''ΠΙΣΩ ΑΠ΄ ΤΟΝ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΘΡΕΠΤΗ''!

Από την ποιητική συλλογή ''Τέσσερις ἐποχές κι ἄλλη μιὰ ἄνοιξη'' του Αριστείδη Καραπανάγου

 

Ἡ συνωμοσία ἦταν ἔκδηλη

ἀρκεῖ νὰ ἔβλεπες τὰ πρόσωπά τους καὶ θὰ καταλάβαινες

ἂν ὅμως μίλαγε θὰ τὸν κορόιδευαν

θὰ’ πρεπε νὰ σπάσει τὸν καθρέφτη τῆς ἱστορίας

ἢ νὰ σιωπήσει…

Μωυσῆς Μαρδοχάι Λεβὶ, Alois, οἱκογένεια Ρότσιλντ,Ροκφέλερ, Παγκόσμιοι πόλεμοι, ἐπαναστάσεις…

Τί ζητοῦσαν ὅλοι στὸ ἴδιο στρατόπεδο ν’ ἀνταμωθοῦν;

Θὰ’ πρεπε νὰ μάθει, ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό του

μὰ στὰ παιδιά του ν’ ἀφήσει τὴν ἀλήθεια

τώρα ποὺ γνώριζε τὸ ἀρχαῖο σχέδιο

θὰ’ ταν ἀνόητο νὰ τὸ ψελλίσει δίχως φόβο

Σκέφτηκε νὰ γράψει αὐτὸ τὸ ποίημα: 

Ἡ ὥρα ἦταν ἑπτὰ ὅταν ξύπνησε

Σηκώθηκε φουρκισμένος μὲ τὸ ὄνειρο στὰ χέρια

Πήγε στὸ σαλόνι, ξεκόλλησε τὸν μεγάλο καθρέφτη, 

βγῆκε ἔξω

Τὸν ἀκούμπησε στὸ χῶμα ὅπως ἀκουμποῦν

οἱ τρελοὶ τὸ σῶμα τους στὸν ἥλιο

Ὁ οὐρανὸς χαμήλωσε στὰ πόδια του

Ἄρχισε νὰ χορεύει πάνω καὶ νὰ τραγουδᾶ

>> Ἡ γῆ πιὰ θὰ’ ναι ὁ οὐρανός μου, εἶπε

Κανεὶς δὲν ἦταν ἐκεῖ νὰ ἀκούσει

Στὸ τέλος ἔσπασε ὁ καθρέφτης.