ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΠΟΙΗΣΗ: Ν. ΚΑΡΟΥΖΟΣ «ΜΕΣ' ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΙΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ» ΚΑΙ Γ. ΡΙΤΣΟΣ, «ΧΕΙΜΩΝΙΑΖΕΙ»….!

Γιάννης Ρίτσος, «Χειμωνιάζει»

“Με κάθε χτύπο του ρολογιού πέφτει ένα κίτρινο φύλλο.

Είχες ένα ψάθινο καπέλο με λιλά λουλούδια.

Τώρα κει μέσα γεννάνε οι κότες

κ’ ένα σαλιγκάρι ανηφορίζει στο πόδι της καρέκλας.

Το χιόνι θα είναι κρύο, κρύο, κρύο

σαν το ψηλό κολάρο του πατέρα

που βρίσκεται από χρόνια στο σεντούκι.

Μύρισαν κιόλας τα δέντρα ναφθαλίνη.”

(Γ. Ρίτσος, Σημειώσεις στα περιθώρια του χρόνου)

“Ύστερα ήρθε ο χειμώνας.

Ο άνεμος με κυνηγούσε ως μέσα στη σπηλιά της μνήμης.

Τα δέντρα σήκωναν τα χέρια τους να με κρατήσουν. Οι αστραπές

μου σκίζανε τα μάτια. Οι πέτρες μου ματώνανε τα πόδια.

Στάθηκα και κοίταξα κάτου.

Το μικρό μου χωριό, μαζεμένο στον κόρφο του κάμπου, με τα

μικρά παραθυράκια του ζεστά και φωτισμένα, κελαηδούσε ακόμη

σαν καναρίνι στο κλουβί της βροχής…”

(Γ. Ρίτσος, Μια πυγολαμπίδα φωτίζει τη νύχτα)

Νίκος Καρούζος, «Μεσ’ στον ουράνιο Δεκέμβρη»

“Βγαίνω περ’ απ’ τα μεσάνυχτα κοιτάζω τη σελήνη

με τ’ αλώνι γύρω της άνθος ανεξήγητο

ένας κύκλος

ο γαλάζιος και πράσινος τα μεγάλα πέταλα του άνθους

ύστερα ο μικρότερος κύκλος κοκκινωπός ομιχλώδες

άσπρο λερωμένο ταξιδεύει μέσα στο φεγγάρι

σαν έμβρυο στα υγρά των αγγέλων.

Είναι τραγούδι ο στεναγμός που φτερουγά στο στήθος μου

και

μαραίνει την πρασινάδα.”

(Ν. Καρούζος, Τα ποιήματα, τ. 1ος)

Πηγή: https://itzikas.wordpress.com