ΗΡΩΕΣ ΜΥΘΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ!

Γράφει ο Σεραφείμ Κωνσταντινίδης

Ένα από τα χαρακτηριστικά της σημερινής συγκυρίας είναι ότι περισσεύει το πάθος, το ιδεολογικό κίνητρο, στη διαχείριση της πραγματικότητας. Η ρητορική της κυβέρνησης είναι γεμάτη από ιδεολογικές τοποθετήσεις που απευθύνονται σε έναν «νέο άνθρωπο» που έχει από παράδοση ή πίστη αυστηρή δέσμευση, με συγκεκριμένες αξίες και αντιλήψεις.
Έμμεσα δηλώνεται ότι η αποστολή της ηγεσίας δεν εξυπηρετείται με «στεγνά», πρακτικά μέτρα. Αυτή στοχεύει ψηλά, στην εκπλήρωση της μοίρας που ανταποκρίνεται σε πανανθρώπινα ιδανικά. Σαν ήρωες αρχαίας τραγωδίας συνομιλούν με τους θεούς, διαπραγματεύονται με τη μοίρα. Ζουν τον μύθο τους!

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης. Άλλωστε ύστερα από πεντάμηνο επαφών και συζητήσεων, τα πράγματα δεν έχουν φθάσει σε συμφωνία παρά την πρόοδο που έχει επιτελεστεί. Το μοναδικό σημείο σύγκλισης στη σκληρή διαπραγμάτευση είναι ότι θα κληθούν να πληρώσουν περισσότερα όσοι εργάζονται και πληρώνουν φόρους! Με άλλα λόγια, έπειτα από πεντάμηνο πέρα-δώθε καταλήγουν στο εύκολο, να επιβαρυνθούν οι συνήθεις ύποπτοι. Οι μισθωτοί, όσοι πληρώνουν φόρο εισοδήματος και ΦΠΑ, οι (λίγοι) ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν φοροδιαφυγή. Αυτοί θα πληρώσουν τη μεγάλη αύξηση της (υποτιθέμενης) έκτακτης εισφοράς, την αύξηση του ΦΠΑ, τον ΕΝΦΙΑ που δεν θα μειωθεί παρά τη μείωση των αντικειμενικών τιμών. Όλα αυτά που μπορούσαν να γίνουν νωρίτερα, χωρίς να χαθεί το πεντάμηνο, φαίνεται ότι θα υλοποιηθούν τις επόμενες εβδομάδες. Ίσως ανακαλύψαμε μια διαφορά της Αριστεράς από τη Δεξιά: κάνουν τα ίδια πράγματα αλλά με καθυστέρηση, γιατί τους αρέσει να… ζυμώνονται!

Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ οι καταθέσεις των τραπεζών μειώνονται με ρυθμό 2 δισ. ευρώ την εβδομάδα. Και φυσικά το κενό της ρευστότητας καλύπτεται με την αύξηση του ELA που προφανώς είναι εύκολο να σταματήσει. Η κυβέρνηση στην πραγματικότητα δεν έχει τρόπο να κρατήσει τις τράπεζες ανοιχτές χωρίς συμφωνία με τους θεσμούς, όποια ονομασία κι αν έχουν.

Το χειρότερο όμως δεν είναι η διάρκεια της διαπραγμάτευσης, ούτε το ενδεχόμενο μιας δυσμενέστερης συμφωνίας ούτε καν ο κίνδυνος πλήρους αποτυχίας και οριστικής και επίσημης χρεοκοπίας.

Το χειρότερο είναι ότι το διάστημα που πέρασε δεν έγινε τίποτα που να αφορά την ενεργοποίηση της οικονομίας, την ανάπτυξη, την αύξηση του ΑΕΠ. Προφανώς η οικονομία χρειάζεται πόρους προκειμένου να αναπτυχθεί κι αυτοί δεν μπορούν να εξασφαλιστούν από τις ξένες αγορές για προφανείς λόγους. Είναι εξίσου προφανές ότι και η εγχώρια αγορά αδυνατεί να συγκεντρώσει κεφάλαια για νέες επενδύσεις. Ταυτόχρονα όμως δεν λαμβάνονται ούτε μέτρα που δεν απαιτούν πόρους αλλά θα διευκόλυναν την προσέλκυση κεφαλαίων. 

Μέτρα όπως η κατάργηση γραφειοκρατικών διαδικασιών, η γρήγορη ολοκλήρωση ιδιωτικοποιήσεων, το άνοιγμα κάποιων αγορών. Αντίθετα, τα περισσότερα από αυτά δαιμονοποιούνται και απορρίπτονται επειδή κάποιοι δεν ενδιαφέρονται να προσφέρουν εισόδημα και απασχόληση σε όσους τα χρειάζονται. Παρασυρμένοι από ιδεολογικές εμμονές, θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία, δεν ενδιαφέρονται να λύσουν γρήγορα τα πρόβλημα των… πραγματικών ανθρώπων! Εκτός κι αν μπορεί να γίνει με διανομή κρατικών επιδομάτων, οπότε θα επιβεβαίωναν τον μύθο τους.

Πηγή: http://www.kathimerini.gr