Σπύρος Σταθάτος
Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Συνηθισμένο φαινόμενο στους ανθρώπους, να κάνουν το άσπρο –μαύρο και να παρουσιάζουν την ιστορία κατά τον τρόπο που εκείνοι θέλουν (ή που τους βολεύει). Μια τέτοια ιστορία είναι και η δική σου. Η ιστορία μιας γυναίκας που όλοι «φεύγουν από την ζωή της». Μιας γυναίκας που πέφτει σε άχρηστους (για να μην πω την γνωστή λέξη που αρχίζει από Μ) άντρες που δεν μπορούν να την καταλάβουν και στο τέλος την αφήνουν μόνη της.
Δεν αντιλέγω ότι μπορεί να είχες ατυχίες στην ζωή σου, αυτό συμβαίνει σε όλους (άντρες και γυναίκες). Στην τελευταία σου όμως ιστορία, αυτό δεν κολλάει. Δεν βρέθηκε ένας ακόμη άντρας να σε εγκαταλείψει. Αντίθετα βρέθηκε κάποιος που σε έκανε να νιώσεις ξεχωριστή και ποθητή, όπως δεν σε είχε κάνει να νιώσεις κανένας μέχρι τώρα.
Βρέθηκε ένας άντρας που εσύ η ίδια τον αποκαλούσες άντρα της ζωής σου και τον θεωρούσες ιδανικό για σένα. Που ήταν διατεθειμένος να επουλώσει όλα σου τα τραύματα αν το άφηνες και να βαδίσετε μαζί χέρι-χέρι σε μια κοινή ζωή. Ένας άντρας που ήταν σύντροφος-φίλος-εραστής και είχε όλα αυτά που σε έκαναν να νιώθεις χαρούμενη και ευτυχισμένη. Που προσπάθησε να σε απαλλάξει από τα σκοτάδια σου και να σε θεραπεύσει από αυτά, γιατί είχε μάθει στη ζωή του να ΔΙΝΕΙ.
Τι έκανες εσύ για όλα αυτά «γλυκιά μου»; Πώς εξαργύρωσες όλη αυτή την προσπάθεια; Με ένα μεγαλοπρεπές άδειασμα αυτού του τόσο σπουδαίου (κατά τα λεγόμενά σου) ανθρώπου, στην πρώτη κρίσιμη στιγμή. Εκεί φάνηκες ανέτοιμη, εξοργιστικά αμφιθυμική και ανώριμη, παρά την ηλικία σου.
Αξίωνες λοιπόν από αυτό τον άνθρωπο μετά από τέτοιο άδειασμα, να μείνει δίπλα σου ενώ το μόνο που πραγματικά σε ένοιαζε είναι ο εαυτός σου και πώς θα τον ξαναβρείς (αδιαφορώντας για την κατάσταση του συντρόφου σου, που έπρεπε να παλεύει μόνος και για τους δυο σας).
Επειδή όμως όλα τα πράγματα έχουν τα όριά τους, αυτός ο άνθρωπος «ξύπνησε» από το λήθαργο που είχε πέσει, έβαλε την λογική πάνω από όλα και αποφάσισε να φύγει. Προσπάθησε, προσπάθησε, προσπάθησε, αλλά στο τέλος δεν άντεξε έκανε ένα μπαμ και σου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα. Έφυγε με την ελπίδα ότι θα σε ταρακουνούσε και ότι θα καταλάβαινες. Η ιστορία έδειξε ότι δεν κατάλαβες (ή έκανες πως δεν κατάλαβες), αλλά δικαίωσε και τον ίδιο που δεν έκατσε να περιμένει να τον εκτιμήσεις.
Δεν σε παράτησε λοιπόν γλυκιά μου, εσύ τον άδειασες. Την ύστατη στιγμή, σήκωσε το ανάστημά του και, τιμώντας τα παντελόνια που φορά, σου έδειξε ότι τα πάντα στην ζωή έχουν όρια. Ακόμη και η καλοσύνη!
Σπύρος ΣταθάτοςΜε λένε Σπύρο Σταθάτο και είμαι γεννημένος στο Μαρούσι Αττικής . Από μικρός μου άρεσε η Ιστορία και έτσι σπούδασα στην Φιλοσοφική σχολή και συγκεκριμένα στο τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μου αρέσει να γράφω, διότι θεωρώ ότι είναι ο καταλληλότερος τρόπος να εκφράσεις αυτά που νιώθεις και που θέλεις να τα δουν και οι άλλοι. Αρθρογραφώ τα τελευταία 10 χρόνια και πολλά από αυτά που γράφω (ή που σκοπεύω να γράψω) αποτελούν βιωματικές εμπειρίες. Θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου περισσότερο ονειροπόλο παρά ρεαλιστή ενώ για κάτι που αγαπώ και πιστεύω μπορώ να παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά.
SOME RECENT ARTICLES BY ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΘΑΤΟΣ
Πηγή: http://loveletters.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.