ΠΟΙΗΜΑ: "ΠΑΘΗ ΠΡΟΣΦΙΛΗ..."

Του Δημητρίου Καρπέτη //

Πάθη προσφιλή…

Με κρατά ακίνητο

μια εποχή μελαγχολίας.

Έχουν φράξει την καρδιά

τα άκοπα κλαδιά της οδύνης.

Τα καλοκαίρια τα όμορφα στιγμιότυπα

κρυφοκοιτούν τις αισθήσεις.

Τα απαγορευμένα ξεχύνονται

διαβρώνουν τα κορμιά.

Ικεσίες απόμακρες

διαπερνούν το θολό γαλαξία.

Άναυδος μες στο σκοτάδι

ανασυνθέτω τις στιγμές,

τα όνειρα που ξεθώριασαν.

Στις υγρές παλάμες κρατώ

μια καρδιά εξουθενωμένη.

Στεφανώνω τα κορμιά με πάθη προσφιλή.

Ο ιδρώτας γίνεται σκιά

που εισχωρεί στη λαβωμένη σάρκα.

Τραύμα διαμπερές

το ασίγαστο πάθος

καταλύει το έρεβος της ευπρέπειας.

Πηγή: https://www.fractalart.gr