Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*
Και είπε ο Μέγας Βασίλειος: "οι φύλακες άγγελοι της ζωής μας με περισσότερη αφοσίωση παραμένουν κοντά σε εκείνους που έχουν καθαρθεί με τη νηστεία".
Για να γίνει όμως σωστά μια νηστεία, θα πρέπει να καθάρουμε και τον εσωτερικό μας κόσμο. Ναι μεν να νηστεύουμε από φαγητό, αλλά να νηστεύουμε και από ψυχικά αμαρτήματα. Όπως είναι οι δόλιες πράξεις, οι μοχθηρές σκέψεις, τα ανιστόρητα λόγια και η κακεντρέχεια.
Η νηστεία αφορά και την εσωτερική γαλήνη και κάθαρση. Τι να το κάνω εγώ, να σταυροπροσκυνάω συνεχώς, να κάνω μετάνοιες και τελικά όχι μόνο να είμαι δυσάρεστος προς τους συνανθρώπους μου αλλά, να άγομαι και να φέρομαι σαν αντικοινωνικό και εχθρικό προς τους συνανθρώπους μου ον.
Για να καθαρθούμε δεν είναι εύκολο. Πρέπει το πνεύμα να υπερισχύσει του σώματος. Πρέπει οι δυνάμεις του νου να είναι τόσο συγκεντρωμένες και αφοσιωμένες σε αυτό που γίνεται ώστε να βοηθηθούμε και να γίνουμε απυρόβλητοι. Πρέπει να το νοιώθουμε. Παρατηρούμε συμπεριφορές "εξαίρετων χριστιανών" να παραβατούν στη διάρκεια του βίου τους. Σίγουρα δεν θα γίνουμε άγιοι. Η ζωή αυτή μας κάνει να δοκιμαζόμαστε σκληρά σε πολλά επίπεδα και να μαρτυρούμε επαναλαμβανόμενα. Όμως, τι πιο ενάρετο από την προσπάθεια να καθαρθούμε σε λόγο και έργο.
Ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω; Μα δεν κρίνω. Απλά παρατηρώ. Παρατηρώ το ότι στις εκκλησίες μπαίνουν μεγάλης ηλικίας άνθρωποι ως επί το πλείστον. Και αναρωτιέμαι. Οι νεότεροι που βρίσκονται; Βρίσκονται απομονωμένοι στον εσωτερικό κόσμο της αδιαφορίας. Αδιαφορούν για το τι ψυχή θα παραδώσουν. Μα το ζητούμενο είναι να μπορέσουμε να ζήσουμε μια ενάρετη ζωή, μια ζωή που θα μας οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια. Τα μονοπάτια της αγάπης, της ανιδιοτέλειας, της ανταπόδοσης και της προσφοράς. Και το μεγαλύτερο και πιο αξιοθαύμαστο ζητούμενο είναι να τα κατανοήσουμε όλα αυτά πριν μας τα απαιτήσουν. Σαν έναν νέο αυτοπροσδιορισμό. Με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα. Μόνο αν κατανοήσουμε το ότι είναι τα πάντα προσωρινά και ότι εμείς είμαστε μια πνοή που κάποτε θα έρθει ο καιρός και δεν θα βγαίνει, μόνο τότε.
Η ανάγκη κάνει το άνθρωπο να στραφεί προς αυτή την κατεύθυνση. Η απόγνωση. Το αδιέξοδο.Τότε είναι που ζητάμε. Όμως είμαστε ικανοί να πάρουμε; Είμαστε ικανοί να δεχτούμε τα δώρα που μας γίνει η κάθαρση; Και τότε τι; Οι φύλακες άγγελοί μας δεν θα μας αφήσουν να χαθούμε στη δύνη. Οι φύλακες άγγελοί μας είναι πάντα μαζί μας και μας φροντίζουν. Απλά χρειάζεται κι εμείς να το ανταποδώσουμε με κάποιον τρόπο. Και η ανταπόδωση συνίσταται στην τροφή της ψυχής. Δώστε της καλές και όμορφες σκέψεις, βιβλία να τραφεί, συναισθήματα να γιατρευτεί και αγάπη για να αντέξει.
Η ψυχή μας είναι το όλον που μας χαρακτηρίζει. Η ψυχή μας ευφραίνεται όταν κάνουμε μια καλή πράξη, όταν προσφέρουμε. Και το μόνο που έχει ανάγκη είναι η ισορροπία. Μεταξύ πνεύματος και σώματος. Έτσι μόνο θα βρούμε την γαλήνη και θα αισθανθούμε νηφάλιοι ώστε να ελέγχουμε τα λόγια και τα έργα μας.
*Πολιτικός Επιστήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.