Ο Δάσκαλος Πολυνίκης μας είπε για την Αντίφαση της Ύπαρξης :
΄΄Ο Άνθρωπος είναι το πιο αδύναμο από όλα τα ζώα. Αυτή όμως η βιολογική του κατωτερότητα είναι η βάση της δύναμής του, είναι η πρώτη αιτία για την ανάπτυξη των ξεχωριστών ιδιαίτερων ικανοτήτων του.
Ο Άνθρωπος αισθάνεται ότι έχει ριχτεί τυχαία στον κόσμο, τυχαία σε τόπο και χρόνο.. Και γνωρίζει ότι αυτόν το κόσμο πρέπει να τον εγκαταλείψει επίσης τυχαία. Κατανοεί την ανάγκη του τέλους του, κατανοεί τους περιορισμούς της ύπαρξής του και έτσι, αδύναμος, περιμένει το τέλος… Ο Άνθρωπος είναι το μόνο ζωντανό Ον του οποίου η ύπαρξη αποτελεί πρόβλημα, και το οποίο πρόβλημα αισθάνεται ότι είναι υποχρεωμένος να λύσει….Προσπαθεί λοιπόν να γίνει κυρίαρχος του εαυτού του και της Φύσης …
Ποτέ ο άνθρωπος δεν ελευθερώνεται από την αντίφαση της ύπαρξης του… γιατί δεν μπορεί να απαλλαγεί ούτε από το μυαλό του που τον υποχρεώνει να σκέφτεται, ούτε μπορεί να απαλλαγεί από το σώμα του που τον κάνει να θέλει να ζήσει…
Η υπαρξιακή αντίφαση μεταξύ αρχής και τέλους της οποίας έχει ιδιαίτερη επίγνωση, η γνώση ότι πρέπει να πεθάνει, επιδρά έντονα στη ζωή του…. Και τότε αρχίζει να αναπτύσσει θεωρίες και Ιδέες….
Ο Άνθρωπος για να ηρεμήσει, πρέπει να αποδεχτεί το γεγονός του θανάτου, δηλαδή πρέπει να αποδεχτεί την τελική του ήττα! Αυτό θα τον κατευθύνει προς τη γαλήνη, την συγχώρεση και την ευσπλαχνία! ΄΄
ΟΜΑΔΑ ΜΑΘΗΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.