Της Βαρβάρας Βλαχοπούλου //
Επιστροφή
Να ξανασυστηθούμε μήπως;
Είμαι το καλοκαίρι. Κι εγώ το φθινόπωρο.
Ένα νησί αποχαιρετιστήρι.
Πικρή μα ζωντανή του χωρισμού η γεύση.
Μια πολυκατοικία κοιμητήρι.
Στα κουτιά της αλληλογραφίας τα κοινόχρηστα χρόνια
και όλοι οι λογαριασμοί της συγκατοίκησης..
Το τρίξιμο της πόρτας λυγμός του τελευταίου δειλινού που γνέφει απ’ τ’ ακρογιάλι.
Πως να χωρέσει το κελάηδημα του γρύλλου στο ασανσέρ;
Το αυγουστιάτικο φεγγάρι στον ακάλυπτο;
Και γύρω ολόγυμνα μπαλκόνια αναμνήσεων βουβών.
Θαρρείς και δεν τα τραγουδήσαμε ποτέ.
Κάγκελα που ξεχάσανε σημαιοστολισμούς
Ένα πράγμα παγωνιά η επιστροφή.
Και ο Σεπτέμβρης εμπύρετος όσο ποτέ,
σκλάβος του καλοκαιριού, δραπέτης φθινοπώρου.
Μια πόλη αλανιάρα αρνείται την υποψία του χειμώνα,
λίγη δροσιά για μερικά κυκλάμινα που περιμένουν πρωτοβρόχια ερήμην της διάθεσης.
Μια παγωνιά ένα πράγμα η επιστροφή
Στη λαϊκή αγορά εκκολάπτεται το «πεπρωμένου φυγείν αδύνατον»
Χρυσάνθεμα και κυκλάμινα. Πωλούνται.
Aπό τη συλλογή «Ανθοφορία στιγμών», εκδόσεις Ιωλκός
Πηγή: https://www.fractalart.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.