1944: Οι Ναζί κατά την αποχώρησή τους από την Πελοπόννησο ανατινάζουν τη διώρυγα της Κορίνθου, αφού πρώτα ρίχνουν μέσα βαγόνια τραίνου γεμάτα με Ιταλούς αιχμαλώτους, με αποτέλεσμα να καταπέσουν 60.000 κυβικά μέτρα χώμα. Την ίδια μέρα στην Πολωνία, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι επαναστάτες της Βαρσοβίας παραδίδονται στους Ναζί μετά από 65 μέρες μάχης. Σχεδόν 200.000 Πολωνοί πέφτουν νεκροί.
Τριακόσιοι Ιταλοί στρατιώτες, κρατούμενοι των πρώην συμμάχων τους, δολοφονήθηκαν το 1944 από τους Ναζί στην Κόρινθο. Σύμφωνα, πράγματι, με πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν χθες στον ιταλικό Τύπο, τον Οκτώβριο του 44΄στις αρχές του μήνα, οι Ναζί με καταπόντισαν στη διώρυγα ένα τρένο, 40 περίπου βαγόνια με κρατούμενους. Ανάμεσά τους υπήρχαν και 300, ίσως και περισσότεροι, Ιταλοί. (1.600 σύμωνα με το Βιβλίο του Ιταλού Φράνκο Ρομάνο που ήταν ένας από τους ελάχιστους διασωθέντες)
Η νέα αυτή σφαγή που έρχεται να συμπληρώσει τη μακάβρια λίστα με τους αγνοούμενους Ιταλούς στρατιώτες που βρέθηκαν σε ομαδικούς τάφους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως Λεόπολη, Πέρσι και στο Ντούμλιν της Πολωνίας πριν λίγες μόνο μέρες, βρίσκεται ήδη στα χέρια των ανακριτών του Ιταλικού υπουργείου Εθνικής Αμύνης.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Ουνιτά, στοιχεία για την σφαγή δίνει για πρώτη φορά η ελληνική εφημερίδα της Πάτρας ΗΜΕΡΑ, το 1951. Πιο συγκεκριμένα ο δημοσιογράφος Νίκος Πολίτης δημοσιεύει τότε μία συνέντευξη με τον μηχανοδηγό του μοιραίου τρένου Τάκη Παπαγγελόπουλο, ο οποίος και του διηγείται ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Ο μηχανοδηγός, ο οποίος για να ξεπεράσει το σοκ νοσηλεύτηκε αργότερα σε νευρολογική κλινική, περιγράφει την «πτώση» των 120 μέτρων του τρένου με μία μόνο λέξη: Φρίκη!! Σώματα, σίδερα και μαζί εκρήξεις, φαίνεται ότι το τρένο μετέφερε και πυρομαχικά, είναι ότι έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη του.
Πιθανότατα οι δολοφονημένοι στρατιώτες είναι οι επιζώντες της Κεφαλλονιάς, από τον γνωστό αποδεκατισμό των ιταλικών διμοιριών στο νησί.
Λέει ο Τάκης Παπαγγελόπουλος : «…Ήμουν στο Αίγιο εκείνη την ημέρα. Με φωνάξανε να οδηγήσω ένα τρένο με καμμιά σαρανταριά βαγόνια. Μέχρι την Κόρινθο, μου΄ πανε. Δεν ήξερα από πού ήρθε. Σε πολλά βαγόνια είχε ιταλούς αιχμαλώτους. Ήταν πάνω από 250 ίσως θάταν 270-280. ‘Αλλοι κουβεντιάζανε σιγά-σιγά, άλλοι σιγοτραγουδούσανε. Όταν τους είδα στο σταθμό. Στην αρχή δεν ήθελα να πάω. Ήμουν κουρασμένος. Είχα μέρες να κοιμηθώ καλά από την πολλή υπηρεσία. Μα δεν υπήρχε άλλος. Οι Γερμανοί που συνοδεύανε το τρένο φαινότανε βιαστικοί.
Όταν ανεβήκαμε στη μηχανή, κάθησαν δύο κοντά μου με τα όπλα στο χέρι. Σ΄ όλο το ταξίδι, λέγανε, λέγανε… Φαίνεται ότι δεν συμφωνούσαν. Όλο κουβεντιάζανε κι όλο κοιτάζανε ανήσυχα κι απ΄ τις δύο μεριές του δρόμου. Κοντά στην Ακράτα με νοήματα μου ΄δωσαν να καταλάβω ότι η γραμμή σε κάποιο σημείο ήταν χαλασμένη. Εγώ το ΄ξερα αυτό και πέρασα από κει το τρένο με «βήμα πεζού». Κοντεύαμε να φθάσουμε στην Κόρινθο, όταν μου δώσανε διαταγή να τραβήξω για τον Ισθμό. Γνώριζα ότι η γέφυρα ήταν κομμένη κι άρχισα να σκέφτομαι, τι θέλουν να κάμουν. Αυτοί όλο και με πρόσεχαν περισσότερο. Τα πιστόλια δεν τα ΄βαλαν στην τσέπη τους. Καμιά φορά, με μισά ελληνικά που ήξερε ο ένας, με μισά ιταλικά που ήξερε ο άλλος και με χειρονομίες μ΄ έκαναν να καταλάβω τι «καταστροφή» θέλανε να κάμουν. Μου πανε να λιγοστέψω την ταχύτητα για να πηδήξουμε κάτω, όταν θα πλησιάζαμε εκεί που ήταν κομμένη η γραμμή και ν΄ αφήσουμε το τραίνο να πάει στο γκρεμό. Έτσι και έγινε…
…Όταν πήδησα απ΄ τη μηχανή, έτρεξα προς τα πίσω. Έκλεισα τα μάτια μου να μην δω την καταστροφή. Άκουσα την κουτρουβάλα που έκαναν τα βαγόνια. Σκέφτεσαι 120 μέτρα ύψος! Αυτοί οι άνθρωποι, δηλαδή, που ήταν μέσα πήγαν από συγκοπή στον αέρα. Τους Γερμανούς τους έχασα. Άκουσα εκρήξεις, σωστές βροντές. Χώματα να κατρακυλάνε. Έλεγα πως ήρθε η «συντέλεια» του κόσμου…Γύρισα από κει ποδαρόδρομο μέχρι την Πάτρα…»
Από την Πατρινή εφημερίδα ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ
ΤΡΙΤΗ 16.2.1988
Από το Βιβλίο του Ιταλού Φράνκο Ρομάνο «Μια απέραντη αγάπη- Ο τελευταίος πόλεμος στην Ελλάδα 1941-44» -2004
«Οι Γερμανοί δεν παρέλειψαν, εγκαταλείποντας το Ναύπλιο, να αφήσουν ένα ενθύμιο στις 14 Σεπτέμβρη 1944. Έβαλαν νάρκες στο λιμάνι και σε. μερικά σπίτια και στις έντεκα ο αξιωματικός της τελευταίας περιπολίας ανατίναξε το λιμάνι προκαλώντας μερική καταστροφή. Καταστράφηκε το υδραυλικό και αποχετευτικό δίκτυο, με αποτέλεσμα να ξεχυθούν τα λύματα γεμίζοντας για αρκετές μέρες με αηδιαστικές οσμές όλο τον περιβάλλοντα χώρο. ‘Εκαναν όμως και μια άλλη εγκληματική πράξη, κατά τη στιγμή της αναχώρησής τους από την Κόρινθο, στις 3 Οκτωβρίου 1944, στις δώδεκα και τριάντα ακριβώς. Εκκένωσαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους Ιταλούς κρατούμενους και τους εξαπάτησαν λέγοντας ότι θα τους έστελναν πίσω στην Ιταλία μόλις να εγκατέλειπαν την Ελλάδα.
Τους ανέβασαν στο τρένο, σπρώχνοντάς τους για να χωρέσουν όλοι. Στη συνέχεια, οδήγησαν το τρένο -αφού πρώτα τοποθέτησαν νάρκες- πάνω στη γέφυρα. Μόλις κατέβηκε ο οδηγός και οι βοηθοί, το ανατίναξαν. Οι καρότσες έπεσαν στο κανάλι, αναποδογύρισαν και το έφραξαν τελείως. ‘Ηταν μια εκατόμβη νεκρών. Από τούς χίλιους εξακόσιους και περισσότερους στρατιώτες, δε σώθηκε κανένας. Αυτό ήταν το τελευταίο κατόρθωμα του γερμανικού αρχηγείου. Τώρα μπορούσαν να αποχωρήσουν περήφανοι… Ανάμεσα σ’ αυτούς θα ήμουν κι εγώ, αν δεν είχα κατορθώσει να το σκάσω.»
Υ.Γ.(1) Η ανατίναξη του ισθμού έγινε στις 3 Οκτωβρίου 1944
Υ.Γ.(2) Το 1941 οι Άγγλοι ανατίναξαν τις γέφυρες για να καθυστερήσουν τη διέλευση των Γερμανών.Η αποκατάσταση της διώρυγας κράτησε μέχρι το 1948, οπότε έγινε πάλι δυνατή η διέλευση πλοίων.
Υ.Γ.(3) Ο Νέρωνας αποφάσισε το 66 μ.Χ. να πραγματοποιήσει το έργο της διάνοιξης της διώρυγας. Οι εργασίες άρχισαν το 67 μ.Χ. και από τις δυο άκρες (Κορινθιακό – Σαρωνικό), και χρησιμοποιήθηκαν τότε χιλιάδες εργάτες. Την έναρξη των εργασιών έκανε ο ίδιος ο αυτοκράτορας, στις 28 Νοεμβρίου, δίδοντας το πρώτο χτύπημα στη γη του Ισθμού με χρυσή αξίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.