Τ΄ΟΝΕΙΡΟ!

Του Κυριάκου Δοσαρά

Ο δικός μου τόπος

καθρεφτίζεται στην αρυτίδωτη θάλασσα

και φτιάχνει τις ξανθές του μπούκλες

στο ξαστέρωτο τ ' ουρανού.

Ο δικός μου τόπος

πιάνει το τραγούδι αντάμα με τους γλάρους,

πίνει δροσερό κρασί στην κάψα του Αυγούστου

και σεργιανίζει με λευκό μαντίλι στο λαιμό

καμαρωτός απάνου σε ξύλινο σκαρί.

Ίσως γι ' αυτό κίνησα

- από μικρό παιδί - 

να σκαλίζω στίχους 

στα σώψυχα της αμμουδιάς του.

Ο δικός μου τόπος είναι τ ' όνειρο

που τι τα θές και τα γυρεύεις,

πότε με σφαλιστά τα μάτια

και πότε με ορθάνοιχτα,

εκεί μπροστά σου στέκεται

και σ ' αγναντεύει.