ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΙΚΑΝΟΙ Ή ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΑΠΛΩΣ...ΠΡΟΘΥΜΟΙ;

Της Μαρίας Χωριανοπούλου

 

Μέχρι πρότινος ο Α. Σαμαράς και οι υπουργοί του διέδιδαν στα κανάλια και σε οποιαδήποτε επαφή τους με τους πολίτες –τις σπάνιες φορές που συνέβαινε αυτό- ότι αυτό ή εκείνο δεν μπορούμε να το κάνουμε γιατί δεν το θέλουν οι εταίροι μας.

Και αναρωτιέμαι…Ποιοι εταίροι μας; Για να υπάρχει εταίρος προϋποθέτει ότι προηγείται διαπραγμάτευση, συζήτηση, ανταλλαγή επιχειρημάτων και εύρεση λύσης που να συμφέρει, όσο το δυνατόν, και τις δύο πλευρές. Στην περίπτωση της προηγούμενης κυβέρνησης δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστική διαπραγμάτευση, δεν υπήρξε ποτέ αγώνας για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Οι υπουργοί μετονόμασαν σε μεταρρύθμιση την απομείωση των εισοδημάτων των πολιτών, την έκρηξη της ανεργίας και την αποδόμηση της οικονομικής δομής της χώρας. Και μην μου πείτε ότι είναι μεταρρύθμιση η περιβόητη διαθεσιμότητα, όπου κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι παρέμειναν ταπεινωμένοι μακριά από τη δουλειά τους, περίπου 15 μήνες, αγωνιώντας για το αν θα επιστρέψουν ή όχι και συγχρόνως λαμβάνοντας το 75% του μισθού της, απλώς … με το να κάθονται στο σπίτι τους…
Η προηγούμενη κυβέρνηση συνασπίστηκε με την τρόικα και έγινε εντολοδόχος της αντί να γίνει εντολοδόχος της κοινωνίας, ως όφειλε.
Πήρε σοβαρότατες αποφάσεις χωρίς τη νομιμοποίηση τους από την κοινωνία. Δεν ρωτήθηκαν ποτέ οι πολίτες για το αν συμφωνούν με αυτό ή εκείνο. Όλα ερήμην τους…
Το πολιτικό σύστημα διαχειριζόταν την εξουσία χωρίς να ενδιαφέρεται για την κοινωνία, χωρίς να ξέρει την θέση της, την άποψή της.
Θα μου πείτε… Ποια κοινωνία να ρωτήσουν… Αφού ενοχοποίησαν την κοινωνία μετακυλίοντας σε αυτήν τα δικά τους λάθη και ελλείμματα.
Και διερωτώμαι…
Οι πολίτες φταίνε όταν συνεχίζουν να επισκέπτονται τα πολιτικά γραφεία με μοναδικό σκοπό να ζητήσουν από τους πολιτικούς οποιαδήποτε θέση εργασίας για τα παιδιά τους;
Οι πολίτες φταίνε όταν ζητούν από τον πολιτικό επίσπευση της καταβολής της σύνταξής τους;
Οι πολίτες φταίνε όταν ζητούν από τους πολιτικούς να μην υπηρετήσει το δικό τους παιδί τη στρατιωτική του θητεία στον Έβρο αλλά κάπου κοντά στο σπίτι του;
Τα παραδείγματα της αναζήτησης ικανοποίησης ρουσφετιών στα πολιτικά γραφεία είναι αναρίθμητα. Ποτέ οι πολιτικοί δεν επεδίωξαν να σταματήσει αυτή η πληγή, αυτή η γάγγραινα. Ποτέ δεν σκέφτηκαν να μηχανογραφηθούν όλες οι διαδικασίες στη δημόσια διοίκηση ώστε κανείς να μην έχει τη δυνατότητα αλλοίωσης στοιχείων, σειράς προτεραιότητας, ιδιαίτερης μεταχείρισης κλπ.
Γιατί δεν το έκαναν; Μα γιατί τότε θα έπαυαν να ασκούν εξουσία στους πολίτες.
Οι πολίτες φταίνε που το πολιτικό προσωπικό συνεχίζει να απολαμβάνει τα προνόμιά του;
Σκεφτήκατε ποτέ, εσείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα στη δουλειά σας, αν είχατε πέντε υπαλλήλους τους οποίους θα τους πληρώνει το κράτος και όχι εσείς; Σίγουρα σας φαντάζει όνειρο θερινής νυχτός. Για τους βουλευτές μας όμως είναι πραγματικότητα!
Σκεφτήκατε ποτέ ότι εσείς που έχετε ανάγκη να χρησιμοποιείτε για τη δουλειά σας το κινητό σας ή εσείς που ταξιδεύετε και πληρώνετε διόδια, ότι θα μπορούσατε δια μαγείας να έχετε δωρεάν κλήσεις έως 200 ευρώ το μήνα και δωρεάν διέλευση από τη διόδια; Φυσικά αυτό θα σας φάνταζε αστείο. Και όμως για τους βουλευτές μας είναι πραγματικότητα!
Σκεφτήκατε ποτέ ότι θα εργαζόσασταν σε μία υπηρεσία μόνο για τέσσερα χρόνια και στη συνέχεια θα κατοχυρώνατε πλήρη σύνταξη; Μην σας ακούγεται αστείο, για τους βουλευτές μας είναι πραγματικότητα, κεκτημένο που δεν θέλουν να θίξουν σε καμία περίπτωση.
Σκεφτήκατε ποτέ ότι κάποιοι αστυνομικοί της Ε.Α. θα αναλάμβαναν την ασφάλειά σας και παράλληλα θα πήγαιναν τη σύζυγό σας στα ραντεβού της και τα παιδιά σας στο σχολείο ή στο γυμναστήριο; Μην σας ακούγεται καθόλου αστείο. Αρκετοί από τους βουλευτές μας το συνηθίζουν.
Στην περίπτωση της σημερινής κυβέρνησης, οι πολίτες αισθάνονται ότι τουλάχιστον συζητάμε, ότι τουλάχιστον καθόμαστε σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων και λέμε την δική μας άποψη, ότι υπάρχει ανταλλαγή επιχειρημάτων.
Και έχει μεγάλη σημασία για έναν περήφανο λαό όπως οι Έλληνες, ο αγώνας, η προσπάθεια, το φιλότιμο, το ότι προσπαθούμε να κρατήσουμε το κεφάλι ψηλά, το ότι αρνούμαστε την απαξίωση. Από την άλλη πλευρά, οι κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ακόμη και τώρα που η χώρα παίζει τα τελευταία της χαρτιά πριν γίνει…επαρχία, τρίβουν τα χέρια τους από χαρά και περιμένουν το στραβοπάτημα, το λάθος, την συντριβή.
Ναι αλήθεια, κάποιοι μικροί, άμοιροι και μοιραίοι θα είναι ικανοποιημένοι με την συντριβή.
Στη δύσκολη αυτή καμπή που βρίσκεται η χώρα μας, είναι αδήριτη ανάγκη να πάψουμε όλοι να είμαστε αριστεροί ή δεξιοί, γαλάζιοι, πράσινοι, ή κόκκινοι. Πρέπει να είμαστε Έλληνες.
Για να μπορέσουμε όμως να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό και να ανασυγκροτηθεί εκ βάθρων το κράτος, πρέπει να αποδοθούν οι ευθύνες που αναλογούν στο πολιτικό σύστημα και να αρθούν κάθετα όλα τα προνόμια των πολιτικών έως ότου η χώρα σηκώσει κεφάλι.
Αυτή η κυβέρνηση έχει μία χρυσή, μία μοναδική ευκαιρία. Να κάνει το ανέλπιστο, το μη αναμενόμενο, να κάνει αυτό θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο, αυτό που ονομάζουμε κοινή λογική…να κάνει το καθήκον της.

Πηγή: ithesis.gr