ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!

Αυτός που υπερβαίνει την ξενοφοβία αυτός είναι ο αληθινός χριστιανός, ο οποίος αποδέχεται τον Άλλον και πλέον θεωρεί τον Ξένο Πλησίον.

  Δρ. Ιωάννης Π. Μπουγάς, Αρθρογράφος

Εκπαιδευτικός

Φωτογραφία αρχείου Μετανάστης στη Λέσβο

VIA ASSOCIATED PRESS

Ο Ιωσήφ θεασάμενος προσήλθε τω Πιλάτω και καθικετεύει λέγων: «Δός μοι τούτον τον ξένον, Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω. Δος μοι τούτον τον ξένον, ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον».

«…προτρέπουμε τις πολιτικές αρχές, τους πολίτες και τους Ορθοδόξους Χριστιανός στις χώρες που καταφεύγουν οι εξουθενωμένοι πρόσφυγες να συνεχίσουν να προσφέρουν από το περίσσευμα και από το υστέρημα των δυνατοτήτων τους» (Μήνυμα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Κρήτη 2016).

Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται στην Ευρώπη η δημιουργία μιάς αντιμεταναστευτικής πολιτικής παράλληλα με μία αυξανόμενη τις περισσότερες φορές βίαιη επιθετικότητα, με λόγους και έργα από ονομαζόμενους Ευρωπαίους πολίτες εναντίον των αδελφών μας προσφύγων, οι οποίοι υποφέρουν κυνηγημένοι και μάλιστα ζουν κλεισμένοι σε χώρους που ντροπιάζουν τον πολιτισμό μας αδυνατώντας να βιώσουν την χαρά της ζωής. Η επιθετική προς τον ξένο αυτή πολιτική είναι απότοκος ρατσιστικών αντιλήψεων, αντισημιτισμού, ισλαμοφοβίας και γενικότερα άρνησης αποδοχής του ξένου, του διαφορετικού.

Αυτοί που εκδιώκουν τους πρόσφυγες μπορούν να ονομάζονται όπως θέλουν, να πιστεύουν όπου θέλουν, μπορούν να έχουν όποια πολιτική πεποίθηση θέλουν, μπορούν να κρίνουν και να κατακρίνουν τους υπευθύνους και την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, μπορούν να κατηγορούν τους οπαδούς του δικαιωματισμού, μπορούν να καταδικάζουν τις ΜΚΟ, δεν μπορούν όμως να ονομάζονται και πολύ περισσότερο να είναι χριστιανοί. Καπηλεύονται το όνομα του Χριστού, του από βρέφους ξένου του κόσμου. Ευτελίζουν και εξευτελίζουν τον Πρώτο ξένο της Εκκλησίας. Γιατί για την Εκκλησία Του, όλοι οι αληθινά ανήκοντες σε αυτήν είναι πάροικοι και ξένοι του κόσμου τούτου.

Αυτός δηλαδή που πιστεύει ότι ο Χριστός υψώθηκε στον Σταυρό εκουσίως, αυτός που είναι συμμέτοχος στο τραπέζι της Θείας Ευχαριστίας και δεν είναι υπήκοος διαφόρων ιδεολογημάτων, δεν δύναται να είναι χριστιανός και να εκδιώκει έστω κατ΄ ελάχιστον τους πονεμένους και κυνηγημένους αδελφούς μας.

Διότι ο οποιοσδήποτε υπεραγαπά τον εαυτούλη του και καταφέρεται με βία σε άλλους ανθρώπους, που είναι σε δύσκολη θέση, όπως κάποτε στην θέση αυτή βρέθηκε και ο Χριστός, αυτός δεν έχει σχέση και θέση στην εκκλησιαστική Σύναξη, αλλά αντιθέτως είναι υπήκοος της θρησκευτικής νευρώσεως του και της όποιας ιδεοληψίας του.

Σήμερα όταν πιστεύουμε στον Χριστό, τότε Τον βλέπουμε στο πρόσωπο κάθε πρόσφυγα και προσεγγίζουμε περισσότερο το μυστήριο Του και θεραπευόμαστε από την ασθένεια του εθνοφυλετισμού, και αποκτούμε πρόγευση της αιώνιου πραγματικότητος, όπου δεν θα υπάρχουν οι συμβατικές ανθρώπινες καταστάσεις όπως έθνη, θρησκείες, κράτη.

Πολλά είναι τα πάθη που υπέστη ο Χριστός, όπως και κάθε μετανάστης παθαίνει σήμερα, και ο θάνατος Του στον Σταυρό δεν έγινε για να ικανοποιηθεί Θεία Δικαιοσύνη, αλλά για να συμμεριστεί την αγωνία κάθε ανθρώπου, όντως κάθε ανθρώπου, να του δώσει τη δυνατότητα να έχει ζωή αιώνια, να του δείξει μια άλλη δυνατότητα ζωής από το τώρα και όχι εγκλεισμού σε στρατόπεδα τα ονομαζόμενα χώροι φιλοξενίας για να ικανοποιείται ο αστικός πολιτισμός μας.

Η προσφορά αγάπης προς τον μετανάστη αδελφό αποτελεί ξεπέρασμα του φόβου για την περιουσία μου, για το σπιτάκι μου, για το εγώ μου. Ο Χριστός λέει: μην φοβάσαι μόνο πίστευε. Ας μην ταράζεται λοιπόν η καρδία μας.

Να ποιό είναι για τον αληθινό χριστιανό το ζητούμενο: πίστη στον Σταυρωθέντα Θεό, προκειμένου τα επίγεια να γίνουν εικόνες των ουρανίων, αφού όλα τα νοητά έχουν την ανάγκη του σταυρικού τρόπου ζωής. Να γίνει πιο απλά ουρανός η γή, δηλαδή να χαμογελάνε ελεύθερα τα πρόσωπα των παιδιών των ξεριζωμένων και ξενιτεμένων, των συνσταυρωμένων με τον Χριστό προσφύγων. Με αυτόν τον Πρόσφυγα, τον Άλλον, τον Ξένο, ταύτισε το πρόσωπό Του ο Χριστός.

Γι’ αυτό και ο αληθινός Χριστιανός δεν μπορεί να μην αγαπά τον άλλον. Αφού έχει δημιουργήσει σχέση αγαπητική με τον Χριστό, δημιουργεί την ίδια σχέση με κάθε ανθρώπινο πρόσωπο. Και αναζητά κάθε έναν από τους ελάχιστους αδελφούς του και έτσι αναζητώντας βρίσκει την Αλήθεια.

Αλήθεια είναι ο Αδελφός ακόμη και ο θεωρούμενος με τις ανθρώπινες κατηγορίες εχθρός Για τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη: «ο αδελφός μας είναι η ζωή μας», ο οποιοσδήποτε αδελφός μας ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, καταγωγή και θρησκευτική πίστη. «Η χάρη του Θεού δεν βρίσκεται στον άνθρωπο που δεν αγαπά τους εχθρούς του».

Αυτός που υπερβαίνει την ξενοφοβία αυτός είναι ο αληθινός χριστιανός, ο οποίος αποδέχεται τον Άλλον και πλέον θεωρεί τον Ξένο Πλησίον. Αυτός είναι ο αληθινός χριστιανός που διδάσκει με τον τρόπο ζωής του μια νέα πολιτική αντιμετώπισης των μεταναστών, την συνύπαρξη, η οποία έχει ως κύριο χαρακτηριστικό τους λόγους του Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού: «ίνα μη μόνον μάθωμεν αλλήλων ανέχεσθαι…αλλά και υπέρ εαυτούς αλλήλων κήδεσθαι» (PG 90,725).

Πηγή: https://www.huffingtonpost.gr/entry/christianoi-kai-metanastes_gr_66e28fc4e4b055a0b2a51809