ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ: ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΚΑΚΟ!

Της Ειρήνης-Μαρίας Σταματοπούλου

Ημιμάθεια, σημαίνει γνωρίζω κάτι ημιτελώς, ανεπάρκεια γνώσεων, ψευτομόρφωση. Η κοινωνία μας δέχεται ένα από τα πιο ισχυρά πλήγματα. Πλήγμα που οι καταστροφικές συνέπειές του δεν είναι άμεσα ορατές, που οι συνέπειές του ξεπερνάνε την αντίληψή μας. Τι χειρότερο από το να γνωρίζουμε κάτι χωρίς όμως να το γνωρίζουμε; Ζούμε δηλαδή σε μια ψευδαίσθηση. Γνωρίζουμε τα πάντα χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα.

Η ημιμάθεια είναι ένα είδος φασισμού. Αυτό γιατί μέσω της ψευτομόρφωσής μας και νομιζόμενοι λόγω της ψευδαίσθησης ότι έχουμε πάντα δίκιο και ότι τα ξέρουμε όλα, προσπαθούμε να επιβληθούμε. Πριν μιλήσουμε καλό θα ήταν να ακούσουμε. Δεν είναι τυχαίο που έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Ο διάλογος πολλές φορές έχει και αντίλογο, ο αντίλογος δεν είναι παρά η ώθηση προς το άκουσμα του διαφορετικού. Ο διάλογος είναι η γέφυρα που ενώνει τις δύο όχθες ενός ποταμού. Που ενώνει ανθρώπους.

Το να γνωρίζεις κάτι χωρίς να το γνωρίζεις είναι το μέγιστο κακό που απειλεί την ψυχική σου υγεία. Θα το πω απλά. Η ημιμάθεια σε φανατίζει. Έχοντας διαμορφώσει μια άποψη που δεν την έχεις ψάξει σφαιρικά και πολύπλευρα, την υιοθετείς μόνο και μόνο επειδή σου άρεσε σαν άκουσμα. Γλύκανε τα αυτιά σου και βόλεψε τη συμπεριφορά σου. Έχεις δικαίωμα βέβαια να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά αυτό το δικαίωμα πρέπει να το περιορίσεις γιατί δεν είσαι μόνος σου. Επομένως ο φανατισμός που σου προκαλεί η ημιμάθεια οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές. Βλέπε τριγύρω σου.

Όλοι είναι πιο ευέξαπτοι και οξύθυμοι όταν ανοίγουν ένα θέμα συζήτησης που έχει διαφορετικές απόψεις. Δοκίμασε το εξής: μάζεψε την παρέα σου και ξεκίνα να συζητάς για το φλέγον θέμα της μετανάστευσης. Θα ακούσεις πολλές απόψεις. Οι απόψεις όμως αυτές προέρχονται από έρευνα; Έχουν ψάξει όσοι τοποθετήθηκαν για την ιστορία του ζητήματος, για το είναι αυτών των ανθρώπων; Αν ναι είστε σε καλό δρόμο, αν όχι θα παρατηρήσεις ότι το κλίμα της συζήτησης θα ανάψει. Κι αυτό γιατί μίλησαν όσοι γνωρίζουν κάτι ανολοκλήρωτα και έχουν διαμορφώσει μια άποψη ανολοκλήρωτη. Καταλήγουμε λοιπόν ότι η ημιμάθεια είναι ένα πρόβλημα που δημιουργεί εντάσεις και που αποσυντονίζει τη σκέψη.

Τρεις είναι οι μέθοδοι με τις οποίες μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα. Ή θα αναζητήσεις το γιατί και θα ανατρέξεις στο παρελθόν, ή θα αναζητήσεις το πώς και θα ανατρέξεις στο μέλλον ή θα επικεντρωθείς στο παρόν. Και οι τρείς μέθοδοι έχουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τους. Το ποια μέθοδο θα επιλέξεις εξαρτάται καθαρά από εσένα. Η απάντηση και η λύση βρίσκεται μέσα σου.

Γιατί υπάρχει η ημιμάθεια; Γιατί έχουμε συνηθίσει, ειδικά οι νεότερες γενιές, στην εύκολη λύση και στη μασημένη τροφή. Γιατί δεν εκτιμούμε την πληθώρα γνώσεων που υπάρχει τριγύρω μας, προνόμιο που πρόγονοί μας ποτέ δεν απόλαυσαν. Πρόγονοί μας, που διψούσαν για μάθηση, προτιμούσαν να μην φάνε το γλυκό της βδομάδας που δικαιούνταν ώστε να μαζέψουν λεφτά να αγοράσουν ένα βιβλίο. Κι εσύ που έχεις τόσα βιβλία μπροστά σου κάθεσαι και βλέπεις τηλεόραση.

Πώς δημιουργήθηκε η ημιμάθεια; Από τη συμπεριφορά σου μέχρι τώρα και από το γεγονός ότι η τεχνολογία μας έχει αποβλακώσει. Την τεχνολογία πρέπει να την δεις με άλλο μάτι. Με αυτό που θα σε βοηθήσει, που θα την χρησιμοποιείς ώστε να μάθεις περισσότερα, ώστε να δεις τι συμβαίνει τριγύρω σου και ώστε να κινητοποιηθείς με τον χι ψι τρόπο που εσύ θες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξεις τη μελλοντική σου συμπεριφορά. Μικρές μικρές πράξεις και μικροαλλαγές στην συμπεριφορά σου αλλάζουν συλλήβδην και τον τρόπο που βλέπεις την κοινωνία. Τόλμησε να δράσεις.

Όσον αφορά το παρόν η ημιμάθεια μπορεί να αντιμετωπιστεί καταρχήν κατανοώντας την σαν έννοια και μαθαίνοντας τις συνέπειες αυτής. Αν δεις ότι η ημιμάθεια είναι όντως ένα καταστροφικό λιθαράκι σε όλο αυτό τον πανικό που βλέπεις έχεις κάνει ήδη το πρώτο βήμα να την εξαλείψεις. Αυτό που έχεις να κάνεις μετά είναι να ερευνάς. Διαμόρφωσε κάθε άποψη σου αφού εξετάσεις τον λόγο και τον αντίλογο, αφού εξετάσεις όλες τις μεριές. Όλα έχουν τη δικιά τους αλήθεια και το δικό τους δίκιο.

Το θέμα είναι τι ταιριάζει με σένα, τι ταιριάζει σε σένα. Το οποίο μην περιμένεις να είναι το ίδιο. Όσο αλλάζουν και οι συνθήκες αλλάζει και ο άνθρωπος. Είμαστε μια δεξαμενή που περιέχει όλα τα συναισθήματα, τόσο τα θετικά όσα και τα αρνητικά. Στην επιφάνεια βγαίνουν όσα μας προκαλούν να βγάλουμε και όσα μένουν στο παρασκήνιο είναι όσα η καλλιέργειά μας επιτρέπει τη διαμονή τους εκεί.

«Κάποτε ήταν ένας νέος που είχε χαθεί μέσα σε ένα μεγάλο δάσος. Προχωρούσε με σκοπό να βρει τον δρόμο του, ήταν ολομόναχος. Στον δρόμο του συνάντησε μια διασταύρωση, δεν ήξερε ποιόν δρόμο να επιλέξει. Τα μονοπάτια φαίνονταν ίδια, δεν ήξερε όμως που οδηγούσε το καθένα. Ξαφνικά συνάντησε έναν κύριο στην ηλικία της γενιάς του πατέρα του και δεν δίστασε να τον ρωτήσει: «Συγγνώμη κύριε, έχω χαθεί, ποιόν δρόμο να επιλέξω;». Ο κύριος λοιπόν του απάντησε «Εσύ θα επιλέξεις, πάντως από εκείνον τον δρόμο μην πας, γιατί από εκεί έρχομαι.». (χάριν της ιστορίας, μην κάνεις τα ίδια λάθη, είναι μια τρύπα στο νερό).

Πηγή: http://enallaktikidrasi.com