Της Αγγελικής Αρβανιτοπούλου, κλινικής ψυχολόγου
Πολλές φορές η αγανάκτηση σου δεν πνίγεται άλλο...ξεβράζει μισόλογα ...τότε... ότι αυτό δεν είναι σχέση, είναι πόλεμος. Ποιόν πολεμάς; Τις αντοχές σου, την ξεγνοιασιά σου, τα κύτταρά σου τα ίδια, ένα χαμόγελο που θα πήγαζε από την καρδιά σου και θα ήταν κάτι παραπάνω από μια σπασμωδική κίνηση των μυών.
Πολεμάς το μέρος εκείνο του εαυτού σου που τείνει το χέρι στην έξοδο κινδύνου. Ίσως και την ίδια σου τη ζωή μιας και μεταξύ εσένα και του κόσμου εκεί έξω όπως τον βιώνεις μοιάζει σαν να μεσολαβεί ένα τζάμι θολό, μία οθόνη όπου βλέπεις , νιώθεις και σκέφτεσαι αυτόν, ή μάλλον όχι αυτόν αλλά την εμμονή σου.
Συχνά αισθάνεσαι ότι δεν ζεις όπως οι άλλοι, είσαι κρατούμενος στην φυλακή που έστησες, σε όσα θες και ποτέ δεν θα σου δώσει. Γιατί, ουσιαστικά με την εμμονή σου είσαι σε σχέση, και μάλιστα άρρηκτη, όχι μ' αυτόν. Αυτός δεν έχει να σου δώσει αυτά που θες, μπορεί μόνο να σε κάνει να ελπίζεις ...γι' αυτό σου πετάει και ψίχουλα που και που. Έτσι, με ρινίσματα ελπίδας κρατώντας σε γραπωμένη πάνω του παίρνει αξία, νομίζει ότι γεμίζει το κενό κουφάρι του ναρκισσισμού του.
Είναι πιο πολύ νόσος που σε αποδιοργανώνει πυρετωδώς και με ιλιγγιώδη αγωνία παρά σχέση. Είναι απουσία παρά συντροφιά. Δεν τον έχεις, και ακόμη και όταν είναι κοντά σου δεν στηρίζεσαι πάνω του. Απλά είναι σα να σέρνεσαι από πίσω του, πας και σε πάει ή νομίζεις ότι πας, ενώ στην ουσία είσαι ακίνητη, τίποτα δεν κυλάει, έχεις αγκυροβολήσει την ζωή σου.
Κάπως έτσι. Με ένα φάντασμα ζεις, το σμιλεύεις ανάλογα με τις ανάγκες σου, δεν είναι αυτό συνταξιδιώτης σου παρά μονάχα ο αντικατοπτρισμός των αναγκών σου, κάτι που ναι μεν είναι αληθινό, αλλά δεν έχει υπόσταση από την άλλη. Το πλάθεις με την σμίλη των επιθυμιών σου όπως θες εσύ, σχεδόν αυτιστικά, και έτσι καταλήγεις να ζεις με το είδωλο δημιούργημα του δικού σου συναισθηματικού κόσμου. Την δική του πραγματική ταυτότητα, δεν σε συμφέρει και δεν την λαμβάνεις πραγματικά υπ' όψιν.
Η λύτρωσή σου είναι σχήμα οξύμωρο, γιατί γλυτώνεις αφού έχεις καεί, αφού σε έχει αποστραγγίσει από την ενέργεια σου και πάνω απ' όλα αφού σου έχει καταβροχθίσει όλες τις ελπίδες. Εκεί που δεν θα μπορείς πια να ελπίζεις για τίποτα, θα αρχίσεις να αισθάνεσαι όλο και καλύτερα.
Πηγή: http://www.fonins.gr
Πολεμάς το μέρος εκείνο του εαυτού σου που τείνει το χέρι στην έξοδο κινδύνου. Ίσως και την ίδια σου τη ζωή μιας και μεταξύ εσένα και του κόσμου εκεί έξω όπως τον βιώνεις μοιάζει σαν να μεσολαβεί ένα τζάμι θολό, μία οθόνη όπου βλέπεις , νιώθεις και σκέφτεσαι αυτόν, ή μάλλον όχι αυτόν αλλά την εμμονή σου.
Συχνά αισθάνεσαι ότι δεν ζεις όπως οι άλλοι, είσαι κρατούμενος στην φυλακή που έστησες, σε όσα θες και ποτέ δεν θα σου δώσει. Γιατί, ουσιαστικά με την εμμονή σου είσαι σε σχέση, και μάλιστα άρρηκτη, όχι μ' αυτόν. Αυτός δεν έχει να σου δώσει αυτά που θες, μπορεί μόνο να σε κάνει να ελπίζεις ...γι' αυτό σου πετάει και ψίχουλα που και που. Έτσι, με ρινίσματα ελπίδας κρατώντας σε γραπωμένη πάνω του παίρνει αξία, νομίζει ότι γεμίζει το κενό κουφάρι του ναρκισσισμού του.
Είναι πιο πολύ νόσος που σε αποδιοργανώνει πυρετωδώς και με ιλιγγιώδη αγωνία παρά σχέση. Είναι απουσία παρά συντροφιά. Δεν τον έχεις, και ακόμη και όταν είναι κοντά σου δεν στηρίζεσαι πάνω του. Απλά είναι σα να σέρνεσαι από πίσω του, πας και σε πάει ή νομίζεις ότι πας, ενώ στην ουσία είσαι ακίνητη, τίποτα δεν κυλάει, έχεις αγκυροβολήσει την ζωή σου.
Κάπως έτσι. Με ένα φάντασμα ζεις, το σμιλεύεις ανάλογα με τις ανάγκες σου, δεν είναι αυτό συνταξιδιώτης σου παρά μονάχα ο αντικατοπτρισμός των αναγκών σου, κάτι που ναι μεν είναι αληθινό, αλλά δεν έχει υπόσταση από την άλλη. Το πλάθεις με την σμίλη των επιθυμιών σου όπως θες εσύ, σχεδόν αυτιστικά, και έτσι καταλήγεις να ζεις με το είδωλο δημιούργημα του δικού σου συναισθηματικού κόσμου. Την δική του πραγματική ταυτότητα, δεν σε συμφέρει και δεν την λαμβάνεις πραγματικά υπ' όψιν.
Η λύτρωσή σου είναι σχήμα οξύμωρο, γιατί γλυτώνεις αφού έχεις καεί, αφού σε έχει αποστραγγίσει από την ενέργεια σου και πάνω απ' όλα αφού σου έχει καταβροχθίσει όλες τις ελπίδες. Εκεί που δεν θα μπορείς πια να ελπίζεις για τίποτα, θα αρχίσεις να αισθάνεσαι όλο και καλύτερα.
Πηγή: http://www.fonins.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.