Χριστίνα Ζαμπούνη
Σ' ένα ιδανικό πλάνο του μυαλού μου, θα ήθελα όλα να ήταν αλλιώς...
Να μπορούσα να σε ξεκλειδώσω μ' ένα χαμόγελο...
Να σε αγγίξω με μια λέξη...
Να σε κάνω να νιώσεις τυχερός μ' ένα βλέμμα...
Να μπορούσα να σε βγάλω απ' το καβούκι σου μ' ένα «σ' αγαπώ...»
Να κλείσω τις πληγές σου μ' ένα χάδι...
Να ξορκίσω τους φόβους σου με μια αγκαλιά...
Να μπορούσα να κλέψω στιγμές μαζί σου κι ας τις ξεπλήρωνα με πόνο.
Να μπορούσες να δεις τι νιώθω. Και είναι -στ' αλήθεια- τόσα πολλά!
Δεν με νοιάζει το τέλος μας. Όποιο κι αν είναι...
Μαζί σου ένιωσα κι αυτό μου φτάνει ...
Ξαναγύρισα στη ζωή!
Ξαναβρήκα μάτια που κοιτούν και νιώθουν! Κι ας ραγίζουν, φτάνει που κοιτούν!
Βλέπω ξανά τον ήλιο, τα βουνά, τα λουλούδια, το φεγγάρι...και νιώθω τύχη κι ευλογία!
Ξύπνησε η γυναίκα, μέσα μου, που κι αν υπήρχε, δεν ζούσε, βυθισμένη στα σκοτάδια, αγκαλιά με τους δαίμονές της!
Μια γυναίκα που ερωτεύτηκε ξανά, την ίδια τη ζωή! Εξαιτίας σου...
Μια γυναίκα που έχει ανάγκη ν΄αγαπήσει, μα και ν' αγαπηθεί!
Χρειάστηκε να συμβιβαστώ με τα σκοτάδια μου και να χάσω την αίσθηση του χρόνου, που αμείλικτα μου έκλεβε ζωή, ώσπου να καταλάβω τελικά, πως η ζωή έχει αξία, μόνο όταν μπορείς και νιώθεις!
Μόνο όταν αγαπάς! Ακόμη κι αν δεν αγαπιέσαι...
Ξύπνησα από τον λήθαργο που η μοίρα μ' είχε καταδικάσει και μπορώ και αγαπάω ξανά!
Μπορώ το «λίγο» σου, να το κάνω «πολύ». Το «τίποτα» να το κάνω «τα πάντα».
Ελευθερώθηκα και πέταξα! Κι αυτό, σου το οφείλω αδιαπραγμάτευτα!
Σ ένα ιδανικό πλάνο της καρδιάς, θα ήθελα όλα να είναι αλλιώς...
Όλα, εκτός από σένα!!
Αφιερωμένο στην «Κ».
Πηγή: https://www.ewoman.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.