Του Θάνου Οικονομόπουλου
Ες Δευτέραν τα σπουδαιότερα. Και οι λεπτομέρειες, στις οποίες ως γνωστόν κρύβεται ο διάβολος.
Μέχρι τότε, μπορούμε άπαντες –και οι ειλικρινώς και αδόλως προσβλέποντες στην στροφή στον ρεαλισμό, αλλά και οι εμμονικοί της γραμμής ρήξης χάριν της… ιδεολογίας και της «ιστορικής» δικαίωσης- να είμαστε ικανοποιημένοι.
Μ’ όποια μαλάματα φορτώσαμε αυτήν την ανάγκη για ικανοποίηση. Αρκεί στο τέλος να μην κινδυνέψει να φαγωθεί από τους επικοινωνισμούς το πρόσωπό της…
Οι μέχρι τώρα σχεδιασμοί και χειρισμοί του Τσίπρα, δείχνουν να «του βγαίνουν». Και «μνημόνια και τρόϊκα τέλος!», αλλά και συνέχιση της συνεργασίας (μ’ ότι αυτό συνεπάγεται…) υπό… «νέα διεύθυνση» με τους δανειστές εταίρους μας. Χιλιοειπωμένο, αλλά εδώ κολλάει απόλυτα το… «πίσω από τις λέξεις, βρίσκεται ο Αλέξης»! Γνωστό το ότι μια πετυχημένη διαπραγμάτευση, δεν αφήνει πίσω της νικητές και ηττημένους, μόνο ικανοποιημένες πλευρές. Και ο νέος πρωθυπουργός, δεν μπορεί παρά είναι ικανοποιημένος που το αποτέλεσμα της πρώτης διαπραγμάτευσής του με «τους έξω», χαιρετίζεται (ελπίζουμε, τουλάχιστον, να γίνει έτσι τελικά…) και από τους «ρεαλιστές» και από τους «ιδεολόγους»- ψηφοφόρους και κομματικά στελέχη…
Το μνημόνιο, «αντικαθίσταται» από ένα «πρόγραμμα- γέφυρα», τα «προαπαιτούμενα» θα τηρηθούν κατά 70% και το υπόλοιπο 30% θ’ αντικατασταθεί (ευχόμαστε) από άλλα κοινωνικότερα, δικαιότερα, λογικότερο εφικτά. Και το κυριότερο, κατά την γνώμη μας, τα πρωτογενή πλεονάσματα που εξασφαλίσθηκαν με πόνο και αίμα, θα εκλογικευθούν σε τέτοιο βαθμό ώστε ν’ αφήνουν περιθώρια ανάσας ανάπτυξης, ανθρωπινότερης λιτότητας. Και το χρέος, θα επανεξεταστεί «κάποια πρόσφορη στιγμή…», όπως ήδη… εκλογικεύτηκε, ως προς τον χρόνο υλοποίησής του, και το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης». Όπως και οι επαναστατικές προτροπές «μην πληρώνεις, μην πληρώνεις!», μεταλλάχθηκαν σε… πατριωτικό καθήκον «πλήρωσε»…
Οι (δύσκολες) μέρες του κ. Τσίπρα και των συνεργατών κατά τις επαφές με τους δανειστές εταίρους μας και ο μέχρι στιγμής απολογισμός των περίτεχνων ελιγμών τους που εξασφάλισαν κάποια συγκεκριμένα θετικά αποτελέσματα, αποδεικνύουν την ατολμία και έλλειψη φαντασίας και ικανότητας σχεδιασμού των προηγούμενων. Που δεν διανοήθηκαν καν να ψάξουν μπας και ο ανηφορικός «μονόδρομος» είχε κάποιο σκονισμένο και σχεδόν αόρατο παράπλευρο μονοπάτι στο… ίσωμα. Μακρύτερο, έστω, που απαιτεί κόπο και προσοχή, αλλά εξασφαλίζει πως ο λαός που καλείται να το ακολουθήσει, θα ματώσει και θα υποφέρει λιγότερο. Και θα φθάσει ενωμένος.
Όποιος έρχεται στην εξουσία, με… «επανάσταση» η εκλογές, την «επόμενη μέρα» έχει να διαχειριστεί την αφτιασίδωτη πραγματικότητα με τις αμείλικτες επιταγές και τα προβλήματά της. Και από την διαχειριστική ικανότητα και τον προσεκτικό σχεδιασμό των επόμενων βημάτων του, τον «επαγγελματισμό» του θα κριθεί από την κοινωνία-και την ιστορία. Η στροφή στον ρεαλισμό του κ. Τσίπρα, προσώρας περιορίζεται στο… άναμμα του φλάς. Πρέπει να στρίψουν και οι τροχοί για να κινηθεί η χώρα προς την νέα πορεία που θα την φέρει στον ποθούμενο προορισμό –την ανάσα, τη ελπίδα, την ηρεμία την επιτρεπόμενη από τις συγκυρίες νέα στέρεη βεβαιότητα…
Η ομιλία του πρωθυπουργού αμέσως μετά την Σύνοδο Κορυφής, υπήρξε μια ελπιδοφόρα, ευοίωνη και ευχάριστη έκπληξη. Προσεκτικός, επιδεικνύοντας σφαιρική ενημέρωση και άποψη, με γνώση των κανόνων και την απαραίτητη ευελιξία, εμφάνισε την εικόνα ενός Ευρωπαίου ηγέτη με αξιώσεις και προτάσεις (έστω και αν δεν είναι αρεστές για όλη την «οικογένεια», μέσα και έξω…), ο οποίος ξέρει και τι θέλει και πως θα το επιδιώξει στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Και μπορεί να πετύχει την περηφάνια και τα αγλαΐσματα αισιοδοξίας της κοινωνίας, να τα στηρίξει σε ρεαλιστικά και εφικτά θεμέλια, Με μέτρο και προσοχή…
Ες Δευτέραν τα σπουδαιότερα. Και μετά, έπονται και άλλα επίπονα που πρέπει να γίνουν για να ξαναγυρίσει η Ελλάδα στην κανονικότητα-την νέα κανονικότητα, την ρεαλιστική, όχι τη επίπλαστη και ανερμάτιστη. Ο κόσμος, ελπίζει και περιμένει με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Ελπίζουμε και οι εσωκομματικές και ενδοκυβερνητικές «φυλές» της νέας ηγεσίας.
Μέχρι τότε, μπορούμε άπαντες –και οι ειλικρινώς και αδόλως προσβλέποντες στην στροφή στον ρεαλισμό, αλλά και οι εμμονικοί της γραμμής ρήξης χάριν της… ιδεολογίας και της «ιστορικής» δικαίωσης- να είμαστε ικανοποιημένοι.
Μ’ όποια μαλάματα φορτώσαμε αυτήν την ανάγκη για ικανοποίηση. Αρκεί στο τέλος να μην κινδυνέψει να φαγωθεί από τους επικοινωνισμούς το πρόσωπό της…
Οι μέχρι τώρα σχεδιασμοί και χειρισμοί του Τσίπρα, δείχνουν να «του βγαίνουν». Και «μνημόνια και τρόϊκα τέλος!», αλλά και συνέχιση της συνεργασίας (μ’ ότι αυτό συνεπάγεται…) υπό… «νέα διεύθυνση» με τους δανειστές εταίρους μας. Χιλιοειπωμένο, αλλά εδώ κολλάει απόλυτα το… «πίσω από τις λέξεις, βρίσκεται ο Αλέξης»! Γνωστό το ότι μια πετυχημένη διαπραγμάτευση, δεν αφήνει πίσω της νικητές και ηττημένους, μόνο ικανοποιημένες πλευρές. Και ο νέος πρωθυπουργός, δεν μπορεί παρά είναι ικανοποιημένος που το αποτέλεσμα της πρώτης διαπραγμάτευσής του με «τους έξω», χαιρετίζεται (ελπίζουμε, τουλάχιστον, να γίνει έτσι τελικά…) και από τους «ρεαλιστές» και από τους «ιδεολόγους»- ψηφοφόρους και κομματικά στελέχη…
Το μνημόνιο, «αντικαθίσταται» από ένα «πρόγραμμα- γέφυρα», τα «προαπαιτούμενα» θα τηρηθούν κατά 70% και το υπόλοιπο 30% θ’ αντικατασταθεί (ευχόμαστε) από άλλα κοινωνικότερα, δικαιότερα, λογικότερο εφικτά. Και το κυριότερο, κατά την γνώμη μας, τα πρωτογενή πλεονάσματα που εξασφαλίσθηκαν με πόνο και αίμα, θα εκλογικευθούν σε τέτοιο βαθμό ώστε ν’ αφήνουν περιθώρια ανάσας ανάπτυξης, ανθρωπινότερης λιτότητας. Και το χρέος, θα επανεξεταστεί «κάποια πρόσφορη στιγμή…», όπως ήδη… εκλογικεύτηκε, ως προς τον χρόνο υλοποίησής του, και το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης». Όπως και οι επαναστατικές προτροπές «μην πληρώνεις, μην πληρώνεις!», μεταλλάχθηκαν σε… πατριωτικό καθήκον «πλήρωσε»…
Οι (δύσκολες) μέρες του κ. Τσίπρα και των συνεργατών κατά τις επαφές με τους δανειστές εταίρους μας και ο μέχρι στιγμής απολογισμός των περίτεχνων ελιγμών τους που εξασφάλισαν κάποια συγκεκριμένα θετικά αποτελέσματα, αποδεικνύουν την ατολμία και έλλειψη φαντασίας και ικανότητας σχεδιασμού των προηγούμενων. Που δεν διανοήθηκαν καν να ψάξουν μπας και ο ανηφορικός «μονόδρομος» είχε κάποιο σκονισμένο και σχεδόν αόρατο παράπλευρο μονοπάτι στο… ίσωμα. Μακρύτερο, έστω, που απαιτεί κόπο και προσοχή, αλλά εξασφαλίζει πως ο λαός που καλείται να το ακολουθήσει, θα ματώσει και θα υποφέρει λιγότερο. Και θα φθάσει ενωμένος.
Όποιος έρχεται στην εξουσία, με… «επανάσταση» η εκλογές, την «επόμενη μέρα» έχει να διαχειριστεί την αφτιασίδωτη πραγματικότητα με τις αμείλικτες επιταγές και τα προβλήματά της. Και από την διαχειριστική ικανότητα και τον προσεκτικό σχεδιασμό των επόμενων βημάτων του, τον «επαγγελματισμό» του θα κριθεί από την κοινωνία-και την ιστορία. Η στροφή στον ρεαλισμό του κ. Τσίπρα, προσώρας περιορίζεται στο… άναμμα του φλάς. Πρέπει να στρίψουν και οι τροχοί για να κινηθεί η χώρα προς την νέα πορεία που θα την φέρει στον ποθούμενο προορισμό –την ανάσα, τη ελπίδα, την ηρεμία την επιτρεπόμενη από τις συγκυρίες νέα στέρεη βεβαιότητα…
Η ομιλία του πρωθυπουργού αμέσως μετά την Σύνοδο Κορυφής, υπήρξε μια ελπιδοφόρα, ευοίωνη και ευχάριστη έκπληξη. Προσεκτικός, επιδεικνύοντας σφαιρική ενημέρωση και άποψη, με γνώση των κανόνων και την απαραίτητη ευελιξία, εμφάνισε την εικόνα ενός Ευρωπαίου ηγέτη με αξιώσεις και προτάσεις (έστω και αν δεν είναι αρεστές για όλη την «οικογένεια», μέσα και έξω…), ο οποίος ξέρει και τι θέλει και πως θα το επιδιώξει στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Και μπορεί να πετύχει την περηφάνια και τα αγλαΐσματα αισιοδοξίας της κοινωνίας, να τα στηρίξει σε ρεαλιστικά και εφικτά θεμέλια, Με μέτρο και προσοχή…
Ες Δευτέραν τα σπουδαιότερα. Και μετά, έπονται και άλλα επίπονα που πρέπει να γίνουν για να ξαναγυρίσει η Ελλάδα στην κανονικότητα-την νέα κανονικότητα, την ρεαλιστική, όχι τη επίπλαστη και ανερμάτιστη. Ο κόσμος, ελπίζει και περιμένει με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Ελπίζουμε και οι εσωκομματικές και ενδοκυβερνητικές «φυλές» της νέας ηγεσίας.
Πηγή: http://www.iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.