ΠΟΙΩ. Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΛΕΞΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!

ΠΟΙΩ.

Είναι η πιο όμορφη λέξη των ανθρώπων. Η πιο σημαντική για την ανθρωπότητα. Σημαίνει κατασκευάζω, φτιάχνω, δημιουργώ. Ποιεί ο άνθρωπος με τα χέρια του. Ποιεί και με το μυαλό του. Κι όλα είναι εξίσου σημαντικά και όμορφα γιατί έχουν τη σφραγίδα της ανθρώπινης προσπάθειας. Όταν ποιώ σχεδιάζω πρώτα κάτι στο μυαλό μου αποβλέποντας σε ένα αποτέλεσμα, οργανώνω τη σχετική διαδικασία υλοποίησής του και στη συνέχεια μεταπλάθω αυτή μου τη σκέψη σε έργο προσπαθώντας να το επιτύχω με όσα μέσα διαθέτω. Ζωντανεύω την εικόνα του μυαλού μου, την περνάω από τη νόηση στην απτή πραγματικότητα της ζωής. Από ιδεατή την κάνω χειροπιαστή αλήθεια. Την κάνω πράξη, συνειδητή ενέργεια. Υλοποιώ με τον καλύτερο τρόπο τη λειτουργία που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα. Αυτή που κάνει δηλαδή τον άνθρωπο άνθρωπο.

Η σκέψη όμως ως πρωταρχική ύλη είναι μια ιδέα στο στάδιο της πρόθεσης, της εσωτερικής εξαγγελίας. Η πράξη ανήκει στο επόμενο πεδίο, που είναι και το δυσκολότερο αλλά και το αναγκαιότερο. Είναι η πραγμάτωση της πρόθεσης, η απόπειρα εφαρμογής της αρχικής ιδέας, το αποτέλεσμα της οργανωμένης προσπάθειας, της προγραμματισμένης ενέργειας που μεταχειρίζεται και αξιοποιεί φαντασία, χρόνο, όλες τις διαθέσιμες πνευματικές και σωματικές αποσκευές. Η επιτυχία δεν είναι ποτέ εξασφαλισμένη. Αλλά ο φόβος της αποτυχίας δεν κρατάει αυτόν που ποιεί έξω από την πράξη γιατί όπως λέει ο ποιητής

……..

οι σκέψεις κι οι ιδέες κουράζονται

κι αποσύρονται στο μέλλον,

όταν μένουμε διστακτικοί μπροστά τους,

δισταχτικοί κι αμέτοχοι, ανίκανοι να λύσουμε το πάθος μας στην πράξη.

…..

Φυλάξτε μας από τις αγνές προθέσεις, δίχως σκέψη,

κι από τα σκοτεινά ασαφή οράματα,

που μπερδεύονται με των εχθρών μας…*

Και δεν έχει άδικο. Αν η πρόθεση και το όραμα βαλτώσουν, οι κερδισμένοι είναι αυτοί που έχουν συμφέρον από την αβουλία και την απραξία μας. Μόνο η πράξη η συνειδητή, αυτή που αποτελεί απόρροια της ώριμης και επεξεργασμένης σκέψης, στην οποία αποκρυσταλλώνεται τόσο η ατομική όσο και η συλλογικά συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία, μπορεί να κάνει τον άνθρωπο πρωταγωνιστή της ζωής του αλλά και δρώντα παράγοντα της εξέλιξης και διαμόρφωσης του μέλλοντός του.

Μόνο όταν οι άνθρωποι μπορούν και περνούν από την τυφλή παρόρμηση και δράση στην οργανωμένη πράξη και συνειδητή παρεμβολή τους στην κοινωνική ζωή, ανοίγει ο δρόμος για να καταλυθεί το παλιό και να γεννηθεί το νέο, για γκρεμιστεί ο κόσμος ο παρηκμασμένος και ιστορικά ξεπερασμένος της κοινωνικής καταπίεσης και ανελευθερίας και να ορθωθεί στη θέση του ο κόσμος του αύριο. Κι αυτό αποτελεί και το σημαντικότερο “ποίημα” του ανθρώπου από την εμφάνισή του στη γη.

Το θησαυροφυλάκιο των αξιών του ανθρώπινου πολιτισμού είναι δημιουργημένο όχι από λόγια και αγαθές προθέσεις αλλά από τις πράξεις αυτών που μετατρέπουν τη σκέψη σε ενέργεια, σε υλική δύναμη και μάχη για την ελευθερία και χειραφέτηση του ανθρώπινου γένους.

*Νίκος Στάμης, Δημοσθένης, (εκδ. Καστανιώτη), 1986

Πηγή: https://dioti.gr