Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ, ΑΠΟ ΤΙ ΟΜΩΣ;

του Θόδωρου Μπλίκα
 

Η διαπραγμάτευση που διεξάγεται μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών είναι το κεντρικό ζήτημα τις τελευταίες μέρες. Η δυνατότητα να κλείσει μια συμφωνία με το χαρακτήρα ενός έντιμου συμβιβασμού, είναι η επιδίωξη της κυβέρνησης.
Η επιδίωξη των δανειστών ποια είναι; Πώς ορίζεται ο έντιμος συμβιβασμός; Προφανώς, θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Και πώς θα τον εκτιμήσουμε; Με ποια κριτήρια;
Το κριτήριο για να κάνουμε αυτή την αξιολόγηση είναι ένα και μόνο: αν το αποτέλεσμα της συμφωνίας θα δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να υλοποιήσει την πολιτική με βάση την οποία εκλέχτηκε στις πρόσφατες εκλογές. Αν θα συμβαδίζει με τη διάθεση του λαού να σταματήσει η καταστροφή, να ανακουφιστούν άμεσα τα τμήματα του λαού που χτυπήθηκαν περισσότερο από την κρίση και τη μνημονιακή πολιτική, να ανοίξει μια νέα περίοδος οικοδόμησης μιας άλλης κατάστασης στον τόπο.
Το κριτήριο αυτό, όμως, δεν είναι ελαστικό. Δεν επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Αφορά την υλοποίηση του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» σε πρώτη φάση και άμεσα. Αφορά την υλοποίηση τομών στην οικονομία, τη φορολογική πολιτική, τα εργασιακά και το ασφαλιστικό, την παιδεία, την υγεία, τα δημοκρατικά δικαιώματα, τα ΜΜΕ και όσα άλλα συμπεριλαμβάνονταν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και εξαγγέλθηκαν στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Αφορά τη δραστική μείωση του χρέους και στο επίπεδο της ονομαστικής του αξίας και στο επίπεδο της εξυπηρέτησής του.
Αυτά είναι και τα επίδικα πίσω από τον «χαρτοπόλεμο» που διεξάγεται ως βιτρίνα, ως επιφαινόμενο της διαπραγμάτευσης. Αφορά δευτερευόντως ζητήματα φραστικά και επικοινωνιακά, αφορά πρωτευόντως τη δυνατότητα άσκησης μιας διαφορετικής πολιτικής από μια κυβέρνηση χώρας της Ευρωζώνης, τόσο στα εσωτερικά όσο και στις διεθνείς σχέσεις. Αυτός είναι ο λόγος που οι κυβερνήσεις των χωρών που άσκησαν μνημονιακή πολιτική και γενικότερα πολιτικές νεοφιλελεύθερες, πολιτικές λιτότητας, είναι και οι πιο σκληροί απέναντί μας. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, αν μπουν στη συζήτηση για τις πολιτικές και τα αποτελέσματά τους, θα ακολουθήσουν τη μοίρα των ομοιδεατών τους στην Ελλάδα και θα ξεχαστούν από την ιστορία, στην καλύτερη περίπτωση.

 βημα 

Αυτό που προβληματίζει δεν είναι τι θα γράφει το «χαρτί», δεν είναι οι διατυπώσεις και αν θα δεχτούμε τη μια ή την άλλη. Το κύριο είναι πώς θα προχωρήσουμε την πολιτική μας επί της ουσίας, την πολιτική και τα μέτρα για την υποστήριξη των οποίων ο κόσμος βγαίνει στο δρόμο και στηρίζει την κυβέρνηση. Καμιά προηγούμενη κυβέρνηση δεν ισχυρίστηκε πως δεν είναι πατριωτική, ούτε ότι είναι ενεργούμενο των δανειστών. Το αντίθετο ισχυρίστηκαν. Όμως τότε ο κόσμος δεν έβγαινε στο δρόμο για να στηρίξει αλλά για να αντιπαρατεθεί σε εκείνες τις κυβερνήσεις. Γιατί έχει κριτήριο και καταλαβαίνει ποια πολιτική εκφράζει ο καθένας. Η πολιτική κατεύθυνση είναι αυτό που στηρίζουν οι «πλατείες» και τη ρητορική που απορρέει από μια τέτοια πολιτική. Όχι την «πατριωτική» ρητορική χωρίς περιεχόμενο.
Στη διαπραγμάτευση μετράει ο συσχετισμός και η αποφασιστικότητα. Ελιγμοί, ευελιξία και λοιπές εύηχες λέξεις έχουν νόημα μόνο εντός μιας στρατηγικής οικοδόμησης συσχετισμού με αποφασιστικότητα και σταθερότητα. Αλλιώς είναι προπέτασμα καπνού για να καλύψει την υποχώρηση. Ο συσχετισμός για κυβερνήσεις που εκλέγονται με το πρόγραμμά τους και δημοκρατικά χτίζεται πάνω στην υλοποίηση των πολιτικών τους και στη σφιχτή συναρμογή με τα συμφέροντα και το συναίσθημα του λαού. Πρώτα με τα συμφέροντα και μετά με το συναίσθημα, ως αποτέλεσμα. Αυτός ο συσχετισμός αποτυπώνεται και επηρεάζει τη στάση όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, αυτός αποτελεί και τον κύριο συντελεστή παραγωγής αποτελεσμάτων στο εξωτερικό.
Μπροστά μας ανοίγονται δυο δρόμοι: ή θα προχωρήσουμε την εφαρμογή της πολιτικής μας, θα ανακουφίσουμε το λαό μας, θα κάνουμε τομές με το παρελθόν, θα αναδείξουμε τη γέννηση μας νέας κατάστασης και επομένως θα χτίσουμε συμπαγές μέτωπο εντός, ή θα μεταθέσουμε για το ασαφές μέλλον τις «μονομερείς ενέργειες» (που είναι η νέα έκφραση αυτού που λέμε λαϊκή κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία) για να μην «προκαλέσουμε», και επομένως θα ακροβατούμε ανάμεσα στην αγωνία των συμπολιτών μας και τα μονομερή συμφέροντα ξένων κυβερνήσεων και ξένων πολιτικών.
Από αυτή τη σκοπιά, είναι αναγκαία η άμεση κατάθεση και ψήφιση των νομοσχεδίων που εξαγγείλαμε στις προγραμματικές δηλώσεις. Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, γιατί κατεπείγουσες είναι οι ανάγκες του κόσμου.
Το ίδιο ισχύει και για τους διορισμένους από την προηγούμενη κυβέρνηση στη διοίκηση οργανισμών, φορέων του δημοσίου, ασφαλιστικών ταμείων, κλπ. Όχι για να βάλουμε «δικούς μας», αλλά για να εξασφαλίσουμε την υλοποίηση της πολιτικής που πρόκρινε ο λαός. Πρώτο κριτήριο για την επιλογή των προσώπων η ηθική και πολιτική εντιμότητα. Τα πρόσωπα που θα επιλεγούν να μη βαρύνονται με σχέσεις με τη διαφθορά και τη διαπλοκή, να είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν στην κατεύθυνση που ορίζει η 25η Γενάρη.
Το ίδιο ισχύει για τη σύγκρουση με τη διαπλοκή, τη διαφθορά, την πολιτική και οικονομική μαφία που δρα στη χώρα δεκαετίες. Η αντιπαράθεση με αυτή την κατάσταση είναι όρος οικονομικής επιβίωσης πρώτα και κύρια, είναι όμως και όρος αξιοπρέπειας για ένα λαό που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση που είναι ο δικός μας.
Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τη στάση που θα κρατήσουμε στο θέμα του χρέους. Ακόμη και αν η διαπραγμάτευση μετατεθεί σε επόμενο χρόνο, οι κύριες συνισταμένες της πολιτικής μας πρέπει να γίνουν πρώτα και κύρια κτήμα του λαού. Σε τελευταία ανάλυση, ή θα δώσουμε προτεραιότητα στην επιβίωση του λαού και την ανόρθωση του τόπου ή θα οδηγηθούμε σε αναδίπλωση και τελικά στην εφαρμογή πολιτικών λιτότητας για το λαό και πλουτισμού των ίδιων ληστών και κλεπταποδόχων;
Ανακουφίζουμε το λαό, αναδεικνύουμε το νέο θεσμικό πλαίσιο, συγκροτούμε έντιμο και ικανό μηχανισμό υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής, συγκρουόμαστε με το «φανερό» και «αφανές» οικονομικό κατεστημένο, παράγουμε αποτέλεσμα. Παίρνουμε ανάσα και ανοίγουμε το δρόμο για άλλες τομές που απαιτούν περισσότερο χρόνο και διάλογο.
Από αυτά δεν πρέπει να κάνουμε «ούτε βήμα πίσω». Αυτός πρέπει να είναι ο έντιμος συμβιβασμός μας με τους λαούς της Ευρώπης. Οι κυβερνήσεις θα ακολουθήσουν, έτσι γίνεται στις δημοκρατίες.
Πηγή: aristeri-diexodos.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.