Ευδοκία Σταυρίδου, Συγγραφέας-Σκηνοθέτης
Φεγγάρια του καλοκαιριού
Κοχύλια και βότσαλα
Αρμύρα οι ανάσεςΤα φεγγάρια του καλοκαιριού
τραγουδούν τον έρωτα
κι ο ήλιος τον φωτίζει
Βήματα εραστών στην άμμο
άλλοτε χαράζονται βαθιά
κι άλλοτε τα παίρνει το κύμα
Το χαμόγελο των ματιών
ζωγραφίζει την ψυχή…
Ερωτόλογα
Σε κοιτάζω και χάνομαι μέσα σου
Ακόμα και στη σιωπή σου σ’ ακούωνα μου ψιθυρίζεις ερωτόλογα
Στα κύματα σου απάνω γεννιούνται τα όνειρα
Κι εσύ τ’ αγκαλιάζεις
και τ’ αποθέτεις στην ακτή
«Ήρθε», λες, «η ώρα να πραγματωθούν»
Σε κοιτάζω και χάνομαι μέσα σου
Κι όταν είμαι μακριά σου μου λείπεις
Ευλογημένα βήματα
Πόσα ευλογημένα βήματα έχει αγκαλιάσει τρυφερά με τα ακροδάχτυλά της.
Πόσες ευχές, πόσα παράπονα κλείνει στα βάθη της.
Πόσα δάκρυα φυγαδεύει ακούραστα σε μέρη που δεν υπάρχει πόνος.
Πόσα φιλιά, πόσες αγκαλιές μετράει στα κύματά της.
Πόσα ταξίδια του νου και του βλέμματος δεν έχει χαρίσει στους προσκυνητές της.
Και τα βράδια κρυφά σιγομιλάει με τα βότσαλα κι απαριθμεί τους καημούς του ανθρώπου.
Στις θάλασσες μας
Στις θάλασσες που αποθέσαμε τα όνειρά μας να ταξιδέψουν μακριά για να γυρίσουν κοντά μας πιο δυνατά
Που εμπιστευθήκαμε τα δάκρυά μας κι όμοια μαργαριτάρια τα απόθεσε στον βυθό της
Που προσευχηθήκαμε με το κεφάλι σκυμμένο αναγνωρίζοντας το εφήμερό μας
Στις θάλασσες που μας αγκάλιασαν χωρίς επίκριση και δεύτερες σκέψεις
Στις θάλασσες που νιώσαμε την ολότητά μας
Πόσες ευχές, πόσα παράπονα κλείνει στα βάθη της.
Πόσα δάκρυα φυγαδεύει ακούραστα σε μέρη που δεν υπάρχει πόνος.
Πόσα φιλιά, πόσες αγκαλιές μετράει στα κύματά της.
Πόσα ταξίδια του νου και του βλέμματος δεν έχει χαρίσει στους προσκυνητές της.
Και τα βράδια κρυφά σιγομιλάει με τα βότσαλα κι απαριθμεί τους καημούς του ανθρώπου.
Στις θάλασσες μας
Σ’ εκείνες τις θάλασσες που βυθιστήκαμε σαν τα μικρά παιδιά με καθαρή
ψυχή και τα μάγουλα κατακόκκινα από ενθουσιασμόΣτις θάλασσες που αποθέσαμε τα όνειρά μας να ταξιδέψουν μακριά για να γυρίσουν κοντά μας πιο δυνατά
Που εμπιστευθήκαμε τα δάκρυά μας κι όμοια μαργαριτάρια τα απόθεσε στον βυθό της
Που προσευχηθήκαμε με το κεφάλι σκυμμένο αναγνωρίζοντας το εφήμερό μας
Στις θάλασσες που μας αγκάλιασαν χωρίς επίκριση και δεύτερες σκέψεις
Στις θάλασσες που νιώσαμε την ολότητά μας
Στις θάλασσες μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.