ΑΒΥΣΣΟΣ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ!

Της Χρύσας Λεϊμονή*

Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας, λέει ο σοφός λαός. Κι έτσι είναι. Περίεργα πλάσματα. Αλλόκοτη η γυναικεία φύση. Δύσκολα κατανοητή, ειδικά για αυτούς που δεν έχουν καν τη διάθεση να προσπαθήσουν να καταλάβουν.
Πολύπλοκη σκέψη, σύνθετη με πολλές παράλληλες διακλαδώσεις. Βλέπετε οι γυναίκες δεν αρκούνται στις εύκολες εξηγήσεις, δεν προτιμούν τις επιφανείς δικαιολογίες, ψάχνουν την ουσία και το βαθύτερο νόημα του βιώματος τους.  
Μερικές φορές, όμως, ίσως το παρακάνουν. Επιμένουν έντονα και αυτή η επιμονή μετατρέπεται κάπου κάπου σε εμμονή. Είναι η ανάγκη τους να γνωρίζουν τα πάντα που τις σπρώχνει εκεί. Ίσως ακόμη και η ανάγκη για επιβεβαίωση, που όλοι λίγο πολύ έχουμε μέσα μας, που τις κάνει τόσο πεισματάρες. Αν δεν πετύχουν αυτό που θέλουν, δε σταματούν.
Αυτό όμως είναι και το μυστικό τους που τις κάνει να πετυχαίνουν με ότι καταπιάνονται. Γιατί έχουν ζήλο, όραμα και προγραμματισμό. Θέληση, μεράκι και υπομονή.
Η ψυχή της; Ευαίσθητη, ονειροπόλα, δημιουργική και ρομαντική. Ταξιδεύει μίλια μακριά ακόμη και με το μυαλό. Μπορεί να είναι εκεί και ταυτόχρονα κάπου αλλού. Πολυδιάστατες καταστάσεις.
Δεν είναι εύκολα προσβάσιμες. Και αυτό, ίσως, από επιλογή. Λαβύρινθος το μυαλό και η καρδιά τους. Όμως, τόσο μυστηριώδεις, τόσο σαγηνευτικές. Ένας άλυτος γρίφος που απαιτεί αποκωδικοποίηση.
Και όλα αυτά είναι όντως γνήσια γυναικεία φύση; Είναι, άραγε, καθαρά θέμα φύλου ή μήπως έχει να κάνει και με το πως έμαθε κανείς, πως ανατράφηκε έχοντας την ιδιότητα της γυναίκας με πληθώρα στερεότυπα να στήνουν χορό πάνω από το κεφάλι της;
Είναι γεγονός πως άντρες και γυναίκες διαφέρουμε στον τρόπο που σκεφτόμαστε. στον τρόπο που μιλάμε, που πράττουμε, που περπατούμε. Και αυτό είναι το πιο συναρπαστικό κομμάτι μας. Οι διαφορές μας. Οι διαφορές αυτές είναι που έχουν τη χάρη όλη. Η προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσει ο ένας τον άλλον.
Εκεί κρύβεται όλη η μαγεία.
Και τα κλειδιά για να επιτευχθεί η αποστολή είναι η ειλικρίνεια, η υπομονή, το ενδιαφέρον και η αγάπη.
Χρυσά κλειδιά, ανεκτίμητης αξίας που έχουν καταχωνιαστεί σε κάποιο σκοτεινό ντουλάπι και έχουν ξεχαστεί από καιρό για αυτό και έχουμε πάψει πια να ξεκλειδώνουμε ψυχές παρά μόνο κορμιά.

*Χρύσα Λεϊμονή
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου με ένα χαρτί και ένα μολύβι στο χέρι. Λάτρευα να σκαρώνω τις δικές μου ιστορίες και να πλάθω τους δικούς μου ήρωες βάζοντας τους να μιλούν αυτοί για μένα. Πάντα με μάγευε αυτή η ποικιλομορφία στη ψυχοσύνθεση των ανθρώπων για αυτό και επέλεξα να γίνω ψυχολόγος. Φύσει αισιόδοξη, στόχος μου είναι να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερη ενώ πασχίζω ώστε να μη σβήσει ποτέ το χαμόγελο από τα χείλη των δικών μου ανθρώπων.

Πηγή: anapnoes.gr