Όπως όλοι γνωρίζουμε σήμερα, ο χαρακτήρας μας δομείται με βάση τα βιώματα τα οποία είχαμε ως παιδιά.
Αν δηλαδή οι εμπειρίες μας ήταν οδυνηρές και οι οικογένεια στην οποία μεγαλώσαμε δυσλειτουργική, τότε μέσα μας, όσα χρόνια και αν περάσουν, θα κρύβεται πάντα ένα μικρό παιδί το οποίο πιθανόν να είναι φοβισμένο, να έχει πονέσει, να έχει απορριφθεί και πολύ συχνά δυστυχώς, εγκαταλειφθεί ακόμη και από εμάς τους ίδιους.
Εμάς, τους ενήλικους πλέον εαυτούς που προκειμένου να μην θυμόμαστε ότι αρνητικό έχουμε βιώσει στο παρελθόν, προκειμένου να μην πονέσουμε ξανά, κάνουμε ένα Delete και διαγράφουμε τα πάντα.
Την παιδική μας ηλικία, τον πόνο, τη θλίψη, τη μοναξιά, την εγκατάλειψη και το χειρότερο; Μαζί με όλα τα παραπάνω διαγράφουμε και το μικρό εκείνο παιδάκι που ήμασταν κάποτε.
Εκείνο το μικρό παιδάκι, που είχε και εξακολουθεί να έχει τόσο μεγάλη ανάγκη απο αγάπη, προσοχή και φροντίδα και που χρόνια τώρα θρηνεί για την παραμέληση και τη μη κάλυψη των αναγκών του.
Βαθιά και επώδυνα συναισθήματα τα οποία χωρίς να το περιμένουμε και σίγουρα χωρίς να το καταλαβαίνουμε.. έτσι ξαφνικά.. βρίσκουν μια μικρή χαραμάδα ανοιχτή… ξεχύνονται άτσαλα στο φώς και μας δημιουργούν τα ίδια βαθιά και οδυνηρά συναισθήματα, όπως τότε…
Θυμάσαι;
Είναι τότε που ο σύντροφος σου σε άφησε;
Ή μήπως τότε που μιλούσε με κάποια άλλη ιδιαιτέρως θερμά και ένιωσες το στομάχι σου να σφίγγεται κόμπος;
Μήπως είναι τότε που η φίλη σου ήρθε στη συνάντηση σας με το υπέροχο ηλεκτρίκ φόρεμα της και εσύ ένιωσες τόσο, μα τόσο λίγη μπροστά της;
Η μήπως είναι την άλλη φορά που ένιωσες αόρατη/τος, ανάμεσα στην παρέα σου; Σαν κανένας να μην σε έβλεπε και κανένας να μην νοιαζόταν για σένα;
Ναι… αυτές και τόσες άλλες καταστάσεις, πυροδοτούν συναισθήματα τα οποία ανήκουν σε εκείνο το μικρό παιδάκι που παράτησες πίσω, μαζί με όλα τα οδυνηρά συναισθήματα που το συνόδευαν.
Εκείνο το μικρό παιδάκι που άφησες πίσω να παλεύει μόνο, νομίζοντας πως έτσι θα ξέφευγες από τον πόνο.
Είναι όμως το ίδιο μικρό παιδάκι, που κλαίει μέσα σου, κάθε φορά που νιώθεις πως μένεις έξω από την παρέα, κάθε φορά που νιώθεις ανεπιθύμητη ή μη σημαντική. Κάθε φορά που ο σύντροφος σου σε κάνει να νιώθεις ανασφάλεια.
Δεν είσαι εσύ, ο ενήλικας εαυτός, είναι εκείνο το μικρό παιδί μέσα σου, που με ακάλυπτες ανάγκες από τότε, επανέρχεται και ζητά την κάλυψη τους στο σήμερα.
Είναι το ίδιο παιδί που επιτίθεται άτσαλα όταν θίγεται ή που μαζεύεται στην θέση του όταν θυμώνει, αδυνατώντας να αμυνθεί ή που δειλιάζει και ντρέπεται να διεκδικήσει όσα τιου αξίζουν.
Και τι κάνεις εσύ τότε;
Αλήθεια το άκουσες ποτέ; Το αγκάλιασες; Του έδειξες κατανόηση;
Όχι… η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν το άκουσες. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν το έσφιξες πάνω σου, όταν απεγνωσμένα το σώμα του διψούσε για μια αγκαλιά, μια κουβέντα απλή, όπως το «είμαι εδώ για σένα».
Έτσι, νομίζοντας πως το κενό είναι του ενήλικα εαυτού, αναζητούσες αυτήν την αγκαλιά και την αγάπη μέσα από κάποιον άλλον. Μέσα από κάποιον που ή δεν στην έδινε και σε άφηνε στο τίποτα, ή στην έδινε πρόσκαιρα και μετά από λίγο σε άφηνε και πάλι ακάλυπτη με μια πικρία στην ψυχή που παρέμενε κενή.
Και ξέρεις γιατί; Γιατί το κενό, γεμίζει από μέσα.
Γιατί εκείνο που έκλαιγε και αναζητούσε φροντίδα ήταν το πληγωμένο παιδί μέσα σου και εσύ ζητούσες από κάποιον άλλον να το δει, τη στιγμή που εσύ ο ίδιος δεν το έβλεπες καν.
Έτρεχες πίσω από κάποιον άλλον για να πάρεις όλα όσα του λείπουν, αδυνατώντας να σκεφτείς πως ο μόνος που μπορεί να το σώσει, είσαι εσύ ο ίδιος.
Αυτή είναι λοιπόν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι ενήλικες σήμερα. Να συνδεθούν συνειδητά με το εσωτερικό τους παιδί να το δουν, να το αγκαλιάσουν και να το φροντίσουν, ώστε να πάψει να προκαλεί προβλήματα στο σήμερα και στις σχέσεις τους.
Να του καλύψουν όλες εκείνες τις πρώιμες και ανικανοποίητες ανάγκες και να το κάνουν να νιώσει αγαπητό και ασφαλές.
Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με το να κοιτάξουμε και να συνδεθούμε πραγματικά με αυτό που κάποτε ήμασταν και βιώσαμε.
Αυτό επιτυγχάνεται με το να αγκαλιάσουμε και να φροντίσουμε εμείς στο σήμερα, εκείνο το μικρό αφρόντιστο παιδάκι που ακόμη κλαίει βαθιά μέσα μας.
Σεμινάρια για το Εσωτερικό μας παιδί…
Πηγή:https://boro.gr/253572/to-esoteriko-paidi-mesa-mas-pos-pyrodotei-kriseis-anasfaleias/
Ανδριάνα Γεροντή
Ξεκίνησα τις σπουδές μου στον τομέα της Ψυχολογίας στο Luton University της Αγγλίας και συνέχισα στο SouthEastern College στην Ελλάδα. Εκπαιδεύτηκα στον Συντονισμό Ομάδων Σχολών Γονέων, στις Διαταραχές Λόγου, στις Μαθησιακές Δυσκολίες, στην Χοροθεραπεία για Ενήλικες (Laban Analysis) και Κινητική Θεραπεία για παιδιά (Veronica Sherborne.) Εχω κάνει εκπαιδεύσεις στην Κλινική Ψυχοπαθολογία sτην Συνθετική Ψυχοθεραπεία, στην Ομαδική Αναλυτική Ψυχοθεραπεία, την Ατομική και Οικογενειακή Συστημική Αναπαράσταση, στην Κλινική Ύπνωση, την θεραπεία της άδειας καρέκλας (Gestalt Therapy), στο Body Mirror System, στο Theta Healing Level 1 και 2 στο PECS (Σύστημα Επικοινωνίας Μέσω Ανταλλαγής Εικόνων) και είμαι πιστοποιημένη Συμβουλος του Αριστον Τεστ. (Τεστ Επαγγελματικού Προσανατολισμού) Μέσα από τη γνώση που απέκτησα απο τις εκπαιδεύσεις μου, δημιούργησα τη Μέθοδο «Από Πιόνι Βασιλιάς» μέσω της οποίας μπορεί κάποιος να δουλέψει και να λύσει, θέματα Αυτοπεποίθησης. Στόχος μου είναι να βοηθήσω τους ανθρώπους να κατανοήσουν τον εαυτό τους και να έρθουν σε επαφή με την απίστευτη δύναμη που κρύβουν μέσα τους, ώστε να οδηγηθούν σε ένα κόσμο αγάπης, αποδοχής και κατανόησης. Κάτι που όλοι έχουμε ανάγκη και δικαιωματικά αξίζουμε!
Πηγή: https://www.kethesy.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.