Φλώρα Σπανού
Γράφει η Φλώρα Σπανού
Ξέρεις κάτι; Μου είναι τόσο δύσκολο να απλώσω το χέρι και να σε αγγίξω και ας είσαι τόσο κοντά μα και συνάμα τόσο μακριά.
Βλέμματα που συναντιούνται και κάτι θέλουνε να πουν.
Είναι που οι άνθρωποι διστάζουνε όσα θέλουνε να πουν και δεν τολμούν στην μαγεία του αφεθούν.
Ίσως είναι πολλά εκείνα που τους χωρίζουν τελικά και ο φόβος να τους διώχνει μακριά.
Και χάνονται οι ευκαιρίες και ο χρόνος κυλά χωρίς ένα χάδι για παρηγοριά.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είμαι κι εγώ που να σε αγγίξω θέλω μα δεν μπορώ.
Όπως και να χει εγώ σε αγαπώ.
ΚΙ ίσως να μην μας δοθεί ποτέ η ευκαιρία αυτή τις καρδιές μας να ξεδιπλώσουμε σε μια κόλλα χαρτί.
Ψυχή της ψυχής μου έρωτά μου εσύ ας είναι να ανταμώσουμε έστω ένα βράδυ μες την σιωπή θα είναι η ώρα δική μας αυτή κι ας είναι η τελευταία μας στιγμή μαζί.
Εγώ αιώνια θα σε αγαπώ, κρυφά, ανεπαίσθητα, αληθινά και ας μην το μάθεις ποτέ σου εσύ φτάνει που θα το ξέρω μονάχα εγώ και τα μικρά άστρα στον ουρανό.
Μπορεί μία μέρα το όνειρο να βγει πραγματικό μέχρι τότε δεν θα πάψω να ελπίζω και να μην σε λησμονώ.
Γιατί είναι τόσα που θέλω να σου πω μα αλήθεια δεν το μπορώ.
Είναι που μας χωρίζουνε τόσα πολλά κι ίσως είναι καλύτερα να είμαστε μακριά.
Πηγή: https://loveletters.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.