Βασίλης ΣτεφανακίδηςΗ κυβέρνηση πιάνοντας το σφυγμό της κοινωνίας για το κοινό περί δικαίου αίσθημα, δηλώνει πως θα προχωρήσει σε αυστηροποίηση των ποινών σε μια σειρά από τέτοια εγκλήματα, αναμορφώνοντας εκ νέου τους ποινικούς κώδικες οι οποίοι είχαν αλλάξει λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του Ιουλίου του 1919.
Αλλαγές που ελάφρυναν τους ποινές έκτισης για μια σειρά από αδικήματα και οι οποίες έδωσαν νωρίτερα τα αποφυλακιστήρια σε πολλούς κρατούμενους.
Η ζωή όμως έρχεται να αποδείξει πως μπούσουλας στις αλλαγές δεν μπορεί να είναι μόνο ο στόχος της αποσυμφόρησης των φυλακών και πως όλα τα εγκλήματα δεν είναι ίδια για να τυγχάνουν γενικών ρυθμίσεων.
Προφανώς και οι ειδικοί επιστήμονες και οι ποινικολόγοι που εισηγούνται τις αλλαγές δεν μπορούν να λειτουργούν ούτε αντιεπιστημονικά ούτε απλά και μόνο για να ικανοποιήσουν την κοινή γνώμη.
Ο απλός πολίτης όμως έχει και ευλόγως κάποιες απορίες οι οποίες κάποια στιγμή πρέπει να απαντηθούν.
Όπως για παράδειγμα, τι νόημα έχει ονομαστική ποινή της κάθειρξης όταν στην πράξη αυτό που ισχύει είναι ο εγκλεισμός για τα 2/5 ή τα 3/5 της ποινής που ορίζει το δικαστήριο με βάση το νόμο;
Ποια λογική επιβάλλει αυτές τις εκπτώσεις; Και εν πάση περιπτώσει ας μειωθεί εξ αρχής η ποινή για το κάθε έγκλημα κι όταν το δικαστήριο αποφασίζει κάθειρξη για παράδειγμα 10 χρόνων, ο καταδικασθείς να κάθεται μέσα 10 χρόνια τελεία και παύλα.
Τι νόημα έχει να επιβάλλονται ισόβια δεσμά σε κάποιον που προφανώς έκανε ένα βαρύ έγκλημα αλλά στο τέλος να αποφυλακίζεται στα 16 χρόνια; Κι είναι άραγε αυστηροποίηση αυτό που σκέφτονται τώρα, να τα κάνουν τα 18 από 16;
Ας αποφασισθεί για να μην παίζουμε με τις λέξεις, πως καταργούνται τα ισόβια και η ανώτατη ποινή ακόμα και για τα ειδεχθέστερα των εγκλημάτων είναι τα 18 χρόνια!
Από την άλλη, τώρα που εκ νέου η επιτροπή των ειδικών μελετά τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα, μήπως είναι ευκαιρία να δει και ορισμένα άλλα θέματα που χρήζουν προσοχής;
Για παράδειγμα υπήρχε διάταξη στον ποινικό κώδικα που προέβλεπε πως αν ένας αλλοδαπός καταδικασθεί για κακούργημα, τότε μετά την έκτιση της ποινής απελαύνετο και δεν είχε το δικαίωμα εισόδου στη χώρα δια παντός.
Η διάταξη αυτή έχει καταργηθεί και κατά συνέπεια όσοι αλλοδαποί εκτίουν τις ποινές τους ( ναι αυτές με τα 2/5 ή 3/5 της ονομαστικής) βγαίνουν και συνεχίζουν να ζουν ανάμεσα μας.
Να υποθέσω πως όντως όλοι αυτοί, με τον εγκλεισμό τους έχουν σωφρονισθεί και αποδίδονται “καθαροί” στην κοινωνία;
Αν είναι έτσι όμως γιατί στις περισσότερες φορές τους ξαναπιάνουν και πάλι για κακουργηματικές πράξεις;
Στο σημείο αυτό να πούμε πώς στις ελληνικές φυλακές το 53% των κρατουμένων είναι αλλοδαποί δηλαδή σχεδόν 5.000 άτομα τα οποία με την προηγούμενη διάταξη θα έπρεπε να απελαθούν μετά την αποφυλάκιση τους, τώρα σταδιακά εντάσσονται και πάλι στην ελληνική κοινωνία και υποθέτω τους περισσότερους δεν τους περιμένει κάποια οικογένεια και κάποια δουλειά που θα τους βοηθήσει να αφήσουν πίσω τις παλιές κακές συνήθειες.
Γιατί λοιπόν να μην επανέλθει εκείνη η διάταξη της απέλασης;
Επίσης διαχρονικά στον ελληνικό δημόσιο βίο έχουμε δει δικηγόρους να εμπίπτουν σε κακουργηματικές πράξεις και να καταδικάζονται σε κάθειρξη.
Όταν λοιπόν εκτίσουν την όποια ποινή τους έχει επιβληθεί -κι είναι δεκάδες οι περιπτώσεις, επανέρχονται στην κοινωνία καθαροί και μπορούν να ασκούν κανονικά το επάγγελμα τους και να είναι συλλειτουργοί στην απόδοση δικαιοσύνης!
Δεν τους αφαιρείται η άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος όπως το ίδιο συμβαίνει και με γιατρούς που συλλαμβάνονται για δωροληψία κι είναι ενδεχομένως μια ακόμα παγκόσμια πρωτοτυπία για την οποία δεν μπορούμε να νοιώθουμε περήφανοι!
Πηγή: https://www.protothema.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.