά με κόπο να αναπνεύσει.



Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΚΥΚΝΩΝ

Του είναι τόσο οικείο

το φθινόπωρο πλέον.


Το φοράει στα ρούχα του

το χτενίζει στα μαλλιά του

το καπνίζει στα τσιγάρα του

το κρεμάει στους ανέκφραστους τοίχους

του ρακένδυτου σπιτιού του

και σύντομα θα δώσει τ ‘ όνομά του

στην τελευταία του ποιητική συλλογή.



Στο ξεχαρβαλωμένο απ ‘ τα χρόνια πικάπ

τα αραχνιασμένα και σκοτεινά του σπλάχνα

φυγαδεύουν εν χορώ

την λίμνη των κύκνων του Τσαϊκόφσκι

από μια ύπουλη πραγματικότητα

που ανέκαθεν δολοφονούσε τους αφελείς.



Τα τελευταία όνειρα

που αποθήκευσε στη μνήμη του

θα αποκαθηλωθούν μαζί με τα πρώτα ορφανά φύλλα

στον αφρόντιστο και γερασμένο του κήπο

καθώς το ρολόι στο χέρι του

θα σημάνει σε λίγα λεπτά

την πλήρη εγκατάλειψη ελπίδας.



Θυμήθηκε το αγαλμάτινο σώμα της.

Κάθε φορά που ανοιγόκλεινε τα βλέφαρα

θυμόταν το αγαλμάτινο σώμα της.

Τόσο στιγμιαία

τόσο αιώνια.



Αθανασία και ξαφνικός θάνατος.

Η ίδια πάντα στυφή γεύση

στα διψασμένα για έρωτα χείλη του.



Χαμογέλασε για λίγο

και τράβηξε βιαστικά

την γκρίζα κουρτίνα

πριν έρθει πρόσωπο με πρόσωπο

κι απόψε

με το απεχθές πρόσωπο της νύχτας

που ήταν πρησμένο και ραγισμένο

απ ‘ τα μπότοξ και τις πλαστικές.



ΜΕΣΙΤΕΙΑ

Θα φύγω ξαφνικά μια μέρα

– όπως όλοι μας άλλωστε –

χωρίς την ποίηση στις αποσκευές μου.



Ας γράψω τώρα που ακόμη δύναμαι

– σκέφτομαι –

που ακόμη τα γυμνά μου δάχτυλα

θωπεύουν με οικειότητα

τη ζεστή λευκή επιδερμίδα του χαρτιού.



Να μεσιτεύσει η ποίηση

– και να λυτρώσει –

εκείνη την ώρα.



Την ύστερη

την ήσυχη

την αναπόφευκτη

την δίκαιη.

* Ο Κυριάκος Δοσαράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Το 2007 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα ‘’Ο παππούς μου ο Δημήτρης’’ από τις εκδόσεις Πολύφεγγος. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφορούν επίσης οι ποιητικές συλλογές ‘’Άμπελος’’ (2009) και ‘’Φως Χριστού’’ (2016). Τον Μάρτιο του 2018 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Νεκτάριος Παναγόπουλος η ποιητική του συλλογή ‘’Αποκαθήλωση’’, τον Αύγουστο του 2020, η ποιητική του συλλογή ‘’Υψιπέτης Έρως’’ και τον Ιούλιο του 2022, η ποιητική του συλλογή ‘’Σπλαχνική Άνοιξη’’ από τις ίδιες εκδόσεις.

Πηγή: https://www.fractalart.gr