Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ!

Του Κώστα Αργυρού*

 

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε απέδειξε χτες ότι διαθέτει και ικανότητες εγγαστρίμυθου. Γιατί φυσικά ήταν αυτός, που μιλούσε και όχι αυτή η ξύλινη φιγούρα της πολιτικής, που ακούει στο όνομα Γερούν Ντάισελμπλουμ. Ηταν προφανές από τις πρωϊνές δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών περί «ανεύθυνης ελληνικής κυβέρνησης», ότι η Γερμανία αποφάσισε να πάει στον απόλυτο εκβιασμό της Αθήνας, προκειμένου να της σπάσει τον «τσαμπουκά» και να δώσει και ένα καλό παράδειγμα και σε πιθανούς μελλοντικούς άτακτους, που θα διανοηθούν να ...λοξοδρομήσουν.
Τα όσα τραγελαφικά ακολούθησαν τη νύχτα με το «χαμένο προσχέδιο ιδεών» της Κομισιόν, που λησμόνησε ότι είχε παρουσιάσει ο Πιέρ Μοσκοβισί αποτελούν την καλύτερη απόδειξη μιας Ευρώπης που δεν είναι πια απλώς γερμανική. Είναι εντελώς αντιδημοκρατική και τυχοδιωκτική, χρησιμοποιεί μεθόδους μαφίας για να παγιδεύσει μια ελληνική κυβέρνηση, που προσπαθεί να ξεφύγει από την ασφυκτική θηλειά της «αέναης λιτότητας». Αυτό που ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες μοιάζει πράγματι εφιαλτικό επειδή ακριβώς θα μπορούσε να είναι και το οριστικό τέλος της «Ευρώπης» με αποκλειστική ευθύνη της Γερμανίας, που αισθάνεται πολιτικά απομονωμένη και αντιδρά πλέον ανεξέλεγκτα και καταστροφικά. 
Οι προκλήσεις του κ.Σόιμπλε δεν είναι δείγμα δύναμης, ούτε αυτοπεποίθησης. Είναι απόδειξη του πόσο πολιτικά μόνος αισθάνεται. Και αφού κανείς δεν τον σέβεται, ας τον φοβούνται τουλάχιστον όλοι. Κάποιοι αναλυτές προέβλεπαν ότι η Γερμανία θα προκαλέσει μια μεγάλη κρίση πριν τη λύση. Τώρα μοιάζει να απολαμβάνει περισσότερο την κρίση από τη λύση. Εκτός αν όλοι αυτοί που κατά το περιοδικό «Σπίγκελ» «φοβούνται να αντιμιλήσουν στη Μέρκελ» αποφασίσουν επιτέλους κάποια στιγμή να πουν αυτό που πραγματικά σκέφτονται. Κάποιοι πρέπει σε τελική ανάλυση να βρεθούν να σώσουν την τιμή της Ευρώπης.
Προφανώς το Βερολίνο υπολόγιζε ότι έχει όλα τα όπλα δικά του και απέναντι του μια άπειρη κυβέρνηση, που μπορεί εύκολα να γλυστρίσει στο ασυνήθιστο για αυτήν «ευρωπαϊκό παγοδρόμιο». Προφανώς υπολόγιζε ότι η Ελλάδα θα λυγίσει πολύ πιο εύκολα. Αλλά δεν είχε υπολογίσει ότι έχει απέναντί της αυτή τη φορά μια «Αθήνα», που δεν είναι έτοιμη να υπογράψει ακόμα και στις... χαρτοπετσέτες.
Ναι, είναι ο απόλυτος εκβιασμός. Η γερμανική πολιτική έχει ξεπεράσει πλέον κάθε όριο ανευθυνότητας. Για να μην χρεωθεί η ίδια την παραδοχή ενός λάθους ρισκάρει να τινάξει στον αέρα ολόκληρη την ευρωζώνη. Καθοδηγεί συστηματικά διαρροές για να εκθέσει την Αθήνα, έχοντας τις απευθείας προσβάσεις στον μεγάλο ευρωπαϊκό τύπο. Εκμεταλλεύεται το παραμικρό διπλωματικό-διαπραγματευτικό λάθος για να αποδείξει ότι οι Ελληνες δεν είναι σοβαροί και δεν ξέρουν τι θέλουν. Απειλεί όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους με προειδοποιητικές βολές, μην τυχόν και τολμήσει να ξεμυτίσει κανείς. Χρησιμοποιεί το γερμανικό Τύπο ως εργαλείο εξυπηρέτησης εθνικών συμφερόντων. Μην ξεχνάμε ότι η εφημερίδα, που αποκάλεσε «ηλίθιο» τον ελληνικό λαό ήταν αυτή που τον καλούσε το 2012 να ψηφίσει το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου.
Προφανώς αυτός ήταν και ο λόγος, που κανείς από την τωρινή αντιπολίτευση δεν ενοχλήθηκε από το συγκεκριμένο χαρακτηρισμό, όπως δεν ενοχλήθηκε από τις υβριστικές δηλώσεις του μάστορα του πολιτικού κυνισμού, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Κανονικά οι δηλώσεις του θα έπρεπε να έχουν ξεσηκώσει σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Κανονικά θα έπρεπε να του απαντήσουν όλοι με μια φωνή ότι «λυπούνται που η γερμανική οικονομική πολιτική είναι τόσο κοντόφθαλμη και εκδικητική». Αντιθέτως το μόνο που βιάστηκαν να κάνουν κάποιοι ήταν να ειρωνεύονται την κυβέρνηση στο διαδίκτυο. Α, ναι και ο κύριος Σαμαράς βγήκε άρον-άρον να μιλήσει για «αδιέξοδο» και «ρήξη», πριν ακόμα υπάρξει η παραμικρή ανακοίνωση από την ελληνική πλευρά για το τι πραγματικά συνέβη στο Eurogroup. Πριν ζητήσει καν επίσημη ενημέρωση. 'Ετσι στηρίζει ο Σαμαράς (την εθνική διαπραγμάτευση).

* Ο Κώστας Αργυρός είναι δημοσιογράφος κι έχει βραβευτεί για το δημοσιογραφικό του έργο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Ίδρυμα Μπότση και την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, αναδεικνύοντας κυρίως ευρωπαϊκά θέματα.